Bittim mi?

YEDİNCİ BÖLÜM

" Sare Duru uyudun mu? "

Demek ki uyuyamayan sadece ben değilim. Saat gecenin ikisi olmuştu uyku tutmuyordu. Bana ne oluyordu anlayamıyordum.

" Uyumadım Betül'cüm, gel bitanem. "

" Bitanem uyku tutmadı. Yanına geleyim dedim. "

" Betül akşam farkettim ama üzerine gelmek istemedim senin bir derdin var. Ne oldu canım anlatmak ister misin? "

" Aslında tam da bunun için geldim. Sana anlatmak istediğim şeyler var. "

Biliyordum. Bir şeyleri kafaya taktığı belliydi. Ama kendimle o kadar meşkuldüm ki onu dinlemek aklıma gelmedi. Ya da sadece üstüne gitmek istememiştim. Yavaşca yana kayıp yer açtım.

" Dinliyorum Betül' cüm."

" Paristeyken beni çok etkileyen bir olay oldu. Bunu söylediğim için çok üzgünüm ama depresyondan kurtulmak için geldim senin yanına."

" Olsun bitanem geldin ya yanıma, önemli olan o. Anlat bakalım ne oldu? "

" Sana hiç bahsetmedim ama benim bir sevgilim vardı Paris' te. O da Türk. Adı Kutay. Yaklaşık iki senedir tanışıyoruz onunla. Bana karşı hep çok sevecen yaklaştı. Beni kırmamaya özen gösterdi hep. Benim için harika biriydi o ama değilmiş. Ailesinden hatta arkadaşlarından habersiz uyuşturucu kullanıyormuş. Duru düşünsene daha sedece on yedi yaşında. "

Duyduklarım karşısında şoka girmiştim. Daha beş dakika öncesinde damat halayına halay başı olacak pozitif enerjiye sahipken duyduklarım karşısında resmen çökmüştüm. Betül benden bir tepki vermemi bekliyordu. Ama ben ne tepki vereceğimi şaşırmıştım. Bana bir sevgilisi olduğundan bahsetmemişti. Ona kırgındım ama onu bu kadar yalnız bıraktığım içinde kendime kızgındım. Bir tepki vermeyince devam etti.

" Dahası var üstelik. Beni zorla öpmeye kalktı. Ben bağrınca, kaçmaya çalışınca tokat attı. "

" Ne? Dur bir dakika. Yanlış mı anladım? Seni öpmeye kalktı, sen karşı çıkınca tokat mı attı? "

Olayları kafamda toparlayıp tepkilerime karar vermeye çalışıyordum ama şaşkındım, kızgındım, üzgündüm.

" Sonra benden çok özür diledi. O sırada uyuşturucu aldığı için ne yaptığının farkında olmadığını söyledi. Bir süre yalvardı. Telefonlarına çıkmadım. Mesajlarına cevap vermedim. Bir sürü arkadaşını yolladı yanıma. Hiç birine konuşma şansı vermedim. Delirmek üzereydim. Bir kaç gün sadece kitap okudum. Gözlerim ağrımaya başladı. Beynim uyuşmaya başladı. Sadece seninle konuşmak istedim. En sonunda dayanamayıp kalktım geldim. İki hafta falan sonra döneceğim. "

Ben burda masallardaymışım gibi hissettiğim hayatımı yaşarken kuzenim neler yaşamış meğer. Çok kötü hissediyordum kendimi. Elimden hiç bir şey gelmiyordu. Bende en mantıklı gelen şeyi yaptım. Ona kocaman sarıldım. Başka bir tepki vermemi bekliyordu sanırım çünkü afalladı. Birden ağlamaya başladım. Onun bu kadar korkunç şeyler yaşamışken ağlaması gerekiyordu. Benim ağlayıp dikkati üzerime çekmem bencillikti ama tutamamıştım kendimi.

" Özür dilerim Betül gerçekten çok özür dilerim. "

"Hey hey hey sakin ol. Sen neden özür diliyorsun? Ve ayrıca ağlamakta neyin nesi?"

Şaşırdığı sesinin her tonundan belli oluyordu. Ama onun acısını en derinlerimde hissetmiş olmam bu tepkiyi vermeme yol açtı. Onu gerçek anlamda yalnız bırakmıştım.