The Playboy's Secret Wife [JaDine]

TPSW - 28

[A/N: It is still James' point of view. Baka po kasi malito kayo. 😁

PS. WARNING: Rated SPG. Oh ayan, nagwarning na ako ah. Hindi naman sa BS. Jeske. Di ko pa po kayang gumawa nun. Magkakasala ako. 😂 SPG, meaning, bad words, sexual words. Ganern.]

120716 - "I'll be there to save the day."
=============================================

I am now driving. Papunta kami sa location ni Nadine na natrack ng mga pulis.

I am alone inside my car. Nakaconvoy sa akin ang mga pulis. Maingat ang mga kilos namin. We do not know kung armado ba ang kumuha kay Nadine. He or she might be dangerous. And it freaking sends me chills. I am worried sick. I badly wanted to see Nadine. I needed her.

I know that I am a freaking asshole, douche, jerk, or whatever you call it, back then. But it's now clear to me. My feelings for Nadine is deep. Deeper than I thought.

Now, we have to move fast. We have to save Nadine bago pa may gawing masama sa kanya ang kidnapper.

Bret called me. And yes, kasama rin siya dito.

"Bro. Chill." paalala niya sa akin.

"How can I chill when Nadine's in danger?" inis na sagot ko naman.

"Bro, the news is all over the internet and media. Wala ng kawala ang kumuha kay Nadine. He must be afraid by now." he said.

"I don't care. It's Nadine's safety we are talking about. I want the kidnapper to rot in jail." nanggagalaiting sagot ko.

"I know, Bro. We all want that."

Hindi na ako sumagot at pinatay na agad ang tawag.

Maya-maya pa ay nakarating na kami sa isang liblib na bodega. This must be where Nadine is.

NADINE'S POV

Muntik na akong rape-in ng driver sa sasakyan kanina. Kung hindi pa siguro may umilaw na sasakyan, baka hindi na ako nakarating ng madilim at mabahong lugar na ito ngayon.

Nakatali ang aking mga kamay at paa sa isang kahoy na upuan. Kanina pa masakit ang mga binti at palapulsuhan ko dahil sa higpit ng pagkakatali rito.

Hindi ko alam ang eksaktong lokasyon ko. Ni hindi ko nga alam kung nasa Maynila pa ako. Pero I doubt it. Sa mukha pa lamang ng lugar na ito, alam mo ng liblib at malayo sa syudad.

"Miss, kumain ka muna. Baka nagugutom ka na."

Nagulat ako sa boses na aking narinig. Agad akong nakaramdam ng kaba.

"Manong, please, pakawalan mo na po ako. Hinahanap na nila ako. Si James, si Mommy, si Daddy. Kaya pakawalan niyo na po ak—" pinutol niya ang sinasabi ko.

"Tumahimik ka! Akin ka lang, Nadine Lustre. Akin ka lang." sabi niya sabay tawa ng malakas na parang isang baliw.

"Manong naman e—"

"Shh. May pangalan ako." salita niya. "Ivan. Iyon ang pangalan ko." dugtong niya pa.

"I-ivan. P-pakawalan mo na ako." pagmamakaawa ko.