Diary Ng Mga N.T.I.(Nagmahal Tapos Iniwan) {ONGOING}

5. Facing the Pain

"Sgurado ka Bheshy? Kaya mo na syang harapin?" nag-aalalang sbi ni Xandria.

"Oo. Kakayanin ko toh. Para sa katahimikan ko na rin. Sawa na ako masaktan eh" sarcastic kong sabi.

"Haharapin ko sya. Kayanin ko man o hindi atleast nlmn ko any katotohanan" nalulungkot kong sbi.

"Yan na sya bheshy.. If u need something, im just right on ur back" nakangiti nyang sabi.

"Ohuyy! Gelica ikaw pala" sabi ni Jake.

"Oo ako. Saktong nasa harap kta. Sagutin mo nga ako, minahal no ba tlga ako o hindi?" sarcastic kong sabi.

"Sagutin moko! Minahal mo ba ako o hindi?!" naluluha kong tanong.

"Hindi! Si Kassandra lng ang minahal ko at hindi ikaw!" sigaw na sabi ni Jake.

"Langhiya ka! Manloloko ka! Paasa ka! Micro ka!" naiiyak kong sbi.

"Bkt ndi mo snabi saken?.. Bkt ndi mo snbi na all this time niloko mo lng ako" tumutulo na nang tuluyan ang aking mga luha.

"Hindi kta niloko, Gelica. Hindi kta niloko kc hndi nmn kta minahal. Walang tayo. It's all just for a show, remember? Ganyan ka ba tlga katanga sa pagibig para ndi mo mapansin na panakip-butas ka lng?" natatawa nyang sbi.

"Langhiya ka ang sama mo tlga" naiiyak kong sabi.

Wala akong nagawa kundi umiyak nlng nang umiyak sa harapan nya nang biglang may nanghila saken palayo at nagpatahan.

"Ok ka lng ba Angelica?" nag-aalangan nyang tanong.

"Lance?!" gulat kong tanong.

"Oo, bkt?"

"Wala.. Umm.. Paano mo ako nakita? Bakit mo pala ako nilayo kay Jake? Panira ka naman eh.. Hnaharap ko na nga nilayo mo pa" naiiyak kong sabi.

"Shh... Wag ka nang umiyak" pagtatahan niya.

Pinunasan niya ang mga luha sa aking mata. At nakaramdam ako ng mabilis na pagtibok ng aking puso.

"Sino ba kasi yung Jake na yun?" curious niyang tanong.

"Wala yun" natatawa kong sabi.

"Wala ka diyan.. Kung wala lang sya, bakit mo iniyakan?" natatawa niyang tanong.

"Ah eh.. Sige na nga.. Ex ko yun na napaka-micro, paasa, manloloko, mangiiwan" natatawa kong sabi.

"Ahhh..bakit mo siya iniyakan kanina eh 'EX' mo na nga" nagpout niyang sabi.

"Hndi mo kasi alam yung buong storya kaya hindi mo alam kung gaano kasakit" inis kong sabi.

"Ano ba yung buong kwento? Kwentuhan mo naman ako diyan oh! Mapagkakatiwalaan ako, promise" nakangiti niyang sabi.

"Eto kasi un" pagkekwento ko habang lumuluha.

Kinuwento ko ang mga pangyayari. Ang pagsasama namin ni Jake mula una hanggang dulo. Masakit pero.. Medyo gumaan din ang loob ko habang kausap si Lance. Magaan pala sa loob na may taong handang makinig sa mga problema mo.

"Soo... Mahal mo pa ba sya?"tanong ni Lance nang may pag-aalinlangan.

"Ewan.. Basta ang alam ko lang, sawang-sawa na akong masaktan. Gusto ko nang makalimot! Gusto ko nang makapag-move on" nalulungkot kong sabi.

"Wag ka malungkot.. Andto naman ako eh"

"A-ano?"

"Wala. Sabi ko.. Gusto mo ba talaga makapag-move on?" nakangisi nyang sabi.

"Gustong gusto" sabi ko.

"Ok! Tulungan kitang mag-move on.. Deal?" nakangiti niyang sabi.

"Ah eh.. Basta eeffect at hindi ako mapapahamak ah?" natataranta kong sabi.

"Syempre naman! Sa gwapo kong toh?!" natatawa niyang sabi.

"Bukas sa school may sasbhin ako sayo na maaaring makatulong.. Gawin mo ha?"

"Ghe lng.. Basta makalimutan ko na sya! Wag mokong ipapahamak sa ipapagawa mo ah?"

"Syempre! Hndi ko yata kaya ipahamak ang mga taong mahalaga saken" pabulong niyang sabi.

"Ano?" tanong ko.

"Wala. Kailangan ko nang umalis bye! See you tomorrow" nakangiti niyang sabi.

Sana nga ay makalimot na ako sa ipapagawa nya saken. Kasi matagal ko nang gustong hindi na masaktan nang sobra. Sawa na akong masaktan sa isang taong ginawa lang pala akong panakip butas. Sana isang araw, kapag humarap na uli ako sa kanya ay wala na akong mararamdamang kirot. Sana ganun lang kadali.

A/N: Eyyy Readeers, fc lng po, inupdate ko lang naman po itong chapter na ito for better reading... Because I noticed na ganon pala ako ka-jeje dati. HAHAHA chos. Pero ayon... Sa mga patuloy na nag-aabang diyan at mga bago palang na readers maraming salamat!