Diary Ng Mga N.T.I.(Nagmahal Tapos Iniwan) {ONGOING}

32. Bet (Flashback Chapter)

MGA TROPA KONG MALALAYO </3
You: Yooooww mga tropa!
Kristan: Oy pare!
Yvan: OY MA NIGGA! 
You: Sorry mga pars wala akong nakikitang chixx dito.
Yvan: Eh yung Angelica na nakwento mo hindi ba chix yun?
You: Wtf. Mukha siyang salbabida huwag yun.
Yvan: HAHAHAHA DUDE ANONG MUKHANG SALBABIDA? 
You: Wala lang hahaha
Yvan: Dali na pre siya nalang.

Naiinis na ako at the same time nandidiri. Bakit pa kasi si Angelica? Ang pangit pangit nun. Mas maganda pa yata nga ex ko sa kanya.

Muling tumunog uli ang aking cellphone at panigurado aasarin ako ng mga loko lokong 'to. 

MGA TROPA KONG MALALAYO </3 
Kristan: Oo nga pars. Dali na. This is a bet. Kapag naging kayo and all those things, ilalapit ka namin kay Cheska. Naku, kababata ko pa naman yun nung araw.
Yvan: Ayuuuun. Kababata naman pala. Ang laki na ng opportunity mo dude. Ano? Papakawalan mo pa? Diba patay na patay ka pa nga kay Cheska?
You: Ewan ko sa inyo. Para kayong mga baliw.
Yvan: Ah suuuus kinikilig ka lang pars. Aminin! Hahaha
You: Bahala kayo diyan. Oo na tatanggapin ko na yung bet. Hindi naman ako takot sa inyo.
Kristan: Pag para kay Cheska talaga. Awww <3 
You: Kadiri ka pre.
Kristan: Kilig ka lang diyan eh.
Yvan: Oo nga! wahahaha 
You: Oo na. 
Kristan: Ayooown! Inamin din!
Yvan: My heart is kinikilig ah? <3

Tumunog na ang notification ng cellphone ko na nagpapaalalang oras na para bumalik sa last period na klase.

Nagmessage na din ako sa kanila na mamaya na lang ulit kasi klase na. 

Blah blah blah blah. Natulog nalang ako sa likod dahil wala namang sense pinagsasabi nung teacher. While Angelica is just there listening to all those nonsense. 

Wait? Angelica? Why the hell am I even noticing that crazy creep girl?

I acted awake hanggang tinatakpan ang mata para kunyari gising pa rin.

Syempre diba? Para hindi maguidance nandahil lang sa hindi pakikinig sa walang kwentang teacher. 

Ehh.. I missed the taste of an alcohol I use to drink every night.

After 40 minutes finally I woke up and tapos na ang lahat. It's time to go out of the freakin' classroom and do some fun stuff.

Habang naglalakad papunta sa bahay nila Yvan ay agad kong napansin si Angelica na parang may pupuntahan.

I decided to follow her 'coz why not diba?

It ended up na uuwi siya. 

And woah. We live in the same subdivision/village. What a scary coincidence.

Nilubayan ko na siya. 

I think I might wanna follow her tomorrow. 

Maybe there'll be something. Some kind of opportunity for me to start the bet. 

-KINABUKASAN-
It's Saturday. I think I might wanna do something new. Ayoko na muna sa bahay. Baka sakaling makita ko si Angelica. 

Luckily I saw her walking around the park. 

There's a guy.

"Ohuyy! Gelica ikaw pala" sabi ni nung lalaki.

"Oo ako. Saktong nasa harap kita. Sagutin mo nga ako, minahal mo ba talaga ako o hindi?" sarcastic na sabi ni Angelica.

"Sagutin moko! Minahal mo ba ako o hindi?!" naluluha niyang tanong.

"Hindi! Si Kassandra lng ang minahal ko at hindi ikaw!" sigaw na sabi nung lalaki.

"Langhiya ka! Manloloko ka! Paasa ka! Micro ka!" naiiyak niyang sabi.

I can see in her eyes. That's too much pain.

"Bkt hindi mo sinabi sa akin?.. Bakit hindi mo sinabi na all this time niloko mo lang ako" umiiyak niyang sabi.

"Hindi kita niloko, Gelica. Hindi kita niloko kasi hndi naman kita minahal. Walang tayo. It's all for a show, remember? Ganyan ka ba talaga katanga sa pagibig para hindi mo mapansin na panakip-butas ka lang?" natatawang sabi nung lalaki.

What a stone-hearted!

"Langhiya ka ang sama mo talaga" naiiyak niyang sabi.

I can't stand seeing Angelica like this. I gotta do something. Her sadness is killing me... For some unknown reason...?

Agad-agad ko siyang hinila papalayo sa lalaking kausap niya kanina which is 'Ex' niya yata or boyfriend na nagloko.

"Lance?!" gulat niyang tanong.

"Oo, bakit?" 

"Wala.. Umm.. Paano mo ako nakita? Bakit mo pala ako nilayo kay Jake? Panira ka naman eh.. Hinaharap ko na nga nilayo mo pa" naiiyak niyang sabi.

Damn. Please stop crying.

"Shh... Wag ka nang umiyak" pagtatahan ko.

Pinunasan ko ang mga luha sa kanyang mga mata. 

I just can't stand seeing her in pain. I can't. I don't even know why. 

"Sino ba kasi yung Jake na yun?" curious kong tanong.

Oops... I think I sounded chismoso there.

"Wala yun" natatawa niyang sabi.

Angelica... You still managed to laugh..

"Wala ka diyan.. Kung wala lang siya, bakit mo iniiyakan?" natatawa kong tanong.  

"Ah eh.. Sige na nga.."

"Ex ko yun na napaka-micro, paasa, manloloko, mangiiwan" natatawa niyang sabi.  

Oh... That's.. That's why.. 

 "Ahhh..bakit mo siya iniyakan kanina eh 'EX' mo na nga" nagpout kong sabi.

I.. Sound sarcastic..

  "Hndi mo kasi alam yung buong storya kaya hindi mo alam kung gaano kasakit" inis niyang sabi sa akin.

  "Ano ba yung buong kwento? Kwentuhan mo naman ako diyan oh! Mapagkakatiwalaan ako, promise" nakangiti kong sabi.

  "Eto kasi un" pagkekwento niya habang lumuluha.

After she told me everything, I realized na ang hirap talaga ng pinagdaanan niya. Then I just thought I might wanna ask something..

"Sooo... Mahal mo pa ba?" tanong ko nang may pag-aalinlangan.

Eeekk.. Who am I to ask this damn thing..

"Ewan.. Basta ang alam ko lang, sawang-sawa na akong masaktan. Gusto ko nang makalimot! Gusto ko nang makapag-move on" nalulungkot niyang sabi.

"Huwag ka na malungkot, andito naman ako eh." 

What the hell did I said..

"A-ano?" nagulat niyang tanong.  

"Wala. Sabi ko.. Gusto mo ba talaga makapag-move on?" nakangisi kong sabi.

I hate this.. I don't want to take advantage of her for Cheska..

"Gustong gusto." sabi niya.

But maybe I should..

"Ok! Tulungan kitang mag-move on.. Deal?" nakangiti kong sabi.

"Ah eh.. Basta eeffect at hindi ako mapapahamak ah?" natataranta niyang sabi.
 
"Syempre naman! Sa gwapo kong toh?!" natatawa kong sabi.

"Bukas sa school may sasbhin ako sayo na maaaring makatulong.. Gawin mo ha?" dagdag ko.

"Bukas sa school may sasabihin ako sayo na maaaring makatulong.. Gawin mo ha?"

"Syempre! Hndi ko yata kaya ipahamak ang mga taong mahalaga saken" pabulong kong sabi.

ANO? ANO BANG SINASABI MO LANCE?

"Ano?" tanong niya.

This is awkward.. Maybe I should leave already.

"Wala. Kailangan ko nang umalis bye! See you tomorrow" nakangiti kong sabi.

-AFTER A FEW WEEKS-

Linggo na ang nakalipas at hindi ko inakalang mahuhulog ako sa kanya. Napagdesisyunan ko na ring sabihin sa mga tropa kong hindi ko kaya yung bet, talo ko. After that nag-away kami ni Yvan for some reason.. And damn, we're mortal enemies now. 

Well.. Maybe it's time for some sincere confession..

A/N: Are you guys nagulat sa pagbabalik ko at sa revelation ng flashback chapter na ito? Hahahaha anyways, it's been a long time since I last updated noh.. Sorry na! haha alam kong ang sama kong author kasi bitin bitin din ako mag-update huehuehue. Pero ayon.. Patience lang talaga. Ang hirap po kasi talaga mag-aral.. You know, study first? hihihi. Pero sa mga solid pa diyan na patuloy na nagbabasa at consistent sa pag-ppm saken na i-update na, arigatooouuu! Yon lang,  konbanwa (good evening)!