Rüzgar Gezginleri

12. Bölüm

"Haklıydın sen Jason'ı aldatmadın!" dedim zorlukla ve gözlerim kararırken ağlama seslerini duydum. Karanlıktaki tek beyazlık az önce yediğim pegasusun hayaletiydi...

Ölmüş olmalıyım...

-Mysrila

Freya'nın arabadan indiğini görünce pencereden ayrılıp kapıya koştum. Gün daha yeni ağarıyordu. Tam kapıya açacakken bir el silah sesi duyunca saniyelik dondum. Arkamda Kramisha ve gece sürpriz yaparak gelen Justin vardı. Kapıyı açıp dışarı koştum Kramishalar da peşimden. Freya göğsünden vurulmuştu ve David'in kollarındaydı. Gözyaşlarım akarken Kramisha'nın koruyucu bir kalkan yaptığını gördüm. Kardeşimin yanına çömelince gülümseyerek elimi tuttu. Bayılmamıştı ama her an bayılabilirdi.

Nitekim "Haklıydın sen Jason'ı aldatmadın!" dedi ve bayıldı.

"Konuşmayı sonraya bırakın bize saldırıyorlarsa dışarıda duramayız. Freya'yı içeri almalıyız" dedi Melek. Eline sarılmış bir adet Dilan görünce bir an kendimi çok kötü hissettim. Çocuk çocuktu; ister normal insan olsun ister şekil değiştiren bir kurtinsan...

David, Freya'yı kucağına alınca hep beraber eve geçtik. Kramisha kalkanı kapatınca sadece evi koruyan kalkan aktif olarak kalmıştı. David yemek masasının üzerine Freya'yı yatırdı. Fazla zaman harcamadan vampir büyülerinden birini yapıp elini Freya'nın kurşunla parçalanmış göğsüne koydu. Elindeki mavi ışık, su büyüsü yaptığını gösteriyordu. Bir süre sonra Freya'nın göğsündeki kurşun David'in elindeydi. Hepimiz umutla göğsünün iyileşmesini bekledik. Kramisha ellerini Freya'nın üzerinde gezdirince kanımın donmasına neden olan cümle döküldü ağzından.

"Freya'nın bedeni boş! Ruh enerjisini hissedemiyorum!"

David ve Justin aynı anda Freya'ya dokununca bir umut Kramisha'nın yanıldığını söylerler diye bekledik. Justin suratını astı ama David'in yüzündeki acı hepimizi etkilemişti...

"O öldü mü?" Dilan'ın titreyen sesi hepimizi kendimize getiren etkiyi gösterdi.

"Hayır Freya'nın ruhu bedeni ile bağını koparmamış. Sadece kaçmış gibi. Biraz destekle ruhunu bulup getirebilirim!" Melek, valkürlüğünü göstermiş yakın arkadaş olduğu ölüme çelme takmaya karar vermişti.

"Kramisha Freya'yı yatağa yatır ben birkaç işimi halledip geliyorum" dedim kapıya yürürken. Kardeşim uyanacaktı ve o uyandığında ona bunu yapan çoktan cezasını çekmiş olacaktı.

   David'in peşimden geldiğini merdivenlerde fark ettim. Freya'nın vurulduğu yere kadar sesini çıkartmadı.

"Senin, Freya'nın yanında olman gerekmiyor mu?"

"Evet gerekiyor. Ama Freya intikam için evden çıkmış kardeşini yalnız bıraktığımı duyarsa beni parçalar. O yüzden önce Freya'yı vuranı yok ediyoruz. Ardından da Freya'ya dönüyoruz"

   Sustum ani kararla tek çıkmıştım evden. Aklımda sadece Freya'yı öldüreni bulmak vardı. Ama bulduktan sonra ne yapacağımı bilmiyordum.

"Kurşunun geldiği yön ve açı karşı sokaktan sıkıldığını gösteriyor!" David'e şaşkınlıkla baktım. Evet yakışıklı, güçlü ve karizmatikti. Ama bu kadar zeki olduğunu düşünmemiştim hiç. Gösterdiği sokak evimizin karşısındaki iki evin arasındaki dar yoldu.

   Etrafı inceleyip oraya yürüdük. Zamanlık dediğimiz bazı kan büyüleri vardı. Bu büyülerle geçmişe dair görüntüleri alıp öğrenmek istediklerimizi öğrenirdik. Küçükken kan büyülerine çalışmıştım ve bize yardımcı olacak çok güçlü bir büyü biliyordum.