Rüzgar Gezginleri

6. Bölüm

Justin'e yaptığı yardımlarından dolayı teşekkürler  :) 

Ona sarıldığım anda o da bunu bekliyormuşçasına karşılık verdi. Halbuki iki saniye önce gerginlikten ölüyordu. Diğerlerinin ağladığını duyarken hayatım boyunca bu kadar tam hissetmemiştim kendimi. Çocukluğumdan beri yarım kalmış yanımı ikiz kardeşimle tamamlamıştım... Rüyalarıma giren küçük esmer kızın artık kim olduğunu biliyordum. Rüyalarıma, hepsi gerçekleştiği halde ikiz kardeşimi rüyalarımda gördüğüm için güvenmiyordum.

   Mysrila'ya tüm gerçekleri anlatınca gerçekten rahatlamıştım. Aklımı kurcalayan sıkıntıların biri yok olmuştu. Geriye bundan sonra ne yapacağımız kalmıştı.

"Bundan sonra ne yapıyoruz?" soru Mysrila'dan gelmişti.

"Seni bilmem ama ben bu gece çıkıp şehri kontrol edeceğim. Çevremizde kimler var bunları öğrenmeliyim" dedim.

"Gizlenmeniz gerekiyor Freya!"

Sinirle Kramisha'ya baktım "Aynı soydan gelebiliriz ama ben gizlenmekten hiç hoşlanmam Kramisha! Bu gece bara gideceğim. Benimle gelmek isteyenler var mı?"

"Bar mı?" Hepsi şaşkınlıkla bana bakıyorlardı.

"Evet bar. Bir yerin saklanmış sakinlerini tanımak için en iyi yer bar ya da mezarlıklardır. Bunu da mı bilmiyorsunuz?"

"Üzgünüm ama buna ben izin vermiyorum. Tek başına bara gidemezsin!"

"İzin aldığımı hatırlamıyorum Kramisha. Ben bir kurtkızım. Sakın özgürlüğümü kısıtlayıcı hareketlerde bulunma" dedim. içimdeki kurdun çıkmak istediğini hissediyordum. Dolunayın çıkmasına daha çok vardı. Sabah saatlerinde bile beni etkilediğine göre gece saatlerinde kesinlikle daha agresif olacaktım.

"Hem yalnız gitmesine gerek yok ki. Ben ve Sırma da onunla gideriz" Eve'in de bana katıldığını görünce sevindim. Ben de tek gitmek istemiyordum aslında.

"Bende gelmek istiyorum!"

"Saçmalama Dilan. Sen kesinlikle gitmiyorsun!" Kramisha kızmadan ben kızmıştım küçük kıza.

"Ya ama..."

"Hayır dedik!" Kramisha da benimle hem fikirdi. Sanırım akşam çıktığımızda o da bizimle gelecekti ama şimdilik çaktırmıyordu.

"İyi bakalım bugün hepimiz gidelim işte. Hem biraz stres atarız hem de Freya'nın dediği gibi araştırma yaparız" Melek de beni onaylayınca kimse karşı çıkmadı.

"Akşam için hiçbirinizin giyecek kıyafetiniz yok. İsterseniz ilk önce çıkıp alışveriş yapalım. Ayrıca evin de eksikleri var. Onları da alırız" dedim. ailemden bana kalan bir banka hesabı vardı. İnsan ebeveynlerimin soyadı kullanılarak açılmıştı. Torunlarımın torunlarına yetecek bir miktar para yatıyordu hesabımda.

"Tamamda benim hiç param yok!"

"Mysrila o sıkıntı değil. Hepiniz bendensiniz" dedim. Onlar artık ailemden olan insanlardı; paramı paylaşmayacaktım da mezara mı saklayacaktım. Kapının yanına koyduğumuz bavullarımdan birini alıp yukarı çıktım. Önce Linet'in yattığı odaya geçtim. biraz terlemişti. Odanın penceresini açtım. Üzerindeki çarşafı da biraz aşağı çektim. Bir kurtinsan kışın ortasında bile üşümeyebilirdi. Ve ben son baharda kızı çarşafla örtmüştüm. Linet'in karakteristik köşeli çenesi bana Ayser'i hatırlatmıştı. Ayser aklıma gelince öfkeleneceğimi düşünürken tam aksine hiçbir şey hissetmemiştim. Odadan çıkarken Linet'in bana seslendiğini duydum.