Mutluluğa Çıkar Beni

3

Kimse bugün beni mutsuz edemez desemde bu eve girince bütün keyfim kaçıyordu babam televizyonu karşısına geçmiş bütün gün homurdaniyordu dizideki insanlara. Anlam veremiyorum bir insan nasıl olur da böyle rahat bir şekilde bütün gün burada oturur neden çocuklarını düşünmez 4 tane çocuk var evde bunları kim doyuracak diye kimse düşünmüyor.

Kimse kusura bakmasın is buldugumu ne o na ne de ailemden bir başkasına söylemeyeceğim.

Kendi küçük odama geçtim bir yatak küçük giysi dolabim ve küçük çalışma masam iç içeydiler resmen , anında daraldım burada , çıkmam lazımdı burdan ama o kadar yorulmuştum ki bir adım dahi atamazdım dışarı kendimi yatağıma attım gözlerimi kapattım yüzümde yine o mutluluk ifadesi belirdi is bulmuştum ,önemli bir holding te ,önemli bir koltuk , çok yüksek maaşım olacaktı . Gidecektim buradan rahat edecektim bu düşüncelerle uyuya kalmışım.

......

Üzerimde zıplayan bir şeyler vardı . Gözlerimi açmaya çalıştım yüzümü buruşturarak ,
''Heyy ne işiniz var burada çıkın odam dann , çıkın üstümden'' diye bağırmaya basladim. Şu küçük şeyler sürekli beni sinirlendirmek için ellerinden geleni ardına koymuyorlardı.

2 küçük kardeşim vardı biri kız biri erkek o kadar tatlılardı ki aslında ama ben başımı dersten kaldırmadıgim için hiç bir zaman onlara vakit ayırıp sevememiştim ama onlar benimle uğraşmaya bayılıyorlardı bu evden gidersem bir kendilerini özleyecektim o kadar bir de benden 1 yaş küçük erkek kardeşim vardı serserinin teki bahsetmek bile istemiyorum yaptıklarından.

küçük kardeşlerimden kız olanının adı aslı bazen ortak oluyor aglamalarima çünkü pat diye odama dalıyor haliyle ağlarken yakaladığım da oluyor yanıma yatıp ben ağlıyorum diye hüngür hüngür ağlamaya başlıyor o kadar sevimli oluyorki o zaman anlatılamaz bir şey .

Erkek olanda efe o sadece beni sinirlendirmek göreviymiş gibi davranmasa aslında o da fazlasıyla sevimli.

Biran önce yarın olsun istiyordum işime başlamak istiyordum acaba nasıl olacaktı neler karşılaşacaktı beni o kadar merak ediyordum ki . Ben hayaller içine dalmışken annemin o sesi yine kulağımı çınlattı.

''Gızzz melissa hadi gel de yemek yeee''
Cevap vermedim zaten dışarıda yemiştim. Odamın kapısı açıldı .
''Gız ben sana bağırmadım mi az önce ? niye cevap versiyon sen bana ''
''Ya anne yemeyecegim ben zaten yedim disarda''
'' olurmu öyle giziiim doymazsın sen onla''
'' yok anne valla doydum''yüzünde yenilmiş bir ifadeyle başını önüne eğerek odanın kapısını kapattı.

Aslında annemi.çok seviyordum ama babamın korkusundan sürekli onu dinliyordu ve hayatımız cehenneme dönüyordu.

......

Gözlerime ışık geliyordu. Hemen saatime bakmadan yataktan fırladım geç kalmıştım allahım ne yapicam gün doğmuş alarmı bile mi duymadım allahım hemen hazırlanmam gerekiyor ne giyecegim ben hiç biseyi mi de hazırlamamıştım ki , gözlerim yaşla dolamaya başladı . Daha ilk günden bu muhteşem işime geç kalamazdım . hızlıca dolaptan kısa siyahlı beyazlı elbiseyi kaptigim gibi giyindim ceketimi de üstüme alıp saçımı yapmaya gidiyordum ki alarmım çalmaya başladı. ne daha alarmım bile çalmamış. Ben erken uyanmışım .öyle bir oh çekmişim ki sanki bütün dünyadaki insanların yükünü üstlerinden atmaya yeten bir oh tu bu yatağımın kenarına oturdum ellerimle yatağı sıktım gözlerimi kapattım başımı aşağı eğdim  derin bir nefes alıp zihnimdeki tüm düşünceleri dağıtıldıktan sonra gidip saçımı ve makyajımı yaptım .

Şimdi ayakkabılarımı alıp sessizce evden çıkmam gerekiyordu çünkü bu işten kimsenin haberi olmaması gerekiyordu.

Parmaklarımın ucuna basa başa kapıyı açtım ayakkabılarımı giyeceğim sırada arkadan babamın sesi geldi eyyvahhh şimdi ne diyecektim ben

''Melissa sabah sabah bu hal ne yoksa bir is mi buldun ahhh canımım kızım benim gel bakayım babana'' her is buldugumda böyle yalakami olması gerekiyordu daha geçen gün muhteşem tokadını yemiştim.
'' yok baba is falan bulmadım aramaya gidiyorum ''
''Aramaya gidiyosan niye böyle giyindim bana bak bir bana soylemezsen'' diye bağırıp tam tokat atacakken kapıyı suratına çarpıp çıktım eli kapıya çarpmıştı .
Akşam olanları düşünmek istemiyordum.

bu akşam arkadaşımda kalsam çok iyi olacak neyse şimdi bunu düşünmek istemiyorum düşünmem gereken çok daha güzel şeyler var .

Yüzümde yine o aptal sırıtışla yolda yürümeye devam ettim tam minibüse binmek için kaldırıma geçecekken topuğum yamulmuştu allahım bu kadar uzun topuklu giymemem gerekiyordu biliyordum.kendimi bir an birinin kollarında buldum

Uzun boylu kahverengi gür saçlı biri vardı karşımda aslında çok etkileyici olabilirdi ama şuan bu benim ilgimi çekmiyordu.
'' topuklarınız biraz fazla uzun gibi''dedi bıyık altından gülerek
Omzuna vurdum.''komik mi görüyorsun ki önemli bir ise gidiyorum''dedim.
'' valla uzaktan pek önemli bir is gibi gözükmüyor ''dedi.
Daha çok sinirlenerek minibüse bindim. Evet üstüme giyindiklerim çok mükemmel önemli bir is kıyafetleri değildi ama benim bütçemde buna yetiyordu.

Bu adam benimle aynı minibüse mi binmişti neden anlamıyorum ki ben neden bu kadar sansizim her neyse sanki dünyanın en büyük olayıymis gibi niye davraniyorsan

allahım hala gülüyor neyseki bir durak sonra indi.kalbim deli gibi çarpıyordu bu neydi böyle durakta gördüğüm bir adama aşık olamazdım .Hemde çokta zengin gibi durmuyordu ben çıktığım batağa tekrar giremezdim. aklımda hala yüzünün her zerresi kayıtlıydı ama ben bunu savuşturdum ve işime odaklandım.

Ve işte son durağa gelmiştim şimdi buradan inip az ilerideki sokağa girecektim ve yeni isim yeni dünyam .
Minibüsten indim ve hızlı bir şekilde sokağa girdim renkli kapılar ardına kadar açılmıştı...

Bekle beni yeni dünyam......