Mutluluğa Çıkar Beni

5

Her ne kadar tokat sahnelerine alışmış olsam da bütün gece gözlerim patlayana kadar ağlamıştım. Bu kadar güzel geçen günün üzerine bunu kaldıramadım fazla geldi . Alarmın sesini duyduğum halde hala yataktan kalkamadim. Gözlerim ağrıyordu . İşe gitme umudum vardı ellerimde yoksa hiç bir güç beni kaldıramazdı yine her zaman olduğu gibi bugünde akşama kadar bu yatakta zorla kendimi uyutmaya çalışırdım ama şimdi bir umudum vardı ve o umuda tutunmak zorundaydım yoksa hicbir hayalimi gerçekleştiremezdim . gözlerimi açmadan yataktan ayaklarımı sallandirdim gözlerimi açamıyordum iki adım atmamla çalışma masama çarpmam bir oldu oda zaten küçüktü ne diye gözlerim kapalı yürümeye çalışıyorsam ama iyi de oldu gözlerimi açmamda yardım etti bu çarpma . lavaboya gidip hızlıca elini yüzümü yıkadıktan sonra hemen odama gittim gömlek ve etegimi alıp hızlıca utuledim bugün babamin beni görmesi pekte umrumda değildi bu yüzden evde rahatca hareket ediyordum tek korkum bütün paramı elimden almasıydı bu yüzden maaşımın yarısını bankaya yatırmaya karar verdim. Hem boylece yatırım yapıp bu cehennemden kurtulabilirdim .Girdigim isi de düşük maaşlı bir is olarak gösterecektim . Çok doğru kararlar verdigimi düşünürken zamanımın ne kadar az kaldığını farkettim . Koşa koşa ayakkabılarımı aldım ve kendimi dışarı attım

başımı havaya kaldırıp temiz havayı içime çektim . Rutubet kokusundan beynim uyuşmuştu neredeyse.

Hızlıca durağa doğru gittim ve taksi beklemeye koyuldum otobüsler minübüsler önümden geçiyordu boş gözlerle bakıyordum onlara , artık bu ter kokulu araçlara binmek zorunda değildim yıllarca sürünmüştüm bunların içinde , sonunda bir taksi geldi ve bindim gideceğim yeri söyledim taksi tam hareket  edecekken gözüm birisine takildi bana çok yakınmış hissi veren fakat hiç tanımadığım biri sanki uzun zaman önce tanışmış gibi, kimdi bu ,daha önce nerede görmüştüm . ben bunları düşünürken taksi çoktan hareket etmeye başlamıştı bile adam benimle konuşmaya çalışıyordu fakat ben onunla iletişim kurmak istemiyordum . Düşüncelerime devam etmek istiyordum ve hep yarıda kesiyordu ne düşündüğümü bile hatirlayamiyordum tam taksiciye bir cevap vereyim de kurtulayım derken is yerine geldiğimi farkettim ve cevap vermeyeceğim içinde fazlasıyla mutlu oldum

Ve kendimi yine mutlu dünyama adım atmış buldum  buraya her geldiğimde bu hissi mi yaşayacaktım . Eğer yaşayacaksam her gün gelmeye raziyim her gün bu mutluluğu tatmaya râzıyım.

Tüm stres ve sıkıntımı geride bırakarak is yerine adımımı attım . Asansöre yönelecekken .

'' ooo hoş geldiniz melisa hanım ''diye bir ses duydum.

Arkamı döndüğümde adını dün öğrendiğim ve patronun oğlu arda bey vardı . Yine yüzünde o gülümseme hakimdi . Bir yandan huzur verirken bir yandan da rahatsız ediyordu . Ama bunun düşünmemem gerekiyordu şuanda.

'' imm beni duydunuz mu?''.

''Tabi efendim duydum hosbulduk nasılsınız ''dedim aceleyle .

''Aaa efendim de ne demek bana sadece arda de lütfen '' dedi bunu derken bana yaklaştı .

''Peki arda bey '' dedim .

''Bak oldumu şimdi bey de deme sadece arda demen yeterli '' dedi ve asansöre yöneldi bende asansöre binecektim . Bu yüzden arkasından yürüdüm aslında merdivenlerden çıksam  daha iyi olacaktı ama beni lafa tuttu .

'' eee is nasıl gidiyor'' dedi yüzünden eksilmeyen gülümsemesiyle .o tebessüme karşı benimde yüzüm güldü .

'' daha 2. Günüm bisey anlamadım tabi ama yinede çok ısındım buraya ''dedim ve asansöre geçmem için kenarda durdu.

''Tabi benim olduğum yere kim ısınmaz ki '' dedi . Asansör neden bu kadar yavaştı ki daha önce yarım dakika bile sürmeyen çıkışı şimdi asırlar gibi gelmişti ve sonunda durmaya karar verdi hemen attım kendimi asansörden ''iyi çalışmalar ''deyip hemen odama kaçıyordum  ama arkamdan ayak sesleri geliyordu sanırım arda bey de arkamdan geliyordu . Arkamı döndüm hızlıca ve karşımda farklı biri vardı ve ister istemez üzülmüştüm .