Mutluluğa Çıkar Beni

11

  "Seni seviyorum Melisa "rüyada mıydım .

....

Arda beni evinin balkonunda karşılamıştı. Balkon dediğim öyle küçük bir yer değildi resmen bir oda büyüklüğündeydi. Yerler güllerle süslenmişti. Masada mumlar ve elinde bir gül,aksam karanlığında beni bekliyordu .

Yanına gittiğimde gülü bana verip

"Seni seviyorum Melisa "dedi.

Ve ben o cümleyle geçmişteki acılarımı , az önce annesinin bana iğneleme yaptığı lafları, babamın bana yaşattığı sıkıntıları ben herşeyi unutmuştum .

Ben hala bu sözlere inanamazken nasıl oldu da "bende seni seviyorum Arda hemde çok seviyorum"diyebildim ve sonrasında nasıl boynuna sarılabildim hala anlayamıyorum . Fakat bu çokta önemli değil, önemli olan Arda'ya karşı olan hislerimin karşılık bulması, onunda beni seviyor olmasıydı.

Mutluydum.

Mutluyduk.

Masanın bir ucunda o bir ucunda ben aşkımızla resmen meydan okuyoduk tüm aşıklara , öyle güçlüydü ki, biliyordum. Hissediyordum.

Kendimi bugünlerde bir film masalındaymışım gibi hissediyordum.
Ardayla gözlerimiz birbirine değdiğinde dünya üzerinde bir biz varmış gibi hissediyordum. Bu rüya hiç bitmesin istiyordum .

Arda masadan kalktı, elimi tutup öptü ve ayağa kaldırdı . Müziği açıp dans etmeye başladık . Gözlerimi kapatıp bu dünyayı unuttum . Sadece ardayla benim olduğum bir dünya kurdum kendime ,

Ben vardım o vardı yani biz vardık artık . Bizdik .Ardaya daha sıkı sarıldım. Hic bırakmak istemiyorum onu .Müzik bitince sandalyeye oturduk . Başımı omzuna koydum . Onun yanında olmanın verdiği huzuru doya doya içime çektim .

....

"Alo edaa sen miydin? nasılsın"dedim neşeli bir sesle.

"Ohooo melisa hanım iyice unuttu bizi "sitem ediyordu farkındaydım ama bu sıralar tüm dünyamı Ardayla dolduruyordum. Fakat Eda'nın gönlünü de almam gerekiyordu.

"Ya Eda tamam kızma hadi bak bugün seninle bi güzel alışveriş yapalım "dedim.

"Özledin dimi kombinlerimi "dedi .

"Özlemez olur muyum en çokta seni özledim hadi atla arabaya gel ben çıktım "deyip telefonu kapattım.

1 saat sonra Edayla alışveriş merkezinde buluştuk.

O kadar enerjili ve neşeli biriydi ki . Benim bu en mutlu günlerimde  bile benden daha çok neşe saçıyordu etrafa .Kolumdan tutup o mağaza senin bu mağaza benim geziyordu beni. Bazen kabinlerin içlerinde tuhaf kıyafetler bile denedigimiz oluyordu . Bu tuhaf kombinlerimize kahkahalarla gülmek isterken kahkahalarımızı bastırmak zorunda kalıyorduk . Çünkü kabinin içinde 2 deli var diye hastaneye kaldırabilirlerdi.

En sonunda yorgun düşmüştük . Kollarımız poşetlere doluydu. Gezmekten acıkan karınlarımızı doyurmamız gerekiyordu. Alışveriş merkezinde güzel bir yere oturduk . Eda hemen Arda konusunu açmıştı.
Dayanamaz ki , hem sabırsızdır ama hemde telefonda anlattırmaz illa ki herşeyi yüz yüze konuşmak ister ,
"Eee anlat bakayım Ardayı, nasıl gidiyor "diye gülümsedi.

Ben ise mest olmuş bir şekilde anlatıyordum .

"Hayal gibi eda muhteşem ya nasıl seviyorum bir anlatabilsem "derken eda lafımı kesti .

"İnşallah herşey böyle güzel gider tatlım . Hadi yemek yiyelim"dedi .

Yüzü düşmüştü sanki,acaba birsey mi oldu? yanlış bir şey mi dedim ?