Mutluluğa Çıkar Beni

6

İse başlamamın üzerinden 2 hafta geçmişti ...

Her şey o kadar güzel ilerliyordu ki bazen 'acaba rüyada mıyım?' diye kendimi kontrol ediyordum . Ama her şey gerçekti ve ben babama rağmen mutluydum . Biraz fazlasıyla çalışıyordum, cumartesi öğleden önce bile işteydim ama olsun buna pek aldırış etmiyordum . Sonuçta mutluluğum daha önemliydi . Yan odamdaki ahmet beyle bile iyi geciniyordum . Düşündüğüm kadar tuhaf biri değilmiş kendisi aksine pamuk gibi iyi bir adammış bazen halledemediği konularda yardımcı oluyordum kendisine , bazen beraber çalışıyorduk . Fakat bu sıralar fazla düşüncelere dalmıştım genellikle işimi düşünüyordum, arda beyi , onu düşünürken kalbim yıllardır almayan değişik bir hal alıyordu buna ben de anlam veremiyordum bundan hem korkuyordum hemde hoşuma gidiyordu.

Dün cumartesi tam gün çalışmıştım ve kafam o kadar doluydu ki pazar günü tüm gün yatmak yerine sahile inmeye karar verdim ,

Kafam böylesine doluyken yatmak daha da başımı ağrıtıyordu. Doğanın sesini dinlemek üzerimdeki tüm yükü alır götürürdü her zaman . Hızlıca üstümü giyinip kendimi hemen evden dışarıya attım kimseye takılmak istemiyordum . Sahile 20 dakikada  yürüyerek gidebilirdim ama o kadar yürümeye mecalim yoktu ilk gelen taksi boştu ve hemen bindim . Taksi den indikten sonra sakin bir köşe bulmaya çalıştım genelde burası zaten sakin olurdu fazla insanın olmadığı yerlerdi buralar buyuzden kirlenmemişti hala tertemiz ve doğaldı ayrı bir güzelliği vardı benim için  , bi köşede duvara yaslandım ve denizi izlemeye koyuldum gözlerimi kapatıp denizin sesini dinledim. Denizin sesi adeta beynime masaj yapıyordu .rüzgar esmeye başlamıştı rüzgara karşı yürüdüm sanki bütün bedenimin sinirini stresini rüzgar alıp götürüyordu.

Ve o anda kendimi suyun içinde bulmuştum o kadar derin ve düşünceliydim ki suyun içine düşünce adeta şok geçirmeye başladım ve ben yüzme bilmiyordum çünkü çocukluğumdan beri yaptığım tek şey işte çalışmak ve ders çalışmaktı bunun dışında bir hayatım yoktu .Suyun içinde çırpınmaya başladım kimse yardım etmiyordu bağıramıyordum tek duyduğum gülme sesleriydi bi ara gözlerimi sudan çıkarınca fark ettim ki 3-5 çocuk karşıma geçmi gülüyorlardı , nefesim kesilmeye başlamıştı daha fazla çırpınmaya çalışsamda nafile gücüm tüketiyordu ve gülme seslerinde boğuklaşmıştı , eğer o el beni tutmasa ben orada can verecektim , bir  el belime sarılmış beni kıyıya çekmeye çalışıyordu ama benim çırpınmamdan doğru dürüst götüremiyordu .

Bana ,''Tamam sakin ol , çırpınma rahat bırak kendini '' dedi bu sesi tanıyordum her ne kadar uğultu gibi gelse de bu ses çok tanidikti . İçime huzur dolmuştu kendimi rahat bıraktım ve kıyıya çıktık .

Gözlerimin yanmasından tam gözlerimi acamasam da arda beyi görebiliyordum arda bey nefes nefese  '' iyimisin seni öyle görünce çok korktum ''dedi ve karşıdaki kafeden bir sandalye aldı . Beni otutturunca hala gülen çocukların yanına gidip bağırmaya başladı çocuklar '' Ama abi biz onu görmedik ki '' diyorlardı . Tamam görmemiş olabilirler  ama Bu karşıma gecipte kahkahalarla gulmelerini gerektirmezdi insan bir yardım çağırır . Ne bicim insalar var bu hayatta , ne biçin insanların psikolojileriyle kalıplasan insanlar var aynı babam gibi şükür ki ben onun psikolojisinden etkilenmemiştim .Sinirlerim uyuşmuştu doğru düzgün sinirlenemiyordum bile ,

Ben tir tir titrerken arda bey yanıma geldi . ''üşümüşsün sen ceketimi al'' dedi gülerek.

İtiraz edemedim çünkü çok üşümüştüm ''Teşekkür ederim '' deyip bende tebessüm ettim . Ama o an onun da ıslak olduğunu fark ettim ,

''Arda sende ıslaksın kalsın bu sende''

''Olur mu öyle şey bak kırıyorsun beni melisa ,hem üşümem ben'' dedi göz kırparak mavi gözleri göz kırpınca ne de güzel oluyordu.