BİR RÜYA GİBİ

KESİT

Doruk nasıl kalp krizi geçirir aklım almıyor ya. Telefonu hızla kapatıp yola koyuldum şansa bak ki bir tane takside evin önünden geçiyordu. Hızla taksiye bindim ve hastanenin adresini verdim...git git bitmiyor bu yol. Gelirken daha kısaydı sanki bu yol.

Takside bile hala ağlıyordum aklım almıyor nasıl olur da kalp krizi geçirdi ya. Durumu iyi olacakken o kalp krizi geçiriyor.

"Al kızım göz yaşını sili ver"

"Saol abi"

Abinin eli ile uzattığı peçeteyi aldım ve göz yaşımı sildim ,yeniden akacaklarını bildiğim gibi sildim.

Hastanenin önüne geldiğimiz gibi parayı amcaya uzattım ve kapıyı açıp çıktım.

Koşarak çıktım merdivenlerden ve Doruk'un bulunduğu odaya daldım.

"Doruk!"

Yatağın yanına gittim ve elini tuttum. Gözü kapalıydı uyuyordu. Barana dönüp konuşmaya başladım.

"Baran O nasıl kalp krizi geçirir aklım almıyor. Daha bu sabah durumu iyidi ne olduda kalp krizi geçirdi allah aşkına...Birşey Söylesene."

Yine ağlıyor ve yine konuşuyordum. Ben onu bırakıp gidecektim, ya ben gidince ona bir şey olsaydı o zaman ne yapardım ben.

"Senin gitmeye çalıştığını anlatınca fenalaştı."

Ağlamam daha da şiddetlendi yine benim yüzümden...benim yüzümden ben olmasam o bu durumda olmayacaktı.

"Yine mi benim yüzümden.?"

"Hayır"

Doruk'un sesini duyunca başımı barandan ona çevirdim.

"Sen iyimisin"

"İyim prensesim"

"Allahım sana şükürler olsun."

Göz yaşımı sildim ve elini tutmaya devam ettim. Ben nasıl onu bırakıp gidebilirim ki. Ya ona kötü bir şey olsaydı ben onu öyle bırakıp gittiğim için pişman olurdum.

"Kader...bak Gaye..."

"Konuşma Doruk. Hele ki bu konuda bu durumdayken asla konuşma"

Sinirliydim sinirimi hâlâ üstümden atamamışken onun konuşmasını istemiyorum. Şuan onu dövmem yada sövmem gerekirken ben elini tutuyorum. Kalbimin ne kadar kırıldığının farkında bile değil ki. Ben bir daha onun beni öpmesine izin vermem çünkü onun duda... hayır hayır çıkar o anı aklında.

Hızla elimi Doruk'tan çektim. Bana çatık olan kaşları ile bakıyordu şuan. Bende aynı şekilde baktım ona. Benim sinirli olmam gerekiyor onun değil!.

"Ben doktorla konuşmaya gidiyorum"

Evet neden kalp krizi geçirdiğini doktordan öğrenmem daha iyi olur nasılsa Baran bey bir şey demiyor.

"Hayır"

"Hayır"

İkisinin de aynı anda konuşması ile çatık kaşlarım ile önce Doruk'a sonrada Baran'a baktım.

Baran; "Iıı...doktor ameliyatta şuan."

Doruk; "Evet evet az önce girdi."

İkisi bir işler çeviriyor ama dur bakalım çözeceğim bu konuyu.

"Demek ameliyatta. Madem Sen iyisin bende eve gidiyorum o zaman."

Kapıya doğru ilerledim ve kulpu aşağıya doğru indirdim çıkmak için adım atacağım sırada Doruk'un söylediği şey ile durdum.

"Gitme...beni dinlemen gerekiyor."

Beni zorluyorsun Doruk. Gitmem daha iyi olmaz mı? Senin için de benim içinde. 'Onun yanında kalmalısın ya başına bir şey gelirse yine' of bilmiyorum ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. 'Sana gitme dedi' evet. Ah kalbim neden burada kalmamı istiyorsun peki aklım neden gitmem gerektiğini söylüyorsun.

"Lütfen Kader...Seni her görmediğim zaman ben yok oluyorum. Gitme yanımda kal."

Benim ona söylediğim gibi simdi o bana yanımda kal diyor. Gitmeli miyim? Kalmalı mıyım? Emin değilim.