ANSIZIN

3.Bölüm|Yok Artık

☆Keyifli Okumalar☆

Elizya Altay

Nehir spor salonunda yaşadıklarını atlatırken bir yandan da onu destekliyordum kimin kardeşi o be. Savaş denilen çocuğu spor salonunda adını söylemeden öylece bırakıp geldiğini söyleyince gülmeden yapamadım.

Eve gitmeden önce markete uğramaya karar vermiştik.Abur cubur falan almak için.Zaten yarın okullar açılıyordu en iyisi kendimizi tıkınmaya vermekti.Nehirle büyük markette abur cubur reyonlarını ararken kırtasiye reyonunun önünde durdum.Yaklaşık 30 lu yaşlarında bir kadın ve tahminimce ilk okula geçen kız alışveriş yapıyorlardı.Küçük kızın mutluluğu gözlerinden okunuyordu.Annesi kıza"Bak bunun pembesi varmış onuda alalım mı?" diye sorduğunda kızı mutlulukla annesinin boynuna sarılıp"Seni çok seviyorum anneciğim."dedi. Gözyaşlarımın akmasını engellemiyordum bu sefer.İnsan ne kadar kendine unuttuğunu,geçtiğini,artık üzülmeyeceğini söylesede hayat ona hep söylediklerini yutturuyordu.

Flashback 2008

Odamda oturmuş resim yapıyordum.Resimde babam ve annem beni okula götürüyorlardı.Tıpkı diğer arkadaşlarımın aileleri gibi.Hayallerimdeki gibi. Ama benim için bu resim hep hayal olarak kalacaktı biliyordum.Odama ellerinde kocaman bir poşetle giren anneme çevirdim başımı.Poşeti yatağın üstüne koyup"Okul eşyaların" deyip çıktı.Yine acelesi vardı galiba.Yatağımın üstünde duran büyük poşetin yanına gittim ve içindekileri yere boşalttım.Her renk kalem,kalem kutuları,boya kalemleri,okuma kitapları,renkli bantlar.Sinirle tüm kalemleri yanıma alıp bembeyaz olan duvarı karalamayı başladım boyumun yettiği kadar her yeri karalamıştım.Sonrada her zaman yaptığım gibi ağlamıştım.

Akşam bakıcım odaya girdiğinde şaşkınlıkla duvara baktıktan sonra odadan çıkmıştı.Annemlerin yanına gidiyordu.Her şeyi anlatıcaktı.Yaklaşık 5 dakika sonra odaya gelmişlerdi şaşkınlığı üzerinden atan ilk kişi annem olmuştu.Psikolojik destek almam gerekiyormuş.Normal çocuklar böyle yapmazmış.ilk defa anneme o gün hak vermiştim normal çocuklar böyle yapmazdı peki ya normal aileler neden böyle yapıyorsun? demeden psikoloğamı götürürlerdi çocuklarını?

Düşüncelerimden sıyrıldığımda kırtasiye reyonunda kimse yoktu.Ne kadar zamandır burada öylece bakıyordum etrafa? Akan gözyaşlarımı silerken ne kadar çaresiz olduğumu farketmem beni yine sinirlendirmişti.Ailem benim için hiç kabuk bağlamayacak bir yaraydı.Bir yere çarptığında sürekli kanayan.O sıralarda annemi babamı arayıp ağzıma gelen her şeyi söyleme isteğimi zar zor bastırdım.

Nehirde aburcuburları aldıysa eve gitmek istiyordum.Eve gidip uyumak.Uyuyunca tamamen geçmezdi ama en azından yarın sabaha kadar unutmuş olurdum.

"Tamam aldım ben lazım olan şeyleri."diyerek yanıma geldi Nehir

Bende onu onaylayıp önünden kasaya doğru yürümeye başladım.Aldıklarımızı kasadan geçtikten sonra parayı ödeyip marketten çıktık ve yoldan geçen bir taksiye bindik.Binmez olsaydık.

Taksiye bindiğimizde evin adresini verdiğimiz adam istersek bizi daha iyi bir yere götürebileceğini ve beraber çok eğlenebileceğimizi söylemişti.Cebimde sürekli taşıdığım biber gazını gözüne sıkardım ama kaza yapardık.Ben de aklıma gelen planla sırıtıp adama bizim evde de çok eğlenebileceğimizi söylemiştim.

Nehir beni sürekli dürtmeseydi daha iyi olurdu ama aklıma gelen planı mesajla yazıp yollayınca oda sinsice sırıtmıştı.Tüm yol taksicinin bel altı konuşmalarıyla geçmişti bir ara adamı gırtlaklamayı düşündüm bu çile bitsin diye ama bunun intikamını alacağımız düşüncesiyle kendimi durdurmuştum.Taksiyi evin önünde durdurunca Nehirle sinsice sırıtıp birbirimize baktık ve taksiden indik.Bende bu sırada cebimden biber gazını çıkarıyordum adam pis bir sırıtışla bize doğru yaklaşırken Nehire işaret verdim ve adamın şeyine tekmeyi geçirdi adam yerde kıvranırken neredeyse yarım şişe biber gazını suratına boşalttıktan sonra birde tekme atmıştık."Lan pezevenk senin taksinin plakasını götüne sokardım 2 sene evden çıkamazdın ucuz kurtuluyosun bu kadarıyla şimdi uza burdan" dedim sinirle Nehirde aynı şekilde"sen dua et gözlerini çıkarıp eline vermedik senin"dediğinde adam yalpalayarak kalktı ve gözlerini ovuşturarak hızla taksiye bindi.Bizde adam gidene kadar bekledik adam tamamen uzaklaştığında Nehirle yumruklarımızı tokuşturup eve girdik.Çok iyi iş çıkarmıştık.