ANSIZIN

12.Bölüm|Sen anla beni

"On saattir sesleniyorum içim çürüdü kalk artık nolur bak yalvarma boyutuna geçtim Arya."

"Hayır görende gece uyumadın sanıcak."

Nehir'in söylenmeleriyle gözlerimi araladım.Kendime gelmeye başladığımda vücudumda hissettiğim sıcaklık ve yorgunluk baş göstermeye başlamıştı.

Yatakta doğrulup başımı arkaya yasladım.

Nehir her zamanki gibi çoktan giyinmişti.Yanıma gelip"Ne oldu sana rengin atmış?"diye sordu.

"İyi hissetmiyorum"diye mırıldandım ve yorganı üzerime çekip yatakta kıvrıldım.

Nehir üzerimden zorla yorganı çekti."Ne yapıyorsun ya?Üşüyorum."dedim çatallı çıkan sesimle.

Elini alnıma götürüp"Birde mızmızlanıyor ya.Cayır cayır yanıyorsun."dedi ve söylenerek odadan çıktı.

Bir süre sonra kapı açıldığında herkes içeri doluştu.Gözlerimi devirip"Beni hastalığımla baş başa bırakır mısınız lütfen?"diye söylendim.

Uras arkadan gelip"Kızım ateşin varmış zaten.Seni bırakalım da komaya gir."dedi ve elindeki ateş ölçmek için getirdiği aleti zorla ağzıma soktu.

"Ya yavaş olsana oğlum"dedim ağzımda alet varken.

Ateş ölçerin ötmesini beklerken Uras"Toprak,Eren sizlik bir şey yok gidebilirsiniz okula."dedi

"Sanki senlik bir şey var."diye söylendim kendi kendime

Emre ve Nehir'e dönüp"Sizde gidin Uras sende git ben bakarım başımın çaresine."dedim

Emre ve Nehir itiraz ederken Uras"Ya bir sus.Ateşini yanlış ölçücek."diye söylendi.

Tekrar Nehir ve Emreye dönerken"Ya gerçekten gidin ben iyiyim."dedim

Uras"Evet gidin ben uğraşırım Aryayla."dedi

Sinirle urasa dönüp konuşmaya başladığım sırada ateş ölçer ağzımdan düştü susup suçlu bir şekilde Uras'a baktım.

Bu halime sırıtıp aleti sıfırlayıp yeniden ağzıma koydu ve odada kalan Nehir ve Emreye bakıp"Gerçekten sizin yapabileceğiniz bir şey yok gidin okula zaten bu gün cuma diğer günler evdesiniz."dedi

Emre"Kuzen sen neden kendine bakmıyorsun hastalanıyorsun çocukkende çok hastalanırdın sen başımızda o kadar bela var dikkat et kendine.Hastaneye gidelim diycem ama nefret ettiğini biliyorum."dedi

Nehir tereddütle Emre'yebakıp"Tamam ama ben arayacağım sizi sürekli.Merak ederim."dediğinde başımla onayladım.Emre"Hiç içime sinmiyor ufaklık ama bu seferlik öyle olsun bakalım."dedi ve gelip sarıldıktan sonra odadan çıktılar.

Uras yatağın ucuna oturdu ve ateş ölçeri aldı.

Bana bakıp"Ateşin çok yüksek...Gece hava soğuktu ve sen o tshirtle oturdun ben de farkedemedim."dedi

"Saçmalama Uras ben kendime bakamıyorsam bu senin suçun değil."dedim ve yeniden yatağa yattım.

Uras"Bir şeyler yapmamız gerek."dedi

"Hiç halim yok.Kımıldamaya bile"

"Üzgünüm" deyip beni kucağına aldı

"Ne yapıyorsun ya nereye götürüyorsun?"dedim acıyan boğazıma rağmen.

Cevap vermedi.Banyoya geldiğimizde ne yapmaya çalıştığını anladım.Hastalığın verdiği halsizlikten ve az sonra yapacağı şeyden nefret ettiğim için gözlerim doldu.