ANSIZIN

11.Bölüm|Gece

Kitapla ilgili önemli kararlar aldım.Bundan sonra her hafta Pazar günleri bölüm yayınlıycam hafta arasında da elimden geldiği kadar yayınlamaya çalışıcam.Kitap şu an 220 okuma sıfırdan başlayıp buraya kadar gelmiş olmak bile beni çok mutlu ediyor.Bölümleri yazarken içimde hep o heyecan olduğu sürece yazmaya devam edicem.Vote verirseniz çok mutlu olurum:)))

(Uras karakterini değiştirdim medyada görebilirsiniz.)

☆Keyifli Okumalar☆

Aklımdaki sorular içip sarhoş olmama izin vermiyordu.Hala akan gözyaşlarımı elimle sildikten sonra"Bu arada yanlış anlama öyle bir an boşluğuma geldi sarıldım."dedim kısık çıkan sesimle.Söyledikten sonra bunu söylemenin yeri ve zamanının yanlış olduğunu düşündüm.

Uras"Sorun değil"dedi sakin bir şekilde

"Nehir sende gördün dimi onu önümüzden geçerken?"diye sordum."Gördüm tabi kalp krizi geçiriyordum."dedi korkuyla

Emre araya girip"Kapıya adam dikeriz dedik ama böylede olmaz ki kesin bir çözüm bulmamız gerek bizim."dedi

Odadaki herkesin düşünür bir hali vardı."Resmen dağ başında ev almışız.Çevremizde bir tane bile ev yok."dedim pişmanlık dolu bir sesle

Savaş"Bir şey soracağım.Siz onu önünüzden geçerken gördünüz ya kapıdan çıktığını gördünüz mü?"dedi beni tekrar korkmaya yönelten bir sesle.

Gözlerimi kırpıştırıp"Hayır...Hayır ben görmedim gözlerimi ve kulaklarımı kapatmıştım kapıdan çıksa sesini bile duymazdım."dedim

Nehir"Ben kapının kapanma sesini duydum galiba yani çok korkmuştum tam emin olmasamda duydum galiba."dediğinde biraz bile olsa rahatlamıştım.En azından hala evde değildi

Savaş"Peki araba motoru sesi gibi bir şey duydun mu sonuçta burdan yürüyerek hiçbir yere ulaşılmaz."dedi.

Haklıydı.Evden yürüyerek bir yere ulaşamazdı.Nehir"Motor sesi falan duymadım galiba."dedi.

Korktuğu için algılarının kapanması bile bir ihtimaldi.

Emre"Ne yani hala evin çevresinde olabilir mi diyorsunuz?"diye sordu.

Uras lafa girip"İyi de belki bisikletle geldi yada araba ilerde bekliyordu sesini duymadınız."dedi

"Öyle bir psikopatın bisikletle bir yerlere gidip geleceğini sanmıyorum ayrıca yakalanma ihtimaline karşın bisiklet güvensiz ve yavaş."dedim

"Ama arabası uzaktaysa duymamış olabiliriz."diye ekledim.

Emre"Tamam biz bir evin çevresine depoya falan bakalım."dediğinde Uras"Kızları yalnız bırakmayalım ne olur ne olmaz."dedi.

Zaten artık bu evde yalnız başıma biraz bile duramazdım aldığımızda gözüme muhteşem gelen ev artık ürkütücü ve tenha geliyordu.Savaş"Tamam ben kalırım ama sizde dikkatli olun bir şey olursa bağırın."dedi

Uras mutfağa yöneldiğinde Nehir"Ne yapıyorsun?"diye sordu.Mutfaktan elinde iki tane bıçakla çıktığında kendimi kötü hissettim eğer bizim yüzümüzden başkalarına zarar gelirse kendimi ömrümün sonuna kadar suçlu hissederdim.

"Dikkatli olun!" diye mırıldandıktan sonra kapıdan çıkmalarını izledim.Savaş ayakta bekliyordu bir şey olursa her an yetişmek için."Sigortaları attırmış değil mi?"diye sordum.

Savaş"Evet içeri girebilmek için yapmış şerefsiz."dedi nefret dolu bir sesle.

Artık Emre ve Uras'ı geç kaldıkları için merak etmeye başlıyordum ki kapıyı açıp içeriye girdiler.Emre"Yok kaçmış."dedi.