YÜREGİNE SOR

36.BÖLÜM- YÜREGİNE SOR

SELAMLAR HERKESE :)

BİR HAFTANIN TAMAMINDA ANCA GELDİM :)

BU BÖLÜM ÇOKTANDIR BEKLEDİĞİNİZ TANITIMIN GERÇEKLEŞTİĞİ BÖLÜM .....

KEYİFLİ OKUMALAR :)♡♡♡♡

" İnsan gün batımını çok seviyormuş, içi üzgünken " o kadar dalıp gitmişim ki Amirin geldiğini bile duymamışım .

" Efendim ne dediğini duymadım ?! " " İnsan diyorum Sonya günbatımını çok severmiş hele de üzgünse " buruk bir gülümsemeyle "küçük prens " dedim , şaşırmışdı .

" Ne o... ben de Küçük prensi okumuş olamaz mıyım ?! " yine şaşırmışdı . Amirr çok farklı , çok hassas bir insandı , Karanla nasıl iki yakın arkadaş ola bilmişdi anlayamıyordum ....

"Şeyy... okursun tabii ki dee.... şairlik yapmak istemiştim sadece ....Neyse ya boş ver .." fazla da konuşmadan yanıma oturdu . Birşey söylemek istiyordu ama toparlayamıyordu sanki .

Gözlerini kararan havaya dikerek " yağmur yağacak " dedi aradaki gerginliği azaltmayı umud ederek . " Oysa ki , sabah ne güzel güneşliydi " dedi tekrar . Söylediği cümle o kadar çok içinde bulunduğumuz durumu anımsatıyordu ki .....

"Aynı bizim gibi " dedim hala gözlerimi batmakta olan güneşten çekmezken . Anlamadı ne demek istediğimi ya da anlamak istemedi .

"Gün ışığıyla mutlu bir şekilde açtığım gözlerimi , şimdi yağmurla üzülerek kapatıyorum Amir.... "

"O kötü biri değil " dedi emin bir şekilde.' Belki de değil , aksine benim kötü bir insan olduğumu , ona kötülük yaptığımı düşünüyor '. İçimden söylediklerimi dinlemiş gibi tekrar devam etti .

"Korkuyor Sonya ,çok korkuyor hem de "

" Benden mi?! " dedim sesimdeki şaşkınlığa aldırmayarak .

" Geçmişinden .... O yüzden de seni ..."

" O yüzden beni düşman olarak görüyor ,ona kötülük yaptığımı düşünüyor " dedim cümlesini tamamlayıp . Susdu , Amir de benimle aynı fikirdeydi demek ki ...

" 4 yıl boyunca yabancı bir ülkede ,yabancı insanların ,en esası da tanımadığım bir adamın yanındayken bir kere bile gitmek gelmedi aklıma . Şimdi fark ediyorum ki , o 4 yıl boyunca hırpalanan sadece vücudumdu . Ama şimdi doğduğum şehirdeyim , sevdiğim insan.... " dedim ama devamı bir türlü gelmedi , " sevdiklerimin yanında iken kalbim sıkışıyor Amir . Tek bir gülüşü bile yetiyor günümün aydınlanmasına .... ve aynı zamanda bir tek sözü de yetiyor dünyamın karanlığa dönmesine . 4 yıl nasıl geçti bilmiyorum ama şimdi zaman geçmiyor , dayanamıyorum , gitmek istiyorum Amir . Soluduğumuz hava bile ağır geliyor artık ciğerlerime . "

"İzin vermez! " dedi tek solukta . "Asla müsade etmez ...Daha çok hırpalanırsın ..... Vazgeç Sonya ....." .

Acı bir gülümseme oturdu yine yüzüme . "O da senin kadar iyi tanımış mıdır beni acaba ?! " yine susdu . Bu seferki suskunluğu evet değildi . Tanımıyordu ki , Karan beni . ... Sabah olanlar aklıma gelince bu sefer gerçek bir gülümsemeyle " doğru ya ben onun için kimim ki ? hiçbirşeyi ! "

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

Daha da konuşmadık hiçbirimiz , sessizce güneşin batışını , yağmurun çisil-çisil yağmasını izledik . Keşke sokakların kirini pasını temizlediği gibi , içimizdeki kırgınlıkları da temizleye bilseydi yağmur ...
Sırılsıklamdık ama şikayetçi değildik ...