YÜREGİNE SOR

23.BÖLÜM-♤KOCACIĞIM♤

İYİ AKŞAMLAR HERKESE ,BİR YENİ BÖLÜM DAHA GELDİ.
DUYDUM Kİ , YARIN SINAV VARMIŞ HERKESE BOL BOL ŞANS DİLERİM YARIN♤♤♤

Sabah erkenden uyanan Sonya çalışanlara mabede gideceyini söyledi ve Karanın ses etmeyeceyine ümid ederek evden çıkdı .

Spor dönüşü Karan Sonyanı odasında bulamayınca sinirlense de mabede gittiyini öğrendikten sonra öfkesi bir nevi yatışmışdı. Bağıra çağıra salona inerken gördüğü sürpriz misafirle tüm siniri uçub gitti bir anda . Çünki acı günlerinin ,aç günlerinin belki de hayatının her anına şahit olan kişi ,kardeşi - Amir gelmişdi, uzun zaman sonra . İki dost ayrı geçen günlerin inadına bir birine sımsıkı sarılıb bolca hasret giderdiler ta ki , Amirin söyledikleri ile Karanın şübheleri artmaya başlayana kadar......

Amir'den

Hastaneye girdim , tam seni arayacakken bir anda bir çarpışma oldu sanki bir melek düştü gökten kucağıma . Karan , kardeşim görmen lazım ,yosun gibi yemyeşil gözleri vardı ki insan bakmaya doyamıyor .O kadar masum ,o kadar ürkek bir kız ki , sanki her an kırılacak bir biblo . Aman Allahım bir insanın tüm yüz hatları mı kusursuz olurdu , o minicik burnu , pembe dolgun dudakları en çokta bembeyaz yüzünü bir dantel gibi kapatan o kahveyi saçları....

Amir içinden geçenleri tatlı bir heyecanla anlatırken , Karanın da öfke ile beraber içini acı bir heyecan kaplıyordu .Acaba düşündüyü şey doğru ola bilirmiydi.

Amirin " Kardeşim ben galiba aşık oldum" demesi işin tuzu biberi oldu . Sabahdan sıktığı yumruğunu bir yerlere savurmanın düşüncesiyle gözlerini kapadı ve sessizce içinden Sonyanın gelmemesi için dua etmeye başlamışdı ki , açılan kapıyla dileyinin kabul olmadığı da ıspatlandı .

Yukarı çıkarken gördüyü kişiyle salona ilerleyen Sonya epeği şaşırmışdı. Amir Sonyanı görür görmez daha da yaklaşarak " Size emin olmayın demişdim değil mi?! " deyince Karan bir kez daha umduğunun başına geldiğini anladı . Şaşkınca ikilini izleyen Karan Amirin çalan telefonla odadan çıkmasıyla kendine gelmişdi .

"Ne yani Amirin aşık olduğu kız Sonya mıydı ?! "Sabahdan beri bir yumru gibi boğazında düğümlenen ,aklında bin takla atan o soruyu sonunda kendi kendine sormuş ,sonra cevabını da almış gibi sinirle soluyarak Sonyanın kolundan sürükleyerek odasına götürdü Karan .

"Bir daha asla bu odadan dışarı çıkmayacaksın ,ayrıca mabede gitmek falan da yok!!! " dedi Karan yine sinirle soluyarak.

Hani bir laf vardır karı kocanın hamuru bir yoğrulmuş . Bu ikilinin huyu suyu da bir birinden farklı değildi .Nasıl Karan sinirle ,öfkeyle soluyarak karısına emirler yağdırdısa ,Sonya da kocasından hiç geri kalmadı burnunu havaya dikerek , önce o çakmak çakmak gözleriyle meydan okudu Karanın gözlerinin içine bakarak ,sonra da kendinden emin bir şekilde konuşmaya başladı " Dua etmek için de mi senden izin alacağım ?! yoksa sen kendini tanrı falan mı zann ediyorsun!!! Herkes sana tapsın ,herkes emirlerine boyun eğsin ,etrafında kul köle olsun . Bana hergün tokat atsan bile o mabede gitmeme engel olamayacaksın bay K ,pardon bay kibirli ,anladın mı beni ?! O yüzden bana değilse de eline acı ...... " dedi ve kapıyı Karanın yüzüne çarpdı .

Karan hayattakı tek arkadaşının ,kan kardeşinin karısına aşık olduğunu aklından çıkaramıyordu .Gece boyunca yerinde kıvrandı durdu . Bir tarafda karısına aşık olan kardeşi Amir , diğer tarafda gün geçdikce engellemekde güçlük çektiği karısı Sonya vardı .Hangisinden vazgeçecekti ki ,biri geçmişi ,diğeri geleceği ve ikisinin ortasında kalmış ve ikisinden de vazgeçmenin imkanı olmadığını anlayan Karan.....