YÜREGİNE SOR

26.BÖLÜM-♤SONSUZ BİR AŞK SÖZÜ♤

HERKESE ÇOK ÇOKKK SELAMLAR. SEVDİKLERİMLE UÇUP GİDEN PERİLERİM ,ONLARLA DA GERİ DÖNDÜ. ALLAH HİÇ KİMSEYE SEVDİKLERİNİN YOKLUĞUNU YAŞATMASIN .
İKİ GÜN ARDARDA 2 BÖLÜM PAYLAŞACAĞIM. HERKESE ŞİMDİDEN İYİ OKUMALAR :))))))
HA BİR DEE HİKAYEME HER BÖLÜM BAKIŞ ATAN 40LIKLAR VARR , ARKADAŞLAR VALIĞINIZI VOTELERLE , YORUMLARLA TAMAMLASANIZ KEŞKE , BİZ DE BİR ANLASAK 3 HARİFLİLERDEN MİSİNİZ , 5 HARİFLİLERDEN MİSİNİZ :)))))

Bu gerçekmiydi?!
Hangisine inanacağıma şaşırmıştım, çocukluğumdan beri bir türlü bana denk gelemeyen yeşil boya şimdi avuçlarımdaydı. Hani aşkı ,saf sevgiyi ,sadakatı ve sonsuz mutluluğu simgeleyen yeşil boya hem de.....

Etrafımızdaki herkes çılgınlar gibi dans ediyor, bir birine boya sürüyor,gülüp eğleniyordu ve sadece biz öylece kala kalmıştık .

Sanki zaman durmuşdu , kimse yoktu etrafımızda ,yalnızca biz vardık. Anlam veremiyordum içimdeki hislere. Beni bu denli üzen insanın yanında sanki huzuru buluyordum zaman zaman.

Her ne kadar ben ondan nefret etsem de , o benden nefret etse de sanki zaman zaman ikimizin de huzur için bir birimize ihtiyacı vardı ,sanki bizi bir-birimize bağlayan bir güç vardı. Ne yaşıyorsak yaşayalım bir-birimizden uzaklaşamıyorduk .

Artık ne kadar zaman geçtiğini bilmiyorum ama inanamaz gözlerle elleri belimde olan Karanı izliyordum.

Bu ...bu ola bilirmiydi , sahi mümkünatı varmıydı böyle birşeyin, ben ve o , biz...biz ola bilirmiydik. Tanrım şu anda elleri öyle bir sahiplenircesine belimde duruyor ki , hele o gözleri konuşmasa bile o kadar çok şey barındırıyor ki içinde, baktıkca insana garip bir şekilde huzur veriyordu .

Aman tanrım Karan sen bana neler yapıyorsun böyle .
Bu...bu çok fazlaydı benim için, böyle daha fazla devam edemezdik .Sonuçta ne ben onun sevdiğiydim , ne de o benim !!!

Ve görünen o ki , ben birşey yapmazsam bu bakışma bitmeyecekdi . Başımı yere eyip gözlerimi kaçırdım , sonra da belindeki elimi çekerken bir anda bileğimi kavramasıyla düşmemek için tekrar ona tutundum .

"Elimi bırakırmısın!!!"

"Niye ?!"

"Eve gidiyorum ,hani cezalıyım yaa "

"Hmmm... cezanı çekiyorsun demek..... o yüzden buradasın yaa zaten " iyiden iyiye lafını sokarken o muhteşem gülümsemesini de hiç eksik etmiyordu yüzünden .

Elini itip gidecekken bu sefer de sözleri durdurmuşdu beni.

"Kehanete sonuna kadar uymayacakmısın?! "

lanet olsun o da biliyordu . Hem biliyorsa bile artık bir önemi kalmadı bizzat kendisi ıspatladı o kehanetin yalan olduğunu. Arkamı dönup terkar ona doğru gittim.

"O kehaneti tam 5 yaşımdan biliyorum ve bu güne kadar da hep doğru olduğuna inandım , ta ki az önce gözlerimi açıp ta seni karşımda görene kadar . Demek ki , o da bir yalanmış. "

Cümlem biter bitmez hiç istifini bozmadan elindeki yeşil boyanı yanağıma sürttü , sonra da boyanı süttüğü yanağıma bir öpücük bırakıp beni etkisiz hale getirirken kalbimi yerinden sökecek o cümleyi söyledi.

"Kehanetler bile senin tanrı katında bana bağlı olduğunu söylüyor, hem de sonsuz bir aşkla .....anla artık Sonya ben senin kaderinim ....."

O kadar içtenlikle söylüyordu ki , eğer onu bir azcık bile tanımamış olsaydım söylediklerine hemen inanırdım. Ama öyle değildi işte. Belki de haklıydı , ben onun kaderiydim ,ama sonsuz bir aşkla değil , sonsuz bir nefretle yalnızca .