YÜREGİNE SOR

45.BÖLÜM 'UNUTMA BENİ '

YILDIZLARIMIZ  1K OLMUŞ :)))

ELLERİNİZ DERT GÖRMESİN ♡♡♡

Her defasında seni affetmeyeceğimi söylesem de bir türlü  sözümü tutamıyordum. İllaki bir olay olması şartdı , tıpkı şuandaki gibi , az önceki aniden gelen öpüşün ardından alnını alnıma yaslamış soluklarımızın arasında  kayboluyorduk . Ne çok isterdim bu ana takılı kalmayı , ellerim ellerinde nefesi nefesimde kalsın , gözlerim bir an bile gözlerinden ayrılmasın şuan gibi .

Her ne kadar böyle kalmayı dilesem  de , unutamıyordum bir türlü bazı şeyleri . Ben bitirmezsem onun kıpırdamaya dahi niyeti yoktu . Kendimi geri çekmek istediğimde sanki mümkünmüş gibi daha çok kavradı ellerimden , santim bile kıpırdamama izin vermedi . "Hiç mi hiss etmiyorsun nasıl özlediğimi ,köpekler gibi pişmanım , lütfen evimize dönelim ...." dedi soluk soluğa . Gözlerini bile açmıyordu , sanki görmekten korktuğu birşey  vardı gözlerimde .

Yine tekrar etti  " Evimize dön  lütfen seni, bebeklerimi özledim , dön lütfen ....." İsrar ediyordu , çok sevdiği oyuncağı elinden alınmış çoçuk gibi , biraz daha sussam ağlayacak gibi konuşuyordu .

"Yapamam , herşey daha çok yeni , isteme benden bunu lütfen "  o bilmiyordu belki ama onun canı yandığında bile benim canım yanıyordu . Az daha bu odadan çıkmazsam yine yelkenleri indirecektim . Tam zamanında açılan kapı imdadıma yetişmişdi .

Rutin kontroller yapıldıktan sonra hastaneden ayrıldık . Tek konuşmamız    "Ben bırakırım seni " oldu daha sonra da eve varana kadar tek kelime bile etmedik .

Günler hızla  geçip giderken telaşlarımız dahada çoğalıyordu . Miniklerimin ikiz olması hayatımıza ekstra mutluluk getirdiği gibi  hazırlıkları da ikiletmişdi .
 
Sık sık olmasa da ara sıra Karanın uğraması sadece ziyaret nitelikliydi . İkimizde o günden sonra bir türlü  başka birşey konuşamıyorduk .

.....

İki saat önce babanenin aniden çıkan hasta ziyareti ve apar topar evden ayrılması iyice sinirlerimi bozmuşdu . Yalnız başıma bu evde nasıl kala bilirdim  ki ben . Üstelikte 2 hafta daha sürecekti babannenjn hasta ziyareti . Geçen günlerde Karanın her an dibimde bitmesi içten içe beni mutlu etse de sinirlendirmiyor değildi . Onu hala çok sevmem , pişmanlığını görüyor olmam yine de aynı şeyleri yapmayacağı anlamına  gelmiyordu  . Bir türlü yaşananları unutamıyordum . Ve bugün bu işe bir son vermeliydim .
........

" Sevmiyorum artık seni !" dedi buz gibi bir sesle hiç tereddütsüz . "İçimde sana ait tek bir hiss  bile barındırmıyorum artık . Sen yıllar boyu sana olan sevgimi de , merhametimi de aşkımı da öldürdün ! Artık sana  öfke bile hiss etmiyorum . Hayatımda en ufak bir önemin yok , anla bunu . Bir zaman korkusundan , bir  zamansa sana olan sevgisinden sesini dahi çıkarmayan o aciz Sonya  yok artık karşında . Bundan sonra tüm sevgisini yalnızca  çocuklarına verecek olan bir kadın göre bilirsin .  Bunu bil , anla ve aklına yerleştir ona göre  davran . Sen yalnızca çoçuklarımın babası sıfatıyla bu eve gire bilirsin  vesselam " dedi , göz yaşlarının akmamasına qayret ederek . Karan put gibi  kalmışdı öyle . Neye şaşırsın bilemiyordu  . Karşısındakinin Sonya olduğuna inanamıyordu 'Hani hamilelik dönemi kadınların en hassas  dönemiydi '  dedi içinden . O kadar edindiği bilgi resmen yalnışdı . Hamilelik bu kadına bir özgüven getirmişdi o gayet netti .

Diğer tarafdan ' seni sevmiyorum' ne demekti , nasıl sevmiyordu . Karan kendisine nefret ederken  bile sevgisinden  bir an bile vazgeçmeyen kadın Karan ona geldiğinde seni sevmiyorum diyordu . Elbette pes etmeyecekti , ama  yaramaz ikizlerinin annelerini çok yorduğunu bildiği  için bir yorgunluk da kendi eklemek istemedi . Her halinden heyecanı belli olan kadını daha fazla sık boğaz etmeden gitmeliydi .Sakince yaklaştı yanına . Parmaklarıyla önune eğdiyi başını kaldırdı . Kan çanağı olmuş o gözleri  görmesi  içini acıtdı . İyi bir şey yapmaya   çalıştığında bile yakıyordu Sonyanın canını. Ne diyeceğini bile  bilmedi o gözleri gördükten sonra . İçinden geleni yaptı  yalnızca , sağ yanağına , tam da dudadığının kenarına gamzesinin üstüne  blraktı öpücüğünü . Ve kulağına doğru  fısıldadı " Gidiyorum .... ama vazgeçtiğim için değil , canını  yaktığımı bildiğim için gidiyorum sevgilim .Yanında olmasam bile bir nefes kadar yakınında olacağım . "  arkasına bile bakmadan çekip gitti.