YÜREGİNE SOR

39.BÖLÜM 'HAMİLE Mİ ' ( PART 1 )

Geç de olsa bayramınız kutlu olsun :)

Bu bölüm çok uzun olduğu için 2 part olacak , diğer part da yarın sabah gelecek

Pehh ne bölümmüş be bir türlü paylaşamadım , birinin ahına mı denk geldik ne : ))))

Neysee 38.bölümee ne kadar yorum yapmışınızzzzz , hepsini okudukçaa çok mutluu olduummm :)
 

 ◆◆◆◆◆◆◆◆

Hastane odasında gözünü açtığında hemşirenin söyledikleriyle bir anda yüzü gülmüşdü Sonyanın .Gelmişdi  , terk edip giden kocası yine dayanamayıp geldimişdi işte diye düşündü . Ama durum bambaşkaydı.

O kapıdan temelli gitmek için adım attığında böyle bir gece yaşayacağı asla aklına gelmemişdi. Evet kaçmışdı bekli ama sabahında yeniden kendini kaçtığı gerçeğinde bulmuşdu .

Amir için son bir istek te yerine getirip ondan sonra tamamen kayıplara  karışacaktı. Bir geceliye herkes gibi mutlu , gülüp eğlenen bir insan olacaktı sadece 'zor omasa gerek ' dedi içinden .

Amirin onu getirdiği rezidansa adım amasıyla o tanıdık koku tüm benliyini esir almışdı . Evin her köşesi buram-buram Karan kokuyordu . Sanki burada bir yerlerdeydi .

" Hayır – hayır yapmaz , Amir böyle bir şey yapamaz ! " aklından geçenlere  seslice bir dur dedi .

Bir köşeye çekilip sadece beklemeliydi , yabancı bir evdi nede olsa . Ama aklından çıkmayan düşüncelerle evi dolaşmaya başladı . Karana ait  bir eşya , resim , ya da onu hatırlatacak tek bir şey bile yoktu . Ama neden o varmış gibi kokuyordu her yer .

1 tek kilitli oda vardı , onu da umursamadan sonunda yorgunluğun esir aldığı bedenini  kanepeye bıraktı ve başucundakı yastığı sımsıkı sarmaladı.

" Yastık bile sen kokuyor , neden bu kadar çok işledin ki ruhuma  " dedi sanki o varmış gibi sıktığı yastığa doğru konuşurken . ...

Gözlerini açtığında hala yastığı sımsıkı sarmalamışdı. Pencereden dışarıyı izlerken sanki biri duyacakmış  gibi sessizce mırıldandı " gittim .... yokluğumu hiss ediyor musun ?!

şimdi mutlu musun , huzurlu musun ?!

 acaba nerededir diye hiç düşünüyor musun ?!

çok özlüyorum biliyor musun?!

Bu yabancı yerde bile sen varmışsın gibi hiss ediyorum .

Her taraf buram buram sen kokuyor , hasret kokuyor ... " dedi gözünden akan yaşları silerken. Sessizliğini bozan mide gurultularıyla yine bir anı canlandı zihninde . Karanın  sabahları onu yemek yemeye zorlaması geldi aklına ... "açım " dedi , sesini duysun da gelsin , yine onu zorlayarak kahvaltısını ettirsin istedi.

' Kalp kalbe karşıdır ' derlerdi ya mesafeler iki kalbin bir-birine olan sözlerini , hislerini ifade etmesine mani değildir ki , hiç bir zaman . Ayrı ayrı yerlerde ama her ikisi de aynı şeyi düşünüyordu biri 'açmıdır ?! ' diye sorarken diğeri duymuş gibi ' açım ' dedi .

Aniden açılan kapıyla gözleri kapıyı bulunca dili sadece Karan diyordu .   " Kahvaltılık birşeyler getirdim , açsındır " dedi elindeki poşetleri sallayan Amir.  " Hadi kahvaltı edelim sonra da çıkalım , bu gece çok güzel olmalısın Sonya " dedi 32 diş sırıtarak .Sonya ise sadece başını sallamıştı.

   Güzelliğini  sevdiği insan görmedikden sonra , tüm dünya görse kaç yazardı ki . O bir tek sevdiğine güzel görünmek isterken Amirin  bu yersiz telaşını anlamadı .Sessizce atıştırdığı bir kaç şeyin ardından Amirle birlikte çıktı evden .