Bir süre yokum sevgili dostlar...
O yüzden küçük bir alıntı yapayım dedim :)
Gözünde biriken yaşlara bir türlü engel olamıyordu , her kelimesinde sanki anlattıklarını tekrar tekrar yaşıyordu Karan. Onca acıyı yalnızca yaşamamışdı , bir sırr gibi yüreğine gömmüşdü ne söyleye biliyordu ne de derdine derman bula biliyordu .....
Karan
" Gece gündüz demeden Mumbaide aramadığımız sokak kalmadı . Her geçen saniye sanki beni daha çok uzaklaştırıyordu Aliadan ...
Zamanın geçmek bilmediği 3 koca gün sonra bir haber geldi ..... Dehli yakınlığında bir ormanda kaza yapmış dediler ....
Sevinemiyordum bir türlü , bulmuştum sonunda ama bir türlü mutlu olamıyordum .
Hiç düşünmeden tüm yaşananları silip ona gittim ama , artık çok geçti ....
Ben ilk defa ona , Aliaya geç kalmıştım ....Ben bir ömür onu koruyacağıma söz vermişken , onu koruyamadım ,verdiyim sözü tutamadım ........"
.....................
"Ama kardeşim seni anlamıyorum , Sonyanın suçu ne , onun yaşananlarla ne alakası var ?!" diye sorunca bir anda yine Karanın gözlerindeki acı yok olup gitti ,yerini tarifi imkansız o nefret , kin , öfke aldı..
"Sonya zaten bu dünyaya geldiği gün en büyük suçu işlemiş....Daha ne suçu ola bilir ki , arkasında iki ölü bırakarak hayatına devam ediyor .....
Onun yaşamak için aldığı her nefesde ben ölüme 1adım daha yaklaşıyorum .....
En az Sonya da yaşananlarda benim kadar suçlu ve benim kadar cezalı .....
Ben o gün Aliayanın gitmesine izin vererek hayatımın en büyük hatasını yaptım , Sonya da Alianı nefessiz bırakarak"
dedi her kelimesinde bariz nefret ve öfke kokan sesiyle ...
♤23.04.16♤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREGİNE SOR
Fiksi Umum▪BİR KALBE MUHTAC İKİ KİŞİ... ▪KENDİNE AİT OLMAYAN KALBİ TAŞIYAN BİR KADIN... ▪ONDAN ÖLESİYE NEFRET BİR KOCA ... VE ...
