Bebek 3 hastalıktı.onu aldırmak için doktora 2 kere gittim yapamadım ben zaten bir günah işlemiştim. Şimdide bir cana kıyamazdım.yusuf ne beni ne bebeği istemiyordu.zaten son gidişimde bir amca bana geçen hafta kayığını satıp gittiğini söyledi.yıkıldım karnımdaki çoçuktan kendi çoçuğundan korkup kaçtı. Ailemde yakında bazı şeyleri fark edecek ve onlar da gurur ve onurları için beni terk edeceklerdi. Yapayalnız kalacaktım.Yusuf için terk ettiğim murat bile artık bana talip olmazdı.ama benim son çarem oydu.Aradım basit bir kafenin ismini verdim. Herşeyden habersiz sevindi geleceğini söyledi.Ben kafeye yakındım. Kafede en arkada dikkat çekmeyen masalardan birisine oturdum.çok geçmedi elinde bir buket gülle geldi.çok heycanlıydı. Konuya girdi bir gün geri döneceğini biliyordum. Gözlerindeki pırıltıya baktım sonra dudağındaki o yarım gülümsemeye dayanamadım .o kadar hızlı süzülüyorduki gözlerimden yaşlar elimle bile tutamadım. Bi çırpıda söyledim.HAMİLEYİM.duraksadı uzun bi süre sonra dudakları kıpırdadı geri dönmeni hep istedim ama böylesini hiç ummamıştım.benden ne istiyorsun alize çoçuğun babası kim?-yusuf diyebildim sadece.Yusuf nerde neden ağlıyorsun.?-Yusuf terk etti beni nereye gittiğini bilmiyorum ailem bir şey bilmiyorum ve karnım günden güne büyüyor yakında fark edecekler ve beni terk edecekler ne yapacagimı bilmiyorum. Bunları söylerken hıçkırıyordum.ben ne yapabilirim dedi.o bunları söylerken içimde bir umut yeşerdi.sessiz bir çığlık gibi ---evlen benimle ---
