Küçücük elleri pembe yanakları ve yusufun mavi gözleri benden birşey almamıştı belli sadece küçük burnu anımsatıyordu beni..Doktor 7 aylık olmasına rağmen sağlıklı tombul bir bebek olduğunu söylemişti ama bu surede zarfında küvezde kalacaktı..Bense hemşire çağırınca onu emzirmeye gidiyordum.Annemse hala inanmıyordu karnımın üzerine düşüp bu hale geldiğimi aslında kimse inanmıyordu herkes benim ne acılar içinde o evde bekleyişte olduğumu biliyordu ama herkes yalanlarıma inanmaya çalışıyordu.Murat bebeğin yüzüne bile bakmıyordu. Sadece benimle ilgileniyor ve sürekli özür diliyordu Bense onu affedemiyordum o benim bebeğimi öldürmeye çalışmıştı.Babam ise pastaneden sürekli tatlı alıyor yersem hem kendimin doyacagini sonra bebeğin doyacağini söylüyordu..Bebeğim tam tamına 2 kilo 120 gramdı yeterince büyük bir bebekti onun yüzünde yusufu görüyordum. Son zamanlarda onun gelişi beni mutlu ediyordu.Hemşire odaya gelmişti bebeğin teniyle tenimin temas etmesi gerekiyordu çünkü bebeğim normal yollardan doğmamıştı. Sürekli anne karnındaki gibi durmaya çalışıyor yapamayınca kıyameti koparıyordu anne teninin ona iyi geleceğini ve sakinleşeçeğini söylemişlerdi.yanına gidince üzerimdekileri çıkardım hemşire bebeğin üzerindekileri çoktan çıkarmıştı. Koynuma yatırdım minik kulaklarına fısıldadım.Hoşgeldin dünyama...
