Wanneer stopt het?!

In de kleedkamer

IN DE KLEEDKAMER

Als ik de kleedkamer inloop, zit Emma daar helemaal alleen achter in de kleedkamer met een stukje wcpapier. Ik vraag "wat is er gebeurt?" Emma begint zachtjes te snikken, maar zegt helemaal niets. Ik was als eerste naar de kleedkamer gegaan omdat ik pijn kreeg aan mijn been, ik heb dus mooi even tijd om met Emma te praten. Dus ik vraag haar nog een keer "Emma gaat het wel? Wat is er precies gebeurt?" Emma kijkt me aan met zo'n blik van help me asjeblieft, ik sla een arm om haar heen en Emma snuit haar neus in het stukje wc papier. Ze snift nog een beetje en dan is ze stil en staart vooruit, "ik heb het gezien..." Zeg ik, "ik heb gezien wat ze met je hebben gedaan" Emma kijkt nog steeds met die zelfde blik naar de muur, "ik vind het vreselijk wat ze met je hebben gedaan, en ik snap niet waarom. Wil je het mij vertellen?" Op dat moment komen rest van de meisjes uit de gymzaal ik hoor ze naar de kleedkamer lopen, ik ga snel op mijn plek zitten en doe alsof ik me alvast aan het omkleden ben. Milou, Evi en Isabelle lopen meteen naar Emma en Milou zegt "ga je nu een beetje zielig lopen doen ofzo?" Emma kijkt naar de grond, ik zie een traan op de grond vallen. "Hallo!" Zegt Milou "zijn we niet duidelijk? " Emma kijkt nog steeds naar de grond en zegt niks, Isabelle trekt haar gezicht omhoog en geeft haar een harde klap in haar gezicht. Ik zie de tranen in de ogen van Emma, ik heb medelijden met haar. "Zo zo" zegt Evi "heb je nieuwe schoenen gekregen van je mammie?" Emma heeft blijkbaar net nieuwe uggs gekregen, ze was er zo blij mee. Evi pakt een schaar en knipt de uggs helemaal aan flarden, NEE, schreeuwt Emma, en ze barst in huilen uit. "Laat me met rust! Blijf van me af!" Schreeuwt ze, ik zie dat de drie alleen nog maar bozer worden. Evi zet nu ook haar schaar in de kleren van Emma, Emma gaat alleen maar harder huilen. Ik vind het zo zielig voor Emma, maar niemand doet er wat aan iedereen zit maar een beetje laf te kijken naar hoe ze Emma pijn doen. Ik roep dus door de kleedkamer "Blijf van Emma af!" Dat had ik niet moeten doen, iedereen kijkt me aan en Milou komt op me af en zegt "hou jij je er even buiten trut!" Ik ga weer zitten, ik zie dat Milou, Evi en Isabelle er niet veel meer aan vinden en gaan zich ook omkleden.

Het is het laatste uur en ik voel dat als de bel gaat de drie Emma weer iets aan willen doen. Ik schrijf op een briefje: Ga je vanmiddag met mij mee naar huis? Kunnen we even praten. Ik leg het briefje op Emma's tafel, Emma knikt zachtjes. Opeens loopt Isabelle langs en gapt het briefje van de tafel van Emma. Ze doet alsof ze even naar de wc gaat en komt een paar minuten later weer binnen met een gemene grijns op haar gezicht. Ze gaat zitten en ik hoor de drie fluisteren, het gaat zeker weten over het briefje. Ik krijg er helemaal kippenvel van, ik wil zo snel mogelijk naar huis. Het probleem is alleen dat die drie weten hoe ik naar huis fiets, dus ik besluit maar een andere weg te nemen. Ik vind het zo raar dat de drie waarmee ik gister nog zo gezellig heb zitten praten opeens zijn veranderd in drie enge bitches.

De bel gaat ik loop snel naar mijn kluisje en schiet zo in mijn jas, ik heb Emma verteld dat we snel moeten zijn omdat die drie ons anders misschien gaan dwarszitten. We lopen, nou ja het is eigenlijk rennen, naar de fiets toe. We springen erop en racen weg, fieuw! Denk ik nu kunnen ze ons ook niet lastig vallen. Ik neem voor de zekerheid alsnog de andere weg, alleen ik woon hier nog niet zo lang dus we raken een beetje verdwaald. We fietsen maar gewoon op gevoel, totdat ik Evi daar zie staan. Ik zeg tegen Emma "wat doet die nou hier?!" Ze zegt "Evi woont daar" "shit!" Is het eerste wat ik roep, "Emma we gaan hier af" zeg ik. Gelukkig heeft Evi ons niet gezien anders had ik een groot probleem gehad. Als we de weg weer weten fietsen we naar mijn huis, mijn moeder staat voor het raam en heeft thee gemaakt. We drinken gezellig met z'n drieën wat thee, en dan gaan Emma en ik naar boven.