Wanneer stopt het?!

Echt of nep?

BEAU'S P.O.V.

Echt of nep?

Ik fiets naar huis op een soort automatische piloot, ik rij maar let niet op alles gaat vanzelf. Ik hoor een auto toeteren maar het doet me niks, ik blijf vooruit staren. Ik zet mijn fiets voor het huis en loop automatisch door naar binnen, ik hang mijn jas op de kapstok en plof op de bank. Ik zoek onder de kussens naar de afstandsbediening, ik zie dat hij naast de televisie ligt maar ik heb geen zin om er naartoe te lopen. Ik ga liggen en doe even mijn ogen dicht. Ik val maar niet in slaap, mijn hoofd dreunt dus ik pak een pijnstiller. Ik ben helemaal suf ik graai maar een beetje in de medicijnkast en vind dan een doosje met pijnstillers, ik slik er een in en ga weer op de bank liggen. De pijnstiller helpt, ik ben eigenlijk best moe en ik voel mijn ogen weer dichtvallen. Ik ben moe maar toch val ik niet in slaap, ik ook mijn ogen niet meer open doen. Het voelt alsof ik zweef en ik zie papa, hij glimlacht. Hij verteld hoe het met hem gaat, en ik vertel hem alles over het pesten en dat ik wil dat het stopt. Papa zegt dat alles goed komt en dat ik me geen zorgen hoef te maken. Ik vertel hem alles over mama en hoe erg we hem missen, over de verhuizing en over oma. Ik zie de tranen in papa's ogen, ik weet dat hij niet wil huilen waar ik bij en. Ik geef hem een knuffel, ik voel een warme spat op mijn hoofd. Ik voel dat ik zelf ook moet huilen, "ik hou van je pap" zeg ik, "ik, ik hou ook van jou lieverd" zegt hij al schokkend. "Ik wou dat ik nog voor jullie kon zijn." Maar door die stomme ziekte kan dat niet meer...

Ik schrik wakker, ik zweet helemaal en mijn hoofd bonkt nog steeds keihard. Ik huil om mijn droom, als het een droom was. Ik ben in de war, heel er in de war. Ik slof naar de keuken en pak een glas water, even verschijnen er zwarte vlekken voor mijn ogen en voelt het alsof ik zo door mijn benen ga zakken. Blijf staan, blijf staan zeg ik tegen mezelf. Ik klok het glas water zo achterover, ik slof heel wiebelig weer terug naar de bank. Als iemand me nu een klein stootje zou geven zou ik omvallen.

Ik lig op de bank en ik voel me raar, alles draait het voelt echt alsof ik net honderd rondjes heb gedraaid. Ik leg een washandje op mijn voorhoofd, dat koelt lekker. Ik heb de afstandsbediening en druk de tv aan. Ik kijk televisie maar alles gaat langs me heen ik heb echt geen idee waar het over gaat. Opeens gaat de bel, ik heb niet genoeg puf om open te doen, mama kan het niet zijn want zij heeft de sleutel. Ik kan niemand verzinnen die nu aan de deur zou moeten komen. Ik hoor dat iemand op het raam klopt van het raam, zou het dan zo belangrijk zijn? Ik wil opstaan maar alles word zwart en ik val weer op de bank, ik voel me echt heel nutteloos. Opeens klinkt er een hele harde gil, ik schrik en durf niks te doen. Straks word er iemand ontvoert ofzo, ik bedenk allemaal dingen die niet kunnen. Opeens is het heel donker in huis en knip wat lichtjes aan. Wat was dat, ik wist zeker dat er iemand liep. En weer zie ik een schim, een gil. Van waar, buiten? Ik word helemaal paranoia, allemaal geluiden, schimmen, lichten en gekraak. Ik ren naar de keuken en gooi water in mijn gezicht, lauw water het voelt een beetje vies lauw. Ik kijk op me heen alsof ik een psychische stoornis heb en ren naar de bank. Snel doe ik de tv aan en pak mijn dekentje weer, ik tril maar toch heb ik het niet koud. Mijn hoofd bonkt en het voelt alsof mijn hersens elk moment uit mijn hoofd gaan knallen, het voelt alsof mijn hoofd helemaal mee bonkt. Dit is niet goed, ik kijk verschrikt om me heen. Wat gebeurt er met me? "ik word gek" zeg ik hardop, er is helemaal niemand thuis dus eigenlijk best gek, opeens zie ik een schim. Nee dit kan niet, dit is nep, dat moet wel. "Ik draai door" "IK DRAAI DOOR!" blijf ik herhalen, ik staar naar de muur, wat moet ik doen? "Woesh" er vliegt iets langs mijn hoofd, wat gebeurt er. Opeens is het pikdonker in huis, gek ik dacht dat het licht gewoon aan was. Ik doe snel alle lichtjes aan, pak de afstand van de televisie en doe die ook even ietsjes harder.

Als ik een beetje gekalmeerd ben en een pijnstiller heb ingenomen, zie ik dat het al laat is. Waar blijft mama? Ik heb zelf er niet aan gedacht om te koken maar ik heb toch best honger. Ik sta op van de bank en even word het zwart voor mijn ogen en hoor ik een harde piep, ik sta even stil en loop dan naar de garage. Ik doe de vreezer open en pak een pizza. Ik doe de vreezer weer dicht en loop naar de keuken, de pizza is nog bevroren dus ik doe hem heel kort in de magnetron. Ik doe de kast open en pak een bordje, daar zit een briefje op van mama 'Ik ben laat thuis vanavond kus mama!' Staat erop. Dan begint de magnetron te piepen, ik pak mijn pizza en stop hem in de oven. Onee, hij miet nog 20 minuten zolang kan ik niet wachten. Ik zucht en ga op de bank zitten, er is een programma over modetrutjes op televisie, best leuk.

!