Wanneer stopt het?!

Gewoon weg!

Gewoon weg!

Het is super druk bij de kluisjes. Het is maandagmiddag drie uur, iedereen is vrij en er wordt gedrukt en mensen persen zich door de menigte heen. Ik wacht maar gewoon bij de deur, op mijn oude school was het nooit zo druk.

Als ik eindelijk bij mijn kluisje kan, duurt het nog even voor ik die irritante sleutel er in krijg. Als ik hem eindelijk heb doe ik snel mijn jas aan en sjaal om.

Als ik richting mijn fiets loop zie ik een paar kinderen uit mijn klas al weg fietsen. Het duurt even voor ik mijn fiets heb, hij is wit en ja er zijn super veel witte fietsen. Als ik heb gevonden heb doe ik mijn sleutel erin en zet mijn tas in mijn mand, eerst pak ik nog even je telefoon. "Jeetje" zucht ik, het is al half vier. Ik spring op mijn fiets en rij naar huis, eerst langs de andere school dan langs de weg en dan nog een stuk langs het kanaal. Als ik bijna bij het kanaal ben weet ik dat ik nog maar een klein stukje hoef te fietsen mijn huis is verderop. Opeens springen er een paar kinderen uit mijn klas uit de bosjes, ik schrik en rem heel hard waardoor mijn banden een beetje weg slippen. Ze rukken mij van mijn fiets en gooien met op de grond, ze gaan om me heen staan en trappen me keihard in mijn zij. Dan komt Isabelle van achter de boom vandaan als een soort leider, ze trekt me overeind. Ze geeft me een harde klap in mijn gezicht, haar hand voelt koud en de klap doet zeer. Ik zeg niks, een jongen trapt me tegen mijn enkel en ik val op de grond, ze bespugen me. Ik voel me zo vies, er springen tranen in mijn ogen "auw" schreeuw ik en begin te huilen. ze beginnen me harder te slaan en te trappen me. Een van hen, ik kan niet zien wie pakt me op bij mij kraag en gooit me hard met mijn hoofd op de grond. Even word alles zwart, ik voel alleen nog een paar klappen.

Langzaam doe ik mijn ogen open ik voel een harde korst over mijn gezicht. Ik voel voorzichtig met mijn hand, het is nog een beetje nat. Ik wil voelen met mijn hand maar dat lukt niet. Ik ga overeind zitten en voel meteen dreunende koppijn. Mijn handen en voeten zitten met tie rips aan elkaar, het doet zeer en mijn handen knellen af. Opeens kom ik er achter dat ik in de berm lig naast het kanaal. Als ik ga staan hups ik naar het pad maar... Waar is mijn fiets? Gestolen! denk ik meteen, dan maar lopend. Ik moet nog wel een kilometer en al hupsend is dat best ver.

Naar een half uur ben ik eindelijk thuis en het eerste wat ik doe is een schaar pakken, ik knip de tie rips door. Mijn voeten zijn een beetje paars... Ik kijk op de klok, het is al half zes, wat raar dat mijn moeder nog weg is. Ze is vast Chinees halen ofzo. Ik ren snel naar boven en stap onder de douche, de tranen lopen over mijn wangen het doet zeer aan de wond op mijn hoofd. Als ik klaar ben met douchen doe ik lekker mijn pyjama en badjas aan. Ik kijk in de spiegel, er zit een flinke wond op mijn hoofd. Hoe ga ik dat verbergen voor mijn moeder? Nou ja ik verzin er wel wat op.

Opeens word alles zwart voor mijn ogen, ik kan nog net naar mijn lopen en me erin laten vallen. Ik voel me misselijk en "blech" het komt er allemaal uit, er ligt een grote plas spuug naast mijn bed, "bah" zeg ik hardop. Het ruikt vies, maar ik heb zo erg koppijn dat ik niet op kan staan. Dan rolt er een dikke traan over mijn wang, ik proef hem hij smaakt zout. Er rollen meer tranen over mijn wangen, als ik ga snikken lukt dat niet zo erge koppijn heb ik. Langzaam vallen mijn ogen dicht, ik hoor de deur open en dicht gaan, maar mijn ogen vallen al dicht. Na vijf minuten gaan mijn ogen nog even open ik ruik de lekkere geur van frietjes. Ik glimlach en hou mijn ogen nog eventjes dicht.

Ik hoor nog de knikkende knieën van mijn moeder die de trap op loopt. Ik voel dat ze naast me op het bed gaat zitten, ze streelt over mijn hoofd. Ik ben wel wakker maar ik houd mijn ogen dicht. Ik voel de tranen in mijn ogen maar ik probeer ze gewoon in te houden. Ik doe mijn ogen open en doe alsof ik me uitrek. "Ga je mee naar beneden" zegt ze, ik knik en stap mijn bed uit. Opeens een harde piep in mijn oren en alles word weer even zwart voor mijn ogen. En dan voel ik weer die dreunende koppijn, ik heb het idee dat mijn hele hoofd bonkt. ik sta op een loop met mijn ogen nog half dicht naar beneden, mijn moeder zit al aan tafel en ik zie een zak van de cafetaria. "lekker frietjes!" zegt ze, normaal eten we eigenlijk bijna nooit friet alleen ovenfriet, "ik dacht het is maandag zo'n rotdag" zegt ze "daarom lekker frietjes van de cafetaria" ik knik en pak een mijn frietjes "mmm zeg ik lekker patatje oorlog" maar eigenlijk heb ik niet zo'n honger. Ik vind het lief dat mijn moeder frietjes voor mij heeft gekocht, en eet de helft daarom ook op.