Bir Melek Hikayesi #WKK

Delicesine Seviyorum

Dün nasıl geçti, nasıl oldu da uyudum ben bile bilmiyorum. Ama zor bir gün olduğu kesindi. İki gündür de annemi göremiyordum ve aklım ondaydı. Şu an Koray'ın yanında olmak zorundaydım. Hayır, kesinlikle annemin tedavisi için yardımcı olduğu için değil.Sadece onun yanında olmak istiyordum. O benim her anımda yanımda olmuştu ve ben de ister istemez alışmıştım ona.O yüzden bırakmak istemiyordum. Birden kapının tıklatılmasıyla kendime geldim.

''Birileri uyanmış mı gelip bakayım dedim.'' Yatakta alelacele toparlandım.

''Girebilirsin.'' Kapı açıldı. Yine o muhteşem gözler bana bakıyordu. Gece iyi uyumuş gibiydi. Belki biraz da yaptıklarından pişman olmuştu? Ah hadi ama Melek bu kadar sahiplenici birisi dün olanlardan pişman olmuş olabilir mi sence?''

''Birileri iyi uyumuş galiba. İyi görünüyorsun Koray.'' Ben bunları söylerken o da muzipçe sırıtarak bana doğru yaklaşıyordu. Ağır ağır...Yatağa oturdu ve kolunu belimin hemen yakınına koydu.Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki. Yüzüme düşen birkaç saç telini çekti.

''Evde huzurun kendisi var da o yüzden olabilir.'' Dudaklarımla kavuştuğunda nazik,korkak bir öpücük kondurdu.Sanki öpmeye korkuyormuş gibi.

''Ürkekçe öpüyorsun.'' Yanağımı okşadı.

''Melek sen öyle masumsun ki.'' Kolundan tuttum.

''Masum insanlar öpülemez mi yani?'' Kahkaha attı.

''Aynı anda beni hem heyecanlandırıp hem güldürebiliyorsun.''Gülümsedim.Aslında şu an pek rahat olduğum söylenemezdi. Bugüne kadar Koray dışında kimse beni öpmemişti bile. Evet yanlış duymadınız. Beğendiğim kişiler olmadı değil tabii ki ama ilk kez bu kadar yoğun duygular içerisindeydim. Onu kolundan tutup kendime doğru çektim. Bu sefer ürkekçe değildi öpüşmemiz. Birden Koray kendisini çekti ve alnını alnıma koydu.

''Melek bu...Olmaz.'' Kaşlarımı çattım.

''Neden? Yoksa artık bana aşık değil misin?'' Yüzümü avucunun arasına aldı.

''Melek Sönmez seni seviyorum.'' Duyduğum cümleyle birlikte gözlerim fal taşı gibi açıldı.Doğru muydu bu duyduklarım?

''K-Koray sen ciddi misin?''

''Hiç olmadığım kadar.Seni delicesine seviyorum!Ama istediğin şeyin zamanı değil.Böyle olmaz.''Başımı salladım.Açıkçası biraz utanmıştım.Ama bunda anormal olan taraf ne olabilirdi ki?Tamam,evet bu benim için ilk olacaktı belki ama duygular karşılıksız değildi.Bu şekilde düşünmesi hoşuma gitmişti.Beni gerçekten seviyordu.Ellerinden tuttum.

''Koray Erkanlı seni delicesine seviyorum! Tüm varlığımla.'' Birbirimize sarıldık. Sanki sarıldığımız zaman tamamlanıyorduk. Biz artık bir bütündük. Bir süre sonra birbirimizden ayrılınca aklıma Aysu ve Berat geldi. Belki bu plan çok zalim olacaktı ama yapmak zorunda hissediyordum kendimi. Peki ya Koray bir daha benimle konuşmazsa? Plan şöyleydi :

Birkaç adam Aysu'ya sataşacak ama Berat onu kurtaracaktı. Ah tamam biraz mafya filmlerine benzemiş olabilir ama belki bu şekilde Koray, Aysu'nun Berat'ın yanında daima güvende olduğunu düşünebilirdi. Bir erkeğin sevdiği kızı koruyabilmesi kadar önemli bir şey olamazdı.Evet evet Koray kesin ikna olacaktı. Her şey çok güzel olacak!

''Güzellik ben aşağıdayım. Hadi sen de hazırlan bekliyorum.''

''Tamam canım.'' Kaşlarını çattı. Gülümsedi.

''Az önce ne dedin? Tam net duyamadım da.'' Kafasına yastık fırlattım. Muzipçe gülümsedi. Koray gittikten sonra hemen telefonumu elime aldı ve Aysu'ya mesaj attım.

''Aysu müthiş bir planım var. Berat ve senle ilgili. Adresi atacağım kafede buluşalım.'' Anında cevap geldi.

''Tamam Melek abla geliyorum hemen.'' Oldu bu iş.