Bir Melek Hikayesi #WKK

O benim kardeşim!

Merhaba arkadaşlar. Biraz hızlı gittiğimin farkındayım.Ama sürekli aklıma yeni bir şeyler geliyor ve yazmadan duramıyorum.Bu hikayeyi çok sevdim ve bölüm yazdıktan sonra ben de sizlerle beraber okuyorum çoğu zaman.Bu benim ilk romanım.Acemiyim ve çok fazla okuyucum olmadığını biliyorum.Değer verip,vakit ayıran okuyucularım olduğu için çok şanslı hissediyorum.😊 Umarım sıkılmıyorsunuzdur.Yeni bölüm sizlerle.İyi okumalar.:)

Ertesi sabah Koray'ı görmek umuduyla uyandım.Sanırım bu kadar çekici olmasından dolayı ben de yavaş yavaş yanımda olmasını istemeye başlamıştım.Fakat bir sorun vardı.O manken kız!Eğer bir sevgilisi varsa bu görüşmelere kızıyor olması ya da şüpheleniyor olması gerekmez miydi?Ters bir şeyler vardı sanki.Yerine oturmayan taşlar.Elbet kokusu bir gün çıkardı.

Hızlıca giyinip,hafif bir makyaj yapıp aşağıya indim.

"Günaydın güzellik.İyi uyudun mu?"İmalı bir şekilde sırıttı.Ne kastediyordu bu?Kıskandığımı çok mu belli etmiştim yoksa?Kıskanmak mı?O sapığı mı?Tabiki de hay...Neyse ne işte ya.

"Evet.Uykusuz kalmamı gerektirecek bir durum vardı da benim mi haberim yok?"Gülümsedi.Acaba her zaman bu kadar güleryüzlü birisi miydi?Yoksa benim yanımda mı böyle oluyordu?İkinci şık olduğunu umuyorum...

"Yok tabiki de."

Arabaya bindik.Kahvaltı yapmayı teklif etti ama bugün pek canım istemediğini söyledim.

"Melek iyi misin?Neyin var?"

"Okulda ufak bir şeyler atıştırırım.Önemli bir şey yok.Sadece midem pek bir şeyi kaldıracak gibi değil de."Kaşları çatıldı.

"Doktora gidiyoruz o zaman."

"Koray gerçekten bunu yapmana gerek yok."Bir şey demeden yolu değiştirdi.Bu çocuk beni fazlasıyla düşünüyor gibiydi.Sevgilisi için böyle yapması gerekirken neden ben?Hastanenin önüne geldiğimizde bir an bir şey oldu.Başım feci şekilde döndü ve ne olduğunu anlayamadan kendimi güçlü kollarda buldum.Kokusu çok hoştu.Huzur dolu hissediyordum.Daha sonra hatırladığım tek şey hastaneye doğru taşındığım.Ondan sonra bayıldım sanırım.

"Güzellik iyi misin?!Ah çok korkuttun beni."

"B-ben iyiyim.Noldu?"

"Bir anda başın döndü ve bayıldın.Bana anlatmadığın bir şey mi var?"Dün gördüklerim,annemin durumu bunların hepsi birden fazla gelmişti.Ama tabii bunu ona söylemeyecektim.

"Annemin durumu beni çok üzüyor Koray.Ya iyileşemezse? Ya...ya o ölür...Devam edemedim.Kendimi tutamadan ağlamaya başladım.Koray gözyaşlarını sildi ve kolları arasına aldı beni.

"Geçecek güzelim.Sana söz veriyorum annen iyileşecek.Şimdi bak bana."Çenemden tuttu ve yüzümü kendisine doğru çevirdi.

"Bak annene yardımcı olabilmemiz için önce senin iyi olman gerekiyor.Tamam mı? Ben yanındayım ve hiçbir yere gitmiyorum."Başımı salladım.Kendimi hiç olmadığı kadar güvende hissediyordum.Yeniden sarıldı bana.O şekilde ne kadar kaldık bilmiyorum.Hemşirenin sesiyle beraber ayrıldık birbirimizden.

"Nasılsın canım?Tansiyonun düşmüş.Kendine pek iyi bakmıyorsun sanırım.Çorba getirdim."

"Teşekkür ederim."Zoraki bir şekilde gülümsedim.

"Teşekkür ederim.Ben hallederim."Bana çorba mı içirecekti?!

"Gel bakalım güzellik."

"Koray ben kendim içebilirim."

"Evet içebilirsin ama ben varken değil."Gülümsedi.Ben de karşılık olarak tebessüm ettim.Sırtıma yastık koydu ve çorbadan bir kaşık aldı.Çorbayı içerken onu izlemekle o kadar meşguldüm ki biraz üstüme döküldü.

"Beni izlemeye o kadar daldın ki güzellik bir an çorbayı unuttun!"Sırıttı.Tanrım fark etmiş miydi?Üstümü peçeteyle sildi.

"B-ben bir an dalmışım da."

"Benden sana izin istediğin kadar dalabilirsin."Muzip bir sırıtış daha.Kendini beğenmiş ne olacak.

"Bu kadar yeterli.Teşekkür ederim."

"Hadi sen dinlen biraz."O sırada telefonu çaldı.Tahmin ediyorum ki o manken arıyordu.

"Geliyorum hemen.Yorma sakın kendini."Başımı salladım.Çıktıktan sonra ben de sessizce peşinden gittim.

"Tatlım bugün gelemem.Daha sonra tamam mı?Hadi görüşürüz."Tam yatacaktım ki yakalandım.

"Birileri beni dinliyor sanırım."

"Ben lavaboya kadar gidecektim de."

"İçeride de lavabo vardı?"Kaşları çatıldı.Eğlendiği belliydi.

"Biraz yürümek istedim."İkna olmuş gibi kafasını salladı.

"Kulak misafiri oldum da istersen sen git."

"Olmaz öyle şey.Seni bu halde bırakamam."O an aklıma bir fikir geldi.Bugün bu olay çözülecekti.O kızın kim olduğunu öğreneceğim.

"O halde beraber gidelim?"

"Melek bu halde gidemezsin bir yere."

"Ben gayet iyiyim.Hadi eve gidelim üzerime bir şeyler giyeyim de gidelim."İç çekti.

"Tamam öyleyse sen giyin bekliyorum."Buraya gelirken giydiğim kıyafetleri geçirdim üstüme.Eve doğru yol aldık.

Özel günlerde giymek için sakladığım siyah,boyun kısmı dantelli elbisemi çıkarttım.Altına da hafif topuklu ayakkabılarımı giydim mi hazırdım.Yüzüme hafif ve doğal bir makyaj yaptım.Koray beni görünce ıslık çaldı.Kızardığımı hissettim.

"Seni böyle görünce bir yerde saklayasım geliyor!Çok güzel olmuşsun güzellik."

"Teşekkür ederim."Yola çıktık.Bir Club'ın önünde durduk.Burası?Ah tanıştığımız yer.İçeri girer girmez Aysu dibimizde bitti.Koray'ın adeta üstüne atladı.

"Gelebilmene çok sevindim.Pardon gelebilmenize."Bana doğru gülümsedi.Deli miydi bu kız?Sevgilisi yanında bir kızla geliyordu ve umrunda değildi.

Sakin bir yere oturduk.İçecek bir şeyler söyledi Koray.Artık geç olmaya başlamıştı.Aysu birden Koray'ın kolundan çekiştirdi.

"Hadi dans edelim."Bunun üzerine dayanamayıp ayağa kalktım.

"Size iyi eğlenceler.Bu kadarı fazla artık ben eve gidiyorum."

"Melek dur!"İkisi de şok içinde kalmıştı.Koray peşimden geliyordu.

"İnsanlarla bu şekilde oynayamazsın!İki kişiyi birden idare etmek ha?Kimbilir daha kaç kız var?"Kolumdan tuttu ama ben bir hışım kurtuldum.

"Melek o benim kardeşim!"Olduğum yerde kalakaldım.