Bir Melek Hikayesi #WKK

Davetsiz Misafir

Merhaba arkadaşlar,umarım sıkılmıyorsunuzdur.Hikaye sarmıştır sizi ve Melek ile Koray'ı sevmişsinizdir inşallah.İşin içine dram girdiğinin farkındayım ama ileriki bölümlerde her şey daha güzel olacak. 😊 Tercih dönemi yarın başlıyor.O süreçte belki bir süre yazmaya devam edemeyebilirim.Bir de açıkçası daha fazla okuyucu kitlesine ulaşmasını istiyorum hikayemin.O yüzden bir süre bekleyeceğim. 😊 Hikayeme bir şans verip okuyan değerli okuyucum,sana çok teşekkür ederim. 😊 Yeni bölüm sizlerle.İyi okumalar. :)

Multimedia : Uğur Altay

Yorucu bir günün ardından kalacağımız eve doğru gidiyorduk ki arkadan bir ses :

''Oo Koray Erkan sizleri burada görür müydük?Hangi rüzgar attı böyle?''Allahım bu Koray'ın bir tane arkadaşı da çirkin değil mi ya?Buz mavisi gözler,koyu kahve saçlar,tahminimce 1.83 boy...Ah ama diyorum ya Koray hepsinden 1-0 önde.Hah.Neler saçmalıyorum ben böyle.Etki altına girmemeliyim.Ben yine her zamanki Melek'im işte.Değişen bir şey yok.Olmayacak!Değil mi?!

Düşüncelerimden sıyrılıp sonunda Koray'a döndüm.Kaşları çatılmıştı.Sanırım bu karşılaşma hoşuna gitmemişti.Peki ama nedeni neydi?

''Melek yürü gidiyoruz.''

''Koray neler oluyor?''O sırada Koray'ın arkadaşı bana elini uzattı.

''Merhaba güzel bayan.Ben Uğur Altay.Siz de az önce öğrendiğim kadarıyla Melek olmalısınız.İsminizle kendiniz ne kadar da uyumlusunuz.''Sırıttı.Bundan hoşlanmamıştım.Koray'ın huzursuz olmasını istemiyordum.

''Bana bak!Sakın Melek'in yanına yaklaşayım deme,öldürürüm seni!''Bunun üzerine orada bulunmamızın iyi olmayacağına karar verdim.

''Koray hadi gidelim.Uğur'un üzerine doğru yürümeye başlayınca elinden tutup çekiştirdim.Sonunda kalacağımız evin önüne gelmiştik.

''Koray kimdi o?Ve neden görünce bu kadar sinirlendin?''

''Melek o adamın adı bir daha geçmeyecek anlaşıldı mı?İnan bana onun hakkında konuşmaya değer zerre kadar bir şey yok.''Başımı salladım.Ne söyleyebilirdim ki?Ama bu işin peşini bırakmayacaktım.

''Koray hani ben senin artık en yakınındım.''

''Melek bu farklı bir mesele.Hadi artık odaya çıkalım da uyuyalım biraz.''Bir an kaşlarım çatıldı?Oda?Uyuyalım?Şaşkın bir şekilde baktığımı görünce sırıtıp konuşmaya başladı.Sakinleşmesine sevinmiştim.

''Melek beraber uyumayacağız tabiki de bakma öyle.Tabii geçen sefer beraber uyuduğumuz halde bu tepkiyi vermen ilginç.Ama eğer çok istiyorsan beraber uyuyalım tabii.Seni mi kıracağım.''Muzipçe sırıttı.Ah kendini beğenmiş işte!

''Hayır tabiki de'Bir an şaşırdım sadece.''Gülmeye devam ederken başını salladı.Burada geçici olarak kalacağımızı sanıyordum.Ama burada bir ömür yaşanırdı!Açık mavi tonlarda boyanmış duvarlar çok hoştu.İçeriye doğru göz attığımda olimpik yüzme havuzu gördüm.Tanrım burası bir villaydı!

''Koray kısa bir süreliğine kalacağımız bir ev için fazla lüks değil mi sence?''

''Kimbilir belki de ileride buraya daha sık geliriz.''Gözlerimi kocaman açtım.

''Ah asi güzel bakma öyle.Lafın gelişi yani.''Göz kırptı.Bu çocukla gerçekten işim vardı.Bana baktığında neden böyle değişik hissediyordum.Hele sesi...Sesi bugüne kadar duyduğum bütün melodilerden güzeldi.Tüm gün dinleyebilirdim.Kendime sürekli uyarı mesajları gönderiyordum.Buna izin verme,ona alışma.Bunlar bugüne kadar tatmadığım duygulardı.

Yukarıya çıktık.Benim kapımın önüne geldiğimizde bir şey dikkatimi çekti.Bir oyuncak asılıydı.Bir melek!

''Koray bu çok anlamlı.İnanamıyorum sana!''Küçük şeylerden mutlu olan birisi olmuştum her zaman.

''Bu kadar sevineceğini bilseydim yüzlerce alırdım.''Gülümsedim.

''Ben hemen yan odadayım.Bir şeye ihtiyacın olursa haber verirsin.İyi geceler güzellik.''

''İyi geceler sapıkcığım.''Sırıttı.Ona böyle demeyi seviyordum.Aramızda bir espri olarak kalmıştı.Odama baktığımda ağzım bir karış açık kaldı.O kadar güzel dizayn edilmişti ki.Açık pembe tonlarda nevresim,mavi tonlarda boyanmış duvar...Burası mucize gibiydi.Dolabı açmamla şok geçirmem bir oldu.Tıklım tıklım doluydu.Üstelik yepyeni kıyafetlerle.Elime bir pijama takımı aldım.O sırada dolabın üstünde bir not çarptı gözüme.

''Melek'lere layık olduğu kadarıyla.Asi güzel beğenir umarım.''Gülümsedim.O kadar yorgundum ki kendimi yatağa attım hemen.Yumuşacıktı.Kesinlikle ortopedikti.Ben bu kadar şımartılmayı hak ediyor muydum?Beni bu kadar önemseyen birini zamanla sevmemem mümkün müydü peki?Annem eski sağlığına kavuşabilecek miydi?Sonu gelmez sorularımı sıralarken kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.