Bir Melek Hikayesi #WKK

Zor Anlar

Multimedya : Bölüm şarkısı (Dinleyin,beğeneceğinize eminim...)

''Ne saçmalıyorsun sen kızım?Hem bu adam kim nerden tanıyorsun?Bizim kimsenin yardımına ihtiyacımız yok!''Ne diyeceğimi,nasıl davranacağımı bilemiyordum.Şimdi anlıyorsunuz işte her işimi kendim yapma,kimseden yardım istememe huyumu nereden aldığımı.Babamı ikna etmek oldukça zor olacaktı ama söz konusu annem olunca yumuşayacağına emindim.Söz konusu aşktı.Onların aşkı...

''Babacığım gel biz biraz konuşalım seninle.''Koray öylece bize bakıyordu.Bir şey diyecek gibi oldu fakat vazgeçti.Kızlar ve Berat ise rahatlamış görünüyordu.Sonuçta annem hayattaydı,bundan sonrası bize ayrılmış olan bölümdü.

''Seni dinliyorum Melek.Şu saçmalığı açıkla bana.''

''Baba Koray benim okuldan arkadaşım.Onu oldukça iyi tanıyorum.(Bundan pek emin değilim ama babamın ikna olması gerekiyordu.)Çok iyi birisi o.Sadece bize yardımcı olmak istiyor.Bak baba o annesini 5 yıl önce kaybetmiş.Şimdi bizim de böyle bir şey yaşamamızı istemiyor.''O sırada Koray geldi.Birden konuşmaya başladı.

''Efendim size hak veriyorum.Birden hiç tanımadığınız birisi çıkıyor ve yardım teklifinde bulunuyor.Ama inanın bana Melek'in mutsuz olmasını hiç istemiyorum.Ben bu acıyı en derininden yaşadım.Kaldı ki Melek mutlu olduğu zaman siz de mutlu olacaksınız.Biliyorum bunu.Eşinize bağlılığınız yüzünüzden okunuyor.Eğer bu durum sizi rahatsız ediyorsa uygun bir zamanda ödersiniz.Buna hiç gerek yok fakat rahat etmeniz açısından söylüyorum.''Bir an duraksadı ve bana döndü.Başımı salladım onaylarcasına.Babama döndüm.Bana bakıyordu.Derin bir iç çekti :

''Pekala evlat dediğin gibi olsun.Daha sonra sana olan burcumu ödeyeceğim.''

''Tabii efendim siz nasıl isterseniz.''Babama sımsıkı sarıldım.Öyle rahatlamıştım ki.Ardından Koray'a sarıldım.O olmasaydı içimde umudum da olmayacaktı.Kızlar ve Berat'ın yanına döndük.

''Amerika'ya gidiyoruz.''Arzu ve Zehra üzerime atladı resmen. Arzu :

''Melek'imiz her şey yine eskisi gibi olacak.Leyla teyzem iyi olacak.''Zehra :

''Evet bitanem.Şunu unutma biz hep senin yanındayız.''Gözlerim doldu.İyiki varlar.

''Kızlar hadi siz gidin dinlenin biraz.''Arzu ve Zehra itiraz etti.

''Olmaz öyle şey.''

''Sonra yine gelirsiniz.Bakın ben iyiyim,annem iyi.Korkulacak bir şey yok.''Zehra :

''Kaçta çıkacaksınız yola?''Koray araya girdi :

''Ben şimdi uçak seferlerine bakacağım.Bir de doktorla görüşmemiz gerek.''

''Tamam öyleyse Melek haberdar et bizi.''

''Tamam canım.''İkisine de sarıldım.Koray :

''Berat hadi sen de git abi.Haberleşiriz.''

''Tamam ama bir şeye ihtiyacınız olursa mutlaka arayın.''

''Merak etme.''

Babam da çok yorulmuştu.Gerçi yaklaşık son bir aydır böyleydi.Dinlenmesi gerekiyordu.Eve gitmeyeceğini biliyordum.En azından odalardan birinde uyusa iyi olurdu.

''Babacığım hadi sen de dinlen biraz.''İtiraz eder diye düşünüyordum ama öyle olmadı.Öyle bitkindi ki...

''Tamam kızım.Hadi iyi geceler.Bir şey olursa uyandır.''

''İyi geceler babacığım.Tamam haber veririm.''En son ikimiz kaldık.

''Güzellik sen burda annenin yanında kal.Ben eşyalarını hallederim merak etme.Önce doktorla konuşayım daha sonra uçağı ayarlarız.''Başımı salladım.Her şey o kadar hızlı olmuştu ki.Koray ayrıldı yanımdan,ben de annemin yanına gittim.Uyuyordu.Elini tuttum.

''Canım annem iyileşeceksin.''Haklıydım,iyileşecekti.İçim umut doluydu.Bir süredir peşimizi bırakmayan kara bulutlar sarmıştı etrafımızı belki ama geçecekti.Bunlar bizim geçtiğimiz yoldan geçen zor anlardı sadece.Bir misafir gibi.Kalıcı değildi.