APTAL ÜVEY KARDEŞİM -2-

Bölüm 8 - Erkek Fatma

Medya da Arda var :) Altta bir yerlerde de Ecrin olacak :) 

Sıkıntıyla ofladıktan sonra bakışlarımı saatime çevirdiğimde kocaman bir küfür edemeden duramamıştım. Aylin gideli neredeyse bir buçuk saat olacaktı ve hala ondan bir haber yoktu. Alt tarafı beş dakika uzaklıkta ki arabasına gidip gerekli dosyaları alıp gelecekti. Aylin'in dediğine göre sanırım ödevi teslim etme saati çoktan geçmişti. Neredeydi bu kız? Beni buraya o çağırmıştı, günlerdir beni bu salakça ödev yüzünden uğraştırıyordu ama şimdi en önemli zaman da o ortalıktan kayıp oluyordu. 

Aslında bu ödevi almam çok saçmaydı kabul ediyorum. Ben şimdiye kadar hiçbir dersten ödev yapmamıştım. Sınavlara bile girmiyordum çoğu zaman. Ödevini almak için konuştuğum hoca garip bir şekilde bakıp ''İyi misin sen?'' diye sormuştu bile. Herkes alışıktı buna. Birçoğunuz baba parasıyla bir yerlere geldiğimi düşünüyorsunuzdur. Doğruda.. Ama bunu ben istememiştim. Beni buna sizler ittiniz. Çevremde ki herkes beni el üstünde tutuyordu. En ufak bir şey yapmaya çalıştığım zaman bile hemen beni engelliyor, böyle bir şey için benim uğraşmamamı söylüyorlardı. Bunu en başta en yakınlarımın yapmasıyla bende sizlere uydum ve sizlerin benim için küçük iyilikler yapmanıza izin verdim. Evet, ben baba parası yemiyordum. Sizler bana küçük iyilikler yapıyordunuz. Böyle düşünmeye başladığımdan beri hayatımda ki her şey yoluna girmişti. İstediğim her şey çabalamadan oluyor, bütün kızlar benimle birlikte olmak istiyordu. En önemlisi ise tüm bu şeylere rağmen sizler beni seviyordunuz. Ama Aylin öyle değildi. Diğer kızlar beni gördükleri an üzerime atlarlar ve geceyi benimle geçirmek için büyük çaba gösterirlerdi. Tabi ki Aylin'den bunları yapmasını beklemiyordum ama ne bileyim en azından bir bana bakması gerekiyordu. O çok garipti.  Hayır,hayır. O'ndan hoşlanmıyorum. Sadece onun içinde bir yerde derin acılar çektiğini hissediyordum ve bunun nedenini öğrenmeye çalışıyordum. 

Etrafımda onları fark etmem için uğraşan kızları umursamadan cebimdeki telefonumu çıkardım. Rehberimde ilk çıkan Aylin yazılı yere tıkladım ve telefonumu kulağıma götürdüm. Rehberimde sadece bir kaç kişinin numarası vardı. Çoğu insan, çok popüler olduğum için rehberimin numaralarla taştığını falan düşünüyordu, ama öyle değildi. Sadece benim için en önemliler vardı. Diğerleri zaten sürekli dibimdeydi o yüzden gerek duymuyordum. 

Telesekreterin sesini duymamla artık telefonu kapatmam gerektiğini anladım. Hala anlayamıyordum. Bu kız nereye kaybolmuştu böyle? Merakıma dayanamadığım için rehberimde bir başka kayıtlı numara olan Derya'nın numarasına tıkladım. Bu kızın numarasını neden kaydettim inanın bilmiyorum ama iyi ki kaydetmişim. İlk çalışta açmıştı.

''Aylin yanında mı ya da onu gördün mü?'' selam, nasılsın gibi klişe lafları kullanmayı sevmiyordum. Sorumu sorup, cevabımı almam lazımdı sadece.

''Bir, sen kimsin? İki, onu en son sabah evden çıkarken gördüm.''  cevabımı almıştım.

''Ben Arda. Aylin yaklaşık bir buçuk saattir yok. Arabasından ödevimizi almaya gitmişti ama o andan itibaren ortalıkta yok. Bende belki senin yanındadır diye düşünmüştüm ama yokmuş.'' tam telefonu kapatacaktım ki Derya'nın lanet olası çığlığıyla kala kalmıştım. Sol kulağımın sağır olduğuna bahse girebilirim. Madem bağıracaksın, önceden haber ver!

''Lanet olsun!'' yarım kalan çığlığını tamamlamaya başlamasıyla telefonu suratına kapattım. Cidden bu kızın sorunları vardı. Çığlık atacağına konuş da, anlaşalım.

Aklıma Aylin'in okula gidip ödevi tek başına sunma ihtimali gelince hızla yerimden kalktım. Eğer böyle bir şey yaptıysa benden çekeceği vardı. Ben sırf onun için o salak saçma ödevle uğraşmıştım. Tamam ben uğraşmamıştım ama uğraşması için insan bulmuştum. Bu ödevi yapmaktan daha zordu bence.