Boy Hunting

Chapter 25

Akin

Kinaumagahan pagkagising ko ay bumungad sa akin ang nakatalikod na bulto ng lalaki na sobrang pamilyar sa akin. Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatitig sa matikas nitong likod.

Holy shit! That was'nt a dream! He's here. Marco is here.

Tumikhim ako ng malakas na nakakuha ng atensyon nito. Humarap ito at seryosong tumuningin sa akin. Nakailang lunok ako bago nakapagsalita.

"What are you doing here?" medyo nauutal na tanong ko.

"How did you find me?" dagdag ko. Huminga ito ng malalim bago nag salita.

"I have my ways Vanessa." nadlakad siya papunta sa kama ko at napuno na naman ang ilong ko ng panlalaking amoy niya. I want to stay still and inhale all his scent pero pinigilan ko ang sarili ko.

"How are you feeling now? Are you hungry? Do you want something to eat?" malambing nitong tanong. Napakunot ako ng noo at tila hindi makapaniwala sa paraan kong paano niya ako itrato ngayon. Definitely, it's not the Marco del Prado I used to know.

"I'm fine." saad ko at umiwas ng tingin. Maingat ako nitong inalalayan nang akmang babangon ako. 

Nang makatayo ako sa gilid ng kama ay aabutin ko na sana ang bote ng dextrose pero inunahan ako nito. Naniningkit ang mga mata na bumaling ako dito.

"Akin na yan." sabay lahad ko ng palad para abutin ang bote ng dextrose. Tiningnan lang ako nito pero hindi ibinigay ang bote.

"Saan ka pupunta? samahan na kita." aniya. 

"Tss, akin na nga kasi." saad ko pero hindi parin nito binigay. Napasabunot ako sa aking buhok dahil sa katigasan ng ulo nito.

"Ang kulit mo! sinabinang akin na yan eh. Pupunta ako ng banyo gusto mong sumama?" Sarkastikong saad ko.

"Why not?" cool na cool na sagot nito. Umangat bahagya ang kanang labi niya at tila naaaliw sa nakikitang reaksyon ko.

Naikuyom ko ang aking kamao dahil sa sobrang inis. 

"Hindi ako nakikipagbiruan Marco. Will you leave me alone? I don't need you here. Hell, I don't even want to see your face." sigaw ko.

Nag-igting ang mga panga nito at tila nawalan ng emosyon ang mga mata. 

"You are carrying my child and you expect me to leave you alone?" malamig na pahayag niya. Nanlalaki ang mga mata ko na bumaling sakanya.

"What are you talking about?" nauutal na tanong ko.

"You are pregnant Vanessa. Don't deny." aniya.

"And if I'm pregnant so what? How sure are you that its your child that I'm carrying?" matapang kong sagot at napalunok ako ng sunod-sunod ng biglang tumalim ang mga mata nito.

"Who else would be the father? I'm your first remember?" aniya. Biglang naubusan ako ng sasabihin. Napatungo ako at hindi makatingin ng diretso. Hindi na ako magtataka na nalaman na niya na buntis ako kahit hindi ko pa man sinasabi. Katulad nga ng sabi niya "he have his ways."

"Tara samahan na kita sa banyo." akmang hahawakan niya ang aking braso subalit mabilis yko iyong iniwas.

"Fine, kung ayaw mong magpasama sakin tatawag nalang ako ng nurse para samahan ka. I can't let you go alone Vanessa, baka kong anong mangyari sayo doon, mamaya mahimatay ka ulit." may himig ng pag-aalala na pagkakasabi niya.

Tila may mainit na hangin na humaplos sa puso ko dahil sa sinabi niya. But of course, it does'nt mean anything, I should not expect anything from him. He only cares for the unborn child and the company.

Dahil walang silbi ang makipagtalo sa kanya ay hinayaan ko nalang ang gusto niyang mangyari.

Alas otso ng umaga ng bumisita ang doktor at katulad ng inaasahan ay sinabi nitong pwede na akong makauwi. Simula ng magtalo kami kanina ay hindi  na ulit kami nag-imikan ni Marco.

Habang naghahanda sa pag-uwi ay inayos ni Marco ang bill ko sa hospital pati narin ang pagbili ng mga vitamins na kailangan ko. Ayaw ko mang tumanggap ng kahit na kaunting tulong mula sakanya ay wala na rin akong nagawa. Dahil sa mga koneksyon niya sa ospital, isang tawag lang niya ay maayos na ang lahat. Marahil iyon din ang dahilan kung bakit natunton niya ako doon.

Palabas ng ospital ay hindi parin kami ng-iimikan. Sobrang awkward pa dahil tulak-tulak ni Marco ang wheelchair ko. Ayaw ko man sana ay napasunod niya parin ako sa gusto nitong mangyari. 

Sa tapat ng exit ng hospital naghihintay ang sasakyan ni Marco. Wala akong balak sumama sakanya. Napagpasyahan kong sumakay ng taxi pauwi. Bahala na si Marco kung ano ang gusto niyang gawin. Akmang tatayo ako ng biglang buhatin ako nito.

"What the hell Marco! Put me down." Pinagpapalo ko ang dibdib nito at nagpumiglas.

"Stop it Vanessa you might fall down. For god sake you are pregnant." sigaw niya na nagpatigil sa akin. Isinakay niya ako sa backseat at agad siyang tumabi sa akin pagkatapos ay sininyasan ang driver magmaneho.

"Manong ibaba niyo po ako sa SM." Kinalabit ko yung driver at sinulyapan naman ako nito sa rear view mirrors pero hindi nagsalita.

"Are you hungry? We'll just buy from drive thru para mabilis tayong makauwi ng bahay." 

"My home is near SM kaya doon ako bababa." I saw how his jaw clenched dahil sa sinabi ko.

"Where I am is your home Vanessa." saad niya.

"You must be kidding me, I'm not coming home with you ever. Manong itigil mo to bababa ako." tila walang narinig ang driver at patuloy lamang ito sa pagmaneho.

"Manong, please!" pagmakaawa ko but it was useless.

"Marco tell your driver to stop or else I will jump out of this car." bulyaw ko kay Marco.

"You can't be serious Vanessa. You know you're pregnant."  tila hindi nababahalang saad nito.

Akmang bubuksan ko ang pinto sa gilid ng madiing hawakan ni Marco ang mga braso ko.

"Don't you dare Vanessa! Don't you dare." nakakatakot ang ang expresyon ng mukha niya. Pulang-pula ang mukha at galit na galit ang mga mata. Pakiramdam ko ay nasagad ko ang pasensya niya. Napaiwas ako ng tingin. Alam kong mali ang naisip kong gawin pero alam ng diyos na wala naman akong balak na totohanin iyon. Ang gusto ko lang ay ang makaalis sa poder ni Marco. Gusto ko lang makahinga ulit. Gusto kong maging mapayapa kahit pansamantala lang.

"You remember this woman.." ini-angat nito ang mukha ko upang magsalubong ang aming mga mata.

"Noon palang, I already declare you are mine. Walang sinuman ang nakalapit sayo dahil akin ka. Now, you can't scape me for the same old reason. You. Are. Mine. Akin ka Vanessa."