01.10.2016
Veda Caddesi tanıtım filmi.
''Yaşamaya başladığım gün öldüm.''
Bir romanın ilk cümlesi gibidir hayat. Dünya'ya gözlerini nasıl açarsan öyle yazarsın sayfalarını. Satırlara dökülen yorgun mürekkep gibi doğduğun anda üzerinden akan kan misali saf ve acı... Acının doğurduğu kederden beslenir çoğu satır ve üzerine akıtılan mürekkebi zehirleyerek onu köreltir, inciterek yakıp küle çevirir, fakat yine de sayfa sayfadır işte. Ne satırların acısını es geçer ne de mürekkebin zehrini.
İlk sayfanın imzasını doğduğunda atarsın, saf çığlıklar ve gözyaşları kelimelerin olur ve sen konuşamasan bile koca bir paragrafı oluşturur. Diğeri ilk kez gülümsediğinde düşer oraya, bir tebessüm bir dünyaya bedel olur, sonra ilk kez konuştuğunda açılır sayfalar ve bu sefer hakikatli bir duruşun varlığını temsil edersin... İnsan zaten ilklerini yazar bu hayata, ikincileri yazmaya cesareti olsaydı, ilklerin sonunu getirmeye korkardı.
Oysa şimdi hangi tozlu rafta kaçıncı kitabın gizli satırlarında mürekkep döküyorum kim bilir...
Yazıyorum... Acılarımı kırmızı kalemle kazıyorum, sevinçlerimi çember içine alıyorum, çığlıklarımın üzerini çiziyorum sussunlar diye. Bunları istediğim için mi yoksa sayfaların birbiriyle olan bağını koparmamak için mi yapıyorum bilmiyorum. Olsun, yine de yazmayı sevdiğimi düşünüyorum. Her bir cümlede yeniden hayat buluyorum. Dipsiz kuytu köşelerde saklanıyor harfler, peşinden gidiyorum. Dokunuyorum avucumun içinde yaşam. Yaşamın içinde bir nefes oluyorum.
Yazdıkça artıyor, arttıkça katlanıyor sayfalar, büyüyorum. Büyüdükçe hayatın aslında tahmin ettiğim kadar güzel olmadığını ama bundan tatmin olmam için yaşayarak görmem gerektiğini düşünüyorum. Sonra birileri sesleniyor ''Büyüme... Sen hep çocuk kal...'' Kaşlarımı çatıyorum, ses çok tanıdık geliyor ama kim olduğunu çıkaramıyorum. Önüme dönüyorum, sakince soluklanıyorum. Elimdeki kalemle parmaklarım nasır tutana kadar yazıyorum. Devam ediyorum. Böylesine bir ruhu baştan aşağı yazmanın kolay olmayacağını biliyordum ama bu kadarına sayfam yeter mi, işte buna cevap veremiyorum...
Yazıyorum, yazıyorum ve yine yazıyorum. Sonra...
Kalem kırılıyor,
Mürekkep, satırların üzerine dağılıyor,
Ve bu sayfalar, kapağı dâhi olmayan kitabın arasında saklanıyor.
Ta ki, biri açıp okuyana dek...
...
VEDA CADDESİ kitap olduğu için yalnızca ilk dokuz bölüm tanıtım amaçlı yayımdadır!
Detaylar ve gelişmeler için;
Instagram. Sumeyyedmrkan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VEDA CADDESİ | Raflarda
Teen FictionHer şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi ka...
