Kader #Wattys2016 (TAMAMLANDI)

25. Bölüm (Final)

Nerdeyse 1 sene olacak hikayenin sonuna gelmiş bulunuyoruz. Sizinle iyi kötü günler yaşadık okurlarım ama bitti. Yani uzar mıydı? Uzardı fakat sayılı okur kaldı bir çok kişiden. Acemi bir yazarım biliyorsunuz. Bu aralar kafamda kurgu var eğer onu yazıya dökebilirsem tekrar geleceğim yoksa arkadaş olarak kalırız.

Sizi özleyeceğim ve özledim Kader ailesi.

*****

''Ben... Can Kaya'' dedi.

Can Kaya.

İğneler başıma batarken, anılar yavaşça yükleniyordu. Terk edişleri, Ceren'i öpüşü, sarılmaları, beni öpmesi, bakmaları... Her şeyi tekrar hatırlıyordum. Başımın ağrısı artarken, ağrıdan başım dönüyordu artık.

''Sen.'' diyebildim. Ellerimi çekip ona bakmaya başladım. Hala ellerini çekmeyince ellerini ittim.

''Ben senin aşkınım Melek.'' dedi gülerek. Bunu demek istemesem bile... gülüşünü özlemiştim.

'' Hayır, değilsin.''.

''Neyim ben o zaman?'' dedi. 

''Tüm kalp kırıklıkları sebebimsin.'' dedim sinirle. Bana baktı ve yanağımı okşadı.

''Şu hayatta sevilmeye değen kişisin.'' dedi. Kalbimin atışları artarken hala ona bakıyordum. Ne olursa olsun kızgındım ben ona, bunu unutmamalıydım. Elinin, yanağımda olduğu aklıma gelince ona son defa sinirli bakıp bizim masaya doğru ilerledim.

Melih Derin'in elini tutup masaya geliyorken, Coşkun ve Doğa da geliyordu. Çantamdan telefona baktığımda geç olmamıştı. Şimdi eve gitsem, babam şüphelenir üstüme gelirdi "Ne oldu? " diye. O yüzden baloda az daha durmaya karar verdim.

Bana korkarak bakıyorlardı. Şuan onlara laf saydırmamı bekliyorlardı. ''Ben onu unutmuşken, neden tekrar konuşmama izin verdiniz?'' dememi. Ama diyemiyordum. Onların suçu değildi, yüzsüz Can yüzündendi. Yani sen beni o kadar kırmışsın, üzmüşsün hala ne gelirsin be yanıma. Gökmen ile dans etmeme ne diye engel olursun? Ne bakarsın öyle masum masum? Senin içindeki şeytanı unutmuşken, neden bana melek gibi görünürsün?

''Özür dilerim.'' dedi Melih. Kafamı kaldırıp ona baktım. ''Yani engel olmadığım için. Sinir olacağını düşünmediğim için. Tekrar kalbine onu koydurduğum için.'' sesindeki titreme burnumu sızlatıyordu, kıyamazdım ki ben ona. ''Sana iyi gelmeyeceğini düşünmediğ..''

''Melih, yapma böyle. Olan oldu, bak sakinim. Sadece biraz başım ağrıyor. Hem üzgün olduğunu biliyorum, özür dileme saf, gel sarıl.'' dedim ve kollarımı açtım. Tereddütte kalsa da sonunda gelip sarıldı. Kalp atışlarını duyuyordum sırığımın. Sırtını sıvazlarken ''İşte, yanımda olman yeter bana.'' dedim. Kafama öpücük kondurdu ve kollarımızı ayırdık. Gamzesi belli olarak sırıtıyordu, gamzesinden öptüm sonra.

Derin'in yanına geri gittiğinde, dışarıda hava almaya gittiğimi haber ettim. Sonra çantamı alarak, okulun bahçesinde dolaşmaya başladım. Burada okurken oturduğumuz yerleri, beden eğitimi dersinde oynadığımız yerleri, yağmur yağarken teneffüslerde dışarı koşuşumu, bahçede sıraya geçtiğim zaman gizli fısıltılarımızı. Biraz az anı vardı, belki bu anılar en sevdiğim anılardı.