Snapchat // Phan (Dutch)

47

Het hart van Phil werd gebroken toen hij Dan zag zitten op het toilet, zijn prachtige gezicht was gevuld met snede en kneuzingen en zijn ogen vol met tranen. Phil kon de pijn van Dan voelen door het scherm en zijn eigen hart krimpte elke seconde wanneer hij Dan zag. "Dan," hij zuchtte, de neigingen om hem aan te raken door het scherm waren groot. "Phil" Dan snikte, proberend de tranen weg te vegen maar wel huiveren wanneer zijn hele gezicht pijn deed. Hij wilde niets liever dan bij Phil zijn.

"Dan wat is er gebeurd, wie heeft jou dit aangedaan?" Fluisterde Phil, met het gevoel dat hij in tranen kon uitbarsten. Hij kon de tranen achter zijn ogen voelen prikken, maar hij slikte met een brok in zijn keel, gefocust op de gehavende jongen aan de andere kant van het scherm.

"Mijn vader weet dat ik homo ben," gaf hij beschamend toe als Phil zijn wenkbrauwen fronste. Hij kon de pijn in de blauwe ogen zien, wanneer hij een hand door zijn woelig, gemat haar haalde

"Hij kan mij misschien uit het huis zetten," Dan verslikte zich en Phil keek naar hem. Hij wilde nu bij Dan zijn en zijn gezwollen ogen drogen.

"Geen zorgen," Phil wilde Dan voorstellen om bij hem te komen wonen, maar hij was niet zeker of Dan dat leuk zou vinden, want ja, Phil was nog altijd een vreemdeling voor hem. "Dan?" Hij kirde en Dan schudde zijn hoofd, niet klaar om te spreken.

"Ik weet dat dit stom gaat klinken, maar ik leef alleen en misschien kun je hier komen wonen voor een paar dagen? Of hoe lang je wilt?" Beredenerde hij en Dan probeerde te glimlachen, maar hij kon het niet. Zijn gezicht deed pijn, maar hij voelde zich blij, ondanks de situatie voelde hij zich blij.

"Dat zou niet werken, hoe moet ik uit het huis komen?" Dan vond het een goed idee om naar Phil te gaan. Eigenlijk, er is niks beter dan nu uit huizen hel te gaan.

"We kunnen iets uit werken, maar betekent dat een ja?" Lachte Phil met hoop.

"Ja" Dan probeerde te lachen, en Phil voelde dat alles goed ging in de wereld. Hij wilde het niet meer tegenhouden dus hij zei het. Hij zei de woorden die hij zwoor om nooit meer te zeggen, want hij was niet bang meer.

"Ik hou van je Dan" hij zuchtte en Dan zuchtte uit opluchting.

"Ik hou van je Phil.