Snapchat // Phan (Dutch)

49

Phil ademde diep in toen hij de oprit van Dan opreed. Hij had geen idee dat de eerste keer dat hij Dan zou zien zo zou moeten gaan. Het is een understatement als je zegt dat hij nerveus was. Hij voelde zijn vingers trillen wanneer hij zijn auto parkeerde en de trap naar de veranda op liep. Hij was het minst sociale persoon die je ooit zou ontmoeten, hij was meer dan paranoïde om Dan te zien. Een feit was dat hij nog erger verliefd op hem zou worden als hij hem zag, maar hij was bang. Wat als Dan dacht dat hij lelijk was? Wat als hij hem alleen leuk vond door het computerscherm? Hij duwde de gedachten weg en nam een grote hap lucht en drukte met zijn vingers op de bel. Phil hoorde geschuifel aan de andere kant van de deur, en hij zuchtte luid waardoor hij een wolkje maakte.

En toen ging de deur krakend open waar Dan stond. Phil kon de pijn voelen, alleen al bij het zien van zijn mooie gezicht dat nu verminkt was. Hij kon voelen hoe moe Dan was door de donkere kringen onder zijn ogen en zijn gemat haar te zien.

"Dan," hij ademede uit, hij wilde niets liever dan voorover buigen en hem een knuffel geven, maar hij stond daar te kijken en Dan keek ook.

Dan was verbluft. Hij had nooit gedacht om Phil zo snel in het echt te zien. Phil was mooier dan hij had gedacht. Zijn blauwe ogen waren kalmerend en zijn raven haar zat in een prefecte rand langs zijn voorhoofd. Zijn huid was bijna net zo wit als de sneeuw buiten en Dan wilde niets liever dan hem aan raken. De stem van Phil was verzachtend en Dan kon voelen dat elke wond minder pijn deed door naar zijn stem te luisteren.

Hij wist dat hij voor Phil was gevallen.

"Phil," hij kon de tranen weer achter zijn ogen voelen prikken wanneer Phil naar voren stapte, naar hem.

En toen knuffelde Phil hem. Zijn armen dicht om het lichaam van Dan heen en de armen van Dan om de schouders van Phil als ze elkaar omarmde. Dan kon de warmte voelen, de warmte dat Phil uitstraalde als hij zijn hoofd in de nek van Phil begraafde. Hij kon zijn hartslag voelen, en hij kon voelen dat het haar van Phil hem kietelde als hij de knuffel aantrok.

"Phil," snikte Dan. Hij was overweldigd. Hij kon de pijn in zijn borst voelen oplossen, door iedere seconde dat Phil tegen zijn schouder ademde.

"Ik ben hier Dan, je bent oké, ik ben hier,"