Snapchat // Phan (Dutch)

50

"Ik wist niet dat je auto kan rijden," mompelde Dan zachtjes wanneer Phil van de oprit afreed. Dan zat stilletjes in de bijrijdersstoel, zijn lichaam tegen de deur aangedrukt en hij voelde zich beschaamd. Voor een rede voelde hij zich nerveus bij Phil, maar ook een beetje relaxt.

"Ik heb wel genoeg gefaald bij het halen van mijn rijbewijs," lachte Phil. Hij keek even naar Dan gewoon om zijn schoonheid op te nemen. Hij was verward door Dan die oncomfortabel leek. Had hij misschien iets verkeerds gezegd? Had hij iets gedaan? Vroeg Dan zich af of hij met Phil mee moest gaan of niet?

"Dan ben je oké?" Vroeg hij, zijn hand uitrijkend en plaatste hem op de knie van Dan. Dan huiverde, waardoor Phil snel terugtrok, en weg keek.

"Ja, ik ben oké," zei Dan, niet overtuigend. Een lange stilte kwam tussen de twee jongens, alleen het geluid van de verwarming was te horen. Phil wilde zich verstoppen onder de dekens. Dit was de rede dat hij Dan niet wilde ontmoeten. Hij wist wanneer Dan hem in persoon ontmoette Dan hem niet meer leuk zou vinden, hij wilde gewoon in de virtuele wereld blijven waar hij Dan gewoon schattige teksten kon sturen en zich geen zorgen hoefde te maken. Ze konden over koetjes en kalfjes praten op skype en Phil zou niet paranoïde zijn, want Dan zou honderden kilometers verderop zijn.

"Phil?" De stem van Dan was zacht toen hij Phil uit zijn gedachten haalde. Dan begon te denken dat Phil hem niet meer leuk vond nadat hij zag dat Dan zo chaotisch was. Dan wist dat hij niet in zijn beste staat was en dat hij er uit zag als crap. Was dat de rede dat Phil zo raar deed? Vond hij het niet leuk hoe Dan er uit zag? Deed hij dit alleen uit medelijden?

"Ja?" De stem van Phil was hees. Hij probeerde elke seconde de knoop in zijn maag te negeren, maar hij werd steeds groter.

"Waarom doe je zo," Dan stopte om te ademen. Hij voelde de tranen weer naar boven komen maar hij kon ze tegen houden, hij wilde niet dat ze weer in zijn wonden kwamen."Waarom doe je zo raar?" Hij vroeg het eindelijk en Phil draaide zijn hoofd naar hem toe.

"Waar heb je het over?" Phil fronste zijn wenkbrauwen uit verbazing. Als hij al niet dacht dat Dan raar deed.

"Geen idee, vind je me niet meer leuk?" Mompelde Dan terwijl hij uit het raam keek uit verlegenheid.

"Wat? Nee ik vind je nog altijd leuk Dan, ik hou van jou," Phil stopte aan de zijkant van de weg en draaide zich naar Dan. Dan keek niet naar hem. Hij was er van overtuigd dat Phil dit deed uit medelijden.

"Dan?" Hij draaide zich niet om. "Dan kijk me aan," Phil pakte de hand van Dan en Dan keek hem eindelijk aan. Dan keek naar hun handen. De bleke hand van Phil complimenteerde de getinte hand van Dan. De handen van Phil waren zacht op de huid van Dan en hij wilde niets liever dan hem voor altijd vast houden.

"Sorry dat ik zo stom doe," Dan schudde zijn hoofd, hij keek weer weg en Phil lachte naar hem. Dan was zo mooi. Hij zou hem zo goed als mogelijk gaan verzorgen, Phil leunde naar voren, en drukte een kus op zijn wang en hij nam de hand van Dan in zijn hand. Dan voelde de hitte van de handen af komen wanneer Phil de auto weer starte. Dan kon de kleine glimlach niet van zijn opgeluchte gezicht houden.