Snapchat // Phan (Dutch)

59

De volgende morgen opende Phil zijn ogen. Het zonlicht scheen door het raam. Zijn ogen waren nog plakkerig door het slaap, maar het lukte hem om ze open te doen. Hij bewoog een beetje totdat hij realiseerde dat hij een sterke arm om zijn heup had. Hij voelde dat hij bloosde, wanneer hij voelde dat hij Dan's armen om zich heen had en Dan zijn lippen tegen zijn nek had. Zijn rug was tegen Dan's borst. Hij wilde alles er voor geven om dit elke morgen te voelen.

Hij wilde Dan niet storen, maar hij was toch een beetje egoïstisch, dus hij draaide zich om. Dan deed alleen kreunen en trok Phil dichter tegen hem aan, Phil keek naar boven om naar Dan's gezicht te kijken. Zijn lippen waren kapot en zijn gezicht was aan het glimmen door het zonlicht. Zijn wimpers waren donker en lang, ze rustte prachtig op zijn jukbeenderen. Na een miljoen keer Dan zien, was Phil toch weer verbluft. Hij kon het niet helpen, maar hij viel weer voor Dan's kroeshaar dat rommelig op zijn voorhoofd lag en hoe zijn borst op en neer ging.

"Goedemorgen," zei Dan. Phil vertrouwde zijn stem niet meer, dus hij bewoog een beetje. Dan trok Phil nog dichter, als dat mogelijk was. Phil knuffelde blij in Dan's borst.

"Morgen," mompelde Phil, hij voelde Dan's lippen zacht op zijn voorhoofd. Hij voelde de sensatie.

Ze lagen daar stil voor een tijdje, gewoon van elkaars aanwezigheid genieten. Hoe Dan's armen om Phil lagen en hoe Phil in Dan's nek ademende. Hij was te goed voor woorden.

"Ontbijt?" Phil sprak eindelijk. Hij keek op naar Dan's gouden ogen door het zonlicht.

"Ja graag," mompelde Dan. Hij had nog een ochtendstem en Phil wilde die stem voor altijd horen. Ondanks dat liet Dan hem niet los, hij hield hem gewoon en keek recht in zijn ogen om de puzzel van zijn oogkleur op te lossen. Zijn ogen verandere steeds en Dan geloofde dat er sterren in zaten, of hij was kleurenblind, dat zou ook kunnen.

"Ik wil je heel graag kussen," gaf Dan eindelijk toe. Hij likte zijn lippen en ging met zijn duim langs de wang van Phil. Phil voelde dat hij bloosde door het contact en hij wilde niets liever dan de kans pakken om Dan te kussen tot dat hij buiten adem was, maar uiteraard hielden zijn angst en zelfbewustzijn hem tegen.

"Ik heb mijn tanden nog niet gepoetst en ik wil niet dat mijn adem slecht ruikt op onze kus," gaf Phil verlegen toe. Dan lachte en kuste zijn wang. De adem maakte Dan niks uit, maar hij wilde niet dat Phil zich oncomfortabel zou voelen. Dus hij drukte Phil tegen zijn borst.

"Dat is oké," Dan kuste alweer Phil's hoofd, hij moest gewoon op een of andere manier contact hebben met Phil. Het maakte Phil helemaal niks uit, hij genoot er net zo veel van als Dan. Misschien wel meer.