Snapchat // Phan (Dutch)

30 (lang hoofdstuk)

Phil verzorgde zijn haar als hij het belletje van Dan zag. Hij was nerveus, wat als Dan hem niet leuk vond? Mensen vonden hem niet leuk in persoon, wat was de garantie dat Dan hem leuk vond door de poep camera van zijn laptop? Was zijn haar oké? Was zijn gezicht oké? Wat als het licht hem nog lelijker maakte? Wat als Dan in het echt nog mooier was en Phil helemaal dom ging doen en het verpeste?

Hij was weer bang. Hij keek gewoon naar het beeldscherm, bijtende op zijn lip als Dan hem opnieuw belde, en opnieuw, en opnieuw. Hij kon zijn enige vriend niet verliezen, een vriend waar hij het leuk vond om mee te praten en een vriend wie het leuk vond om tegen hem te praten. Hij mocht Dan niet verliezen, koste wat het kost. Ook al liet hij het niet zien, hij vond Dan echt leuk. Zijn prachtige bruine ogen en zijn zweefend bruin haar paste nog meer bij hem dan bij iemand anders.

Dan was prachtig. Phil vroeg zich af hoe een persoon als Dan op het id van zijn snapchat kwam, maar hij was er blij mee. Hij was blij dat Dan hem een bericht stuurde en hij was blij om Dan in zijn leven te hebben.

Danhowell: phil?

Philly: Dan?

Danhowell: waarom neem je niet op? Ik heb al zo vaak gebeld.

Philly: ik heb het druk

Danhowell: stop met liegen Phil, ik weet dat je weer paranoïde bent.

Snap geopend

Dan was verward. Hij staarde naar zijn computerscherm en zuchtte luid. Phil antwoordde nu niet, en hij wist dat hij dat nog lang niet ging doen. Hij snapte niet hoe een jongen zoals Phil, zo onzeker kon zijn. Hij had letterlijk alles wat Dan wilde. Prachtige blauwe ogen, git zwart haar en sneeuw witte huid. Het leek net alsof hij uit een magazine was gehaald.

En Dan vond hem leuk. Ookal had Phil het nooit gezegd, hij wist dat Phil hem ook leuk vond. En alles wat Dan wilde is hem ontmoeten, zijn stem horen en hem aanraken. Hij wilde weten of het echt was, wat hij voelde voor Phil. Hoe hij voelde dat zijn maag draaide als Phil hem een foto stuurde of hoe zijn dag beter werd gemaakt, wanneer Phil hem als eerst schreef, hij wilde weten of het echt was.

Hij wilde weten of de ogen van Phil echt zo verbazingwekkend waren, veranderde ze echt van kleur of was Dan kleuren blind? Hij wilde weten of de haren van Phil echt zo zacht en glad waren in het echte leven of was Dan het zich aan het inbeelden? Eigenlijk was de lach van Phil de zon dat zijn leven belichtte of was het maar een illusie? Hij wilde weten of alles echt was.

Dat Phil echt was.