Snapchat // Phan (Dutch)

57

"Dan?" Phil haalde zijn hand door Dan's haar. Hij was op Phil in slaap gevallen, zachte snurkjes kwamen uit zijn mond, zijn ademhaling was zwaar.

"Mhm" hij bewoog en greep Phil's shirt om dichter bij hem te komen. Phil glimlachte naar hem, hij wilde voor altijd in dit moment blijven, waar hij zijn armen om Dan heen had en Dan's hoofd op zijn borst lag.

"Je zult een slechte rug gaan krijgen als je hier blijft slapen," mompelde Phil, terwijl hij door bleef gaan met zijn handen door Dan's haar doen. Dan opende zijn ogen langzaam en geeuwde, hij keek op naar Phil en Phil wilde gewoon naar voren rijken en zijn lippen kussen, maar hij deed het niet, inplaats daarvan lachte hij en trok hij Dan dichter naar zich toe.

"Ik ben echt slaperig vandaag," lachte Dan, hij maakte zich los van Phil en hij rekte zijn armen achter zijn hoofd uit.

"Dat is oké, het was een lange week," zei Phil, hij stond op en pakte de mokken en liep naar de keuken. Het was al bijna tijd voor avondeten, en hij vroeg zich af of Dan honger had.

"Heb je honger?" Vroeg Phil aan Dan die nu helemaal uitgestrekt op de bank lag.

"Niet echt, jij?" Vroeg Dan en Phil schudde zijn hoofd.

"Wil je naar bed?" Vroeg Phil opnieuw, en Dan keek naar hem op.

"Als dat oké is?" Zei Dan aarzelend en Phil gaf hem een lach.

"Natuurlijk," en met dat betraden ze de kamer van Phil. De dekens waren nog altijd een beetje verfommeld, omdat Dan er eerder had geslapen, en de badkamerdeur was nog altijd open van toen Dan een douche had genomen. Het voelde goed, iemand bij je thuis te hebben. Je was niet alleen. Je had iemand om televisie mee te kijken, je had iemand om mee te eten, je had iemand die je goedenacht wenst en je had iemand waarmee je wakker werd in de ochtend.

"Je kan hier slapen, dan slaap ik in de woonkamer?" Zei Phil, hij stookte zodat het huis warmer werd. Hij wilde eigenlijk niet weg van Dan. Hij wilde hem vast houden wanneer hij sliep, en hij wilde zijn haren uit zijn ogen halen, maar dat zei hij niet. Hij wilde niet dat Dan zich oncomfortabel zou voelen en bij hem weg zou gaan. In plaats daarvan zei Phil goedenacht en hij zocht in een van zijn kasten voor extra kussens en dekens.

"Oké," Dan fronste, hij wilde niet dat Phil in de woonkamer zou gaan slapen. Hij wilde dat Phil naast hem sliep en dat ze konden knuffelen. Hij wilde Phil horen ademen en wakker worden naast een slapende Phil. Maar dat zei hij niet. Hij wilde niet hebberig overkomen. Hij lachte en wenste hem goedenacht. Phil pakte een deken en liep de kamer uit.