Snapchat // Phan (Dutch)

58

Danhowell: Phil?

Philly: Dan? Je bent nog wakker, het is 2 uur.

Danhowell: maar jij bent ook nog wakker.

Philly: ja, maar ik kijk een televisieprogramma. Waarom ben jij nog wakker?

Danhowell: ik kan niet slapen.

Philly: kan ik er wat aan doen? Heb je honger?

Danhowell: nee, nee!

Danhowell: misschien kun je hier komen en bij mij komen liggen.

Phiily: ben je zeker dat je daar comfortabel mee bent?

Danhowell: zeker!

Philly: oké ik kom er aan!

Danhowell: kun je me misschien ook wat water mee nemen?

Philly: natuurlijk baby.

Danhowell: ik hou van je.

Philly: ik hou meer van jou <3

Dan zuchtte en lachte, hij strekte zijn benen en ging op zijn buik liggen. Hij was helemaal verslagen. Hij was bang dat Phil zich oncomfortabel zou voelen als hij zou vragen of hij bij hem wilde slapen, maar hij had er genoeg over nagedacht en hij wilde de kleine kans dat Phil het zelfde wilde niet weggooien.

Alleen al de gedachte van wakker worden knuffelend naast Phil, zijn ochtendstem horen en zijn bedhaar temmen liet Dan schreeuwen van binnen, hij kon niet wachten. Hij wilde dat Phil kwam en dat hij bij hem ging liggen voor uren, dagen en maanden.

"Ik heb wat water," Phil had een ochtendstem, en Dan had genoeg skype gesprekken met Phil gehad dat hij wist dat Phil elk moment in slaap kon vallen.

"Dankjewel," Dan glimlachte een beetje, hij kon de blauwe ogen van Phil zien door het gedimde licht, het licht van het nachtlampje op het nachtkastje en de maan.

"Lig je comfortabel?" Vroeg Phil opnieuw, hij wilde niet dat Dan oncomfortabel was.

"Ja ik lig comfortabel Phil, nou kom hier," Dan ging rechtop zitten, hij opende zijn armen waardoor Phil blij naar het bed liep en onder de deken ging liggen, hij wroette zijn gezicht in Dan's nek. Hij voelde zich rustig als hij de geur van Dan rook. Als hij één geur mocht hebben voor altijd, dan zou het dit zijn.

"Ik wilde niet dat je op de bank ging slapen," zei Dan eerlijk. Hij wreef zijn hand op en neer op Phil's rug, wanneer Phil zuchtte van opluchting en knuffelde Dan nog harder.

"Ik ook niet," mompelde Phil blij, Dan kuste zijn haar. Dit was het moment waarop hij zo lang wachtte, vanaf de dag dat hij realiseerde dat hij gevoelens had voor Phil. Hij wist dat hij het gelukkigste persoon op aarde zou worden doordat Phil zijn hoofd op Dan's borst legde en zijn vingertoppen door zijn raven haar gingen. Ondanks de gelegenheden, voelde Dan zich goed. Ze lagen alle twee terug, Dan's hoofd raakte  het kussen en Phil's handen hielden Dan's shirt goed vast wanneer hij een zucht uit pure tevredenheid liet. Voor de eerste keer in zijn hele leven had Phil iemand die hem zo vast hield, met liefde en zorg. Gewoon bij het voelen van Dan's lach wist hij dat het echt was.

Met dat vielen zij in slaap, Dan hield Phil vast terwijl hij diep in zijn nek ademde en Phil deed zijn benen om Dan's heupen. Phil vergat het glas water dat niet aangeraakt op het nachtkastje stond en Dan vergat zijn familieproblemen. Ze hielden elkaar gewoon steviger vast. Die nacht hadden ze alle twee na tijden weer  fatsoenlijk geslapen.