Sevgili arkadaşlar,
Kendimi koparılmış hissediyorum. Çünkü kendimi bomboş bir çatıya bakarken buluyorum. Ağaç dalındaki kiraz görünümlü vişne gibiyim sanki şuan. Piknik günü yağan yağmur gibiyim. Ramazandan sonra çaldığı çoğu kapı açılmayan ramazan davulcusu gibiyim. Mabel Matizle Aydilgenin düeti gibiyim. Dostlar. Arı bende bal yok çiçeklerde çok derken ne ara o tekme attığım arıyı arar oldum. Beyaz zambaklar da çok güzel ama değil mi?
