Ben olamıyorum. Kendimden başka her şeye tutukluyum. Hangi insanın bakışları zincirlere vurulur ki? Dudakları mühürlü, kulakları sabıkalı, nefesi yasaklı bir bedenim ben. Kalbi kilitli, göz yaşları çekingen bir ruhum ben.
Yorganının altında gizli hayaller saklayan küçük bir çocuğum ben. Yastığının altında dünü saklayan mahkumum ben. Geleceği ancak satır aralarında yaşayabilen imkansızım ben.
İmkansıza da inanmam ki ben.
Sen kimsin diyemediğim her an ben kimim diyen bir soru işaretiyim bir de ben. Uçurum kenarındaki ünlem de benim.
Ben dışında şeyler olmayı başardım da bir ben olamadım.
Soruyorum hala kendime. Neden ben değilim diye. Bende ne var diye. Bende çok şey varmış. O kadar çok şey saklamışım ki kendimden taşmışım. Kendimi kaldıramamışım. Fazla gelmişim.
Güzel olabilirmişim bende kalabilseydim.
Sahi kim ben?
