Kurumuş bir yaprağın gölgesine sığınabilir mi insan?
Sararmış çimenlerde piknik yapabilir mi?
Peki bulutlarda saklanan damlalar olabilir mi insan?
Gökyüzüne bir karavan çizmek istiyorum. Karavanın yanına da bir bisiklet. Gökyüzünde yürümek istiyorum. Ay ışığında bisiklet sürmek istiyorum. Yıldızları seyretmek değil de onlara sarılarak aya karşı birer kahve içmek istiyorum. Benimki sütlü şekersiz olsun lütfen.
Yeryüzüne düştüm yine. Karavanım yok şimdi benim. Bisikletimi ise sadece ara sokaklarda sürebiliyorum. Yıldızları mı sordunuz? Sarılmak ne kelime, saklanmışlar sanki. Göremiyorum.
İnsan hayal ettikçe yaşarmış sözüne olan inancım azalıyor. Çünkü ben hayal ettikçe zaman duruyor.
Ama "Bırak zaman dursun, sen hayal etmeye devam et." diyorum içimden. Nasıl olsa hayat devam ediyor. Hayallerimin de hayat bulduğu bir gün elbet olur.
Sen. Sen de asla vazgeçme. Gökyüzünde de olsan yeryüzünde de olsan, hayallerine tutunmaktan, onlara tutulmaktan asla vazgeçme. İnsanlar yalan söylüyor, dinleme onları. Vazgeçmediğin ve çabaladığın sürece o hayaller gerçekleşecek arkadaş! O kadar.
