Bu noktaya gelene kadar çok kayıp verdim. Çok güvendim, çok yanıldım. Çok şans verdim ama merhamet etmedim. Bir kere yandığıma tekrar ateş olmamaya yemin ettim. Küllerim hep sıcak kalsın duman karası iz bırakarak yaksın istedim. Aslında kötülük istemedim. Bu bir ceza da değil. Ruhsal bir empati. Ama işte bu kafamda benim kurguladığım ağırlığı altında ezildiğim sadece bana acı veren bir eziyet. Gerçek hayatta istediğim bu değil. İntikamin kör kuyusuna zincirlenmek bana göre değil. Zira özgürlüğüm için savaşıyorum.
