*Kleine disclaimer, het is geen goed doordacht, noch goed geschreven boek. Ik was 14 toen ik het schreef, excuses*
Zo makkelijk is het leven van een beroemdheid niet.
Al helemaal niet als je een ongeluk krijgt en bij je vriend waar je verliefd op be...
Ik zie hoe de auto tegen Louis knalt. Ik ren snel naar hem toe. 'LOUIS!' Roep ik nog. Ondertussen zijn er al meer mensen om hem heen gaan staan. Hij beweegt niet meer. Huilend val ik naast hem op mijn knieën. 'Louis, word wakker alsjeblieft.' Smeek ik. Dan hoor ik de ambulance die iemand blijkbaar heeft gebeld. De mensen van de ambulance nemen Louis mee op de brancard. 'Laat me meegaan!' Roep ik hopeloos tegen één van de mannen. 'Bent u familie?' 'Zijn vriendin.' Antwoord ik. 'Vooruit, gaat u voorin zitten.' Antwoord de ene man. Snel stap ik in.
Bij het ziekenhuis loop ik achter ze aan tot ik word tegen ge houden. Ik ga in de wachtkamer zitten, terwijl ik nog steeds huil. Louis' ouders! Snel stuur ik een bericht.
Me; Louis ligt in het ziekenhuis! Hij is net aangereden ik ben met de ambulance meegegaan. X Danielle 13.22 Johanna; Ow meisje toch, ik zit helaas met het gezin in Spanje... Hou me alsjeblieft op de hoogte. X 13.25 Me; Zal ik doen, doei. X 13.25
Misschien moet ik Harry ook even een bericht sturen, ookal zit hij in LA. Hij is Louis beste vriend. Ik weet dat Louis hem verschrikkelijk mist. Eigenlijk heb ik wel behoefte om met iemand te praten. Weet je wat ik bel hem gewoon.
➰H A R R Y➰
Ik kom net uit het vliegtuig en sta nu weer op Londense grond. Eindelijk. Tegen Louis heb ik gezegt dat ik toch niet kom. Ik wil hem verrassen. Ik ben hem geen moment vergeten. Hij is mijn allerbeste vriend. Ik geef zoveel om hem. Langzaam loop ik mijn huis uit waar ik net mijn spullen heb neergezet. Ik pak mijn telefoon en bekijk de achtergrond. Het is een foto dat Louis mij een knuffel geeft. Ik vind het een super leuke foto elke keer als ik hem zie word ik blij.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(Achtergrond Harry^^)
Ondertussen ben ik bijna bij Louis huis, het is nu 13.19. Louis is vast wel thuis. Ik hoor allemaal sirenes en er komt een ambulance langrijden. Eindelijk ben ik bij het huis van de persoon die ik al veel te lang niet gezien heb. Ik bel aan. Er wordt niet opengedaan. Ik bel nog een paar keer totdat mijn telefoon overgaat.
Danielle
Staat op mijn scherm. Ik neem maar op, misschien weet zij waar Louis is. 'Danielle?' Vraag ik als ik opneem. 'Harry...' Snikt ze. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Louis' is het enige wat ze zegt voor ze in tranen uitbarst. Het is zielig om haar te horen huilen. 'Wat is er met Louis?' Vraag ik bezorgt. 'Hij.. Auto... Ziekenhuis' huilt ze. 'Welk ziekenhuis ben je?' 'H-hoezo, jij ben t-toch in L-LA.' Ze huilt gelukkig niet meer zo hard. 'Nee, ik ben net terug in Londen, maar welk ziekenhuis?' Zeg ik ongeduldig. Ze legt uit welke het is. Een kwartier lopen vanaf hier. Ik stop mijn telefoon weg en begin te rennen.
Binnen 8 minuten ben ik er. Ik zie in de wachtkamer Danielle zitten. 'Dani' hijg ik. 'Harry, heb je gerend?' 'Jaja niet belangrijk, wat is er gebeurd?' Ik wil weten wat er met Louis is. 'We hadden om 13 uur in het park afgesproken. H-hij moest alleen nog de weg o-oversteken. Volgensmij was hij aan het huilen ik w-weet niet waarom. Maar hij lette niet goed op en t-toen liep hij de weg op. En daar k-kwam een a-auto en toe-toen.' Ze huilt weer. Ik trek haar in een knuffel. Waarom was Louis aan het huilen? Hij is toch gelukkig? Is er iets wat ik niet weet? 'Familie van Louis Tomlinson?' Zegt een dokter 'Ja?' Zeg ik snel met een twijfeling. De dokter loop naar ons toe. 'Hoe gaat het met Louis? Is hij wakker? Komt alles goed?' Vraag ik bezorgt. Ik weet ook niet waarom ik zo bezorgt ben. 'Rustig aan. Komt u maar even mee.' Zegt de dokter. Ik en Danielle lopen achter de dokter aan. We gaan naar een kantoortje. Het is helemaal wit. Er staat één bureau, één fijne bureaustoel, een computer, een paar kasten en twee van die harde houten stoelen aan de andere kant van het bureau. We gaan zitten. 'Nou..' Begint de dokter. Dan gaat mijn mobiel af. Tuurlijk! 'Sorry.' Excuseer ik me. Uch, ik pak hem snel op als ik zie dat het Johanna is.
(H: Harry, J: Johanna)
H: 'Met Harry' J: 'Met Johanna, weet je het al van Louis?' H: 'Ja... Ik was net in Londen geland en ben nu met Danielle in het ziekenhuis. De dokter wou net gaan vertellen wat er met Louis is.' J: 'O, oke bel me maar terug of stuur een berichtje als je weet wat er is. Ik zit nu helaas in Spanje en ben pas over twee weken weer terug.' H: Ja, oke. Doei Johanna. J: Doei Harry!
Snel hang ik op. 'Kan ik verdergaan?' Vraagt de dokter een beetje geïrriteerd. 'Ja, sorry dat was Louis' moeder.' 'Nou, zoals ik wou gaan vertellen. Weten we wat meer van Louis' situatie.' Zegt de dokter. Alsjeblieft schiet gewoon op man. 'Oke wat is er?' Vraagt Dani nu ook een beetje ongeduldig. 'Louis heeft een harde klap gehad tegen de auto en is vervolgens ook met zijn hoofd op de grond geland.' Begint hij. Nu begin ik me langzaam te beseffen hoe erg het kan zijn en tranen vormen in mijn ogen. De dokter gaat verder.
