P22

725 28 7
                                    

L O U I S

Ik schiet overeind in het bed van een harde klap. Ik zie een lichtflits tussen de gordijnen door en hoor nog een flits. Een piepgeluid verlaat mijn mond. Ik trek de deken naar me toe, waardoor Harry half zonder deken ligt. Nog een klap. Ik was altijd al bang voor onweer. Er loopt een traan oven m'n wang. Harry wordt wakker. Weer een klap. 'Aah!' Ik verstop me onder de dekens. 'Lou, Lou rustig maar kom eens.' Zegt de meest mooie stem in de wereld. Langzaam kom ik met m'n onder de dekens uit. 'Kom.' Zegt Harry nog eens. Langzaam ga ik naar hem toe. Nog een klap, ik zit nu opeens heel snel op Harry's schoot. Hij knuffelt me heel stevig, alsof hij me nooit meer wil laten gaan. Ik maak me zo klein mogelijk. Hij drukt een kus op m'n wang. 'Lou, alles komt goed..' fluisterd hij. Ik glimlach en knik. Ik leg mijn hoofd tegen z'n borst aan en ontspan. Ik doe m'n ogen dicht en al snel slaap ik weer.

Ik word wakker, voor de tweede keer vandaag. Ik lig nog steeds met m'n hoofd op Harry's borst. Hoe laat is het? Ik wil niet kijken, dan maak ik Harry misschien wakker en ik lig heel lekker. Harry beweegt zich onder mij. Ik glimlach. 'Goeie morgen Lou.' Glimlacht hij. 'Goeie morgen Hazz.' Zeg ik en kijk naar boven, naar zijn gezicht. Ik glimlach. Onze lippen zijn nu maar een paar centimeter uit elkaar. Ik zou hem kunnen kussen. Maar dan verpest ik de vriendschap... Hij komt een stukje naar voren en geeft me een snel kusje op m'n neus. Ik glimlach nog altijd. 'Zullen we opstaan.' Ik schud mijn hoofd. Ik lig veel te lekker. 'Oke, dan blijf jij liggen en sta ik op. Het is al 12 uur geweest.' Glimlacht hij. Ik zet een pruillipje op en schud mijn hoofd. Ik klim boven op zijn buik en sla mijn armen en benen als een koala om hem heen. 'Louu.' Lacht hij. 'Jaa??' Vraag ik heel onschuldig. 'Ga van me af.' 'Neee.' Ik ben niet van plan om hem mij te laten verlaten. 'Pleasee??' Hij smeekt bijna. Ik zet een pruillipje op. 'Pleasee, blijf?' Vraag ik zo lief mogelijk. Harry gaapt, en ik dus ook. 'Nog moe?' Lach ik. 'Misschien?' Vraagt hij. Ik lach en rust met m'n hoofd op zijn borst. Langzaam vallen we samen weer in slaap.

Ik voel dat ik word opgetild, maar heb geen zin om m'n ogen te openen. Ik voel dat Harry me meeneemt naar beneden. Hij legt me op de bank neer en gaat zelf ook zitten. Hij legt mijn hoofd op zijn schoot. Ik glimlach heel licht. Hij druk een kus op m'n voorhoofd en gaat met z'n hand door m'n haar. Nu glimlach ik heel erg breed. 'Lou?' 'Hmm..' 'Heb je geen trek? Wil je niks eten.' Ik schud m'n hoofd. 'Ik wil hier blijven liggen.' Mompel ik. Ik heb m'n ogen nog niet opengedaan. 'Ik ga eten maken, hoor. Jij ook wat?' Lacht hij. Ik knik en doe m'n ogen open. Ik ga rechtop zitten zodat Harry naar de keuken kan om eten te maken.

'Hazz, ik ga even naar het parkje!' 'Oke, tot zo Lou!' Ik glimlach en loop de deur uit. Ik loop naar het parkje dat best dicht bij ons huis ligt. Ik ga op een bankje voor een mooi groot meer zitten. Ik glimlach, opeens komt er een heel heel erg goed idee in mijn hoofd. Ik kijk naar het water. Het is super mooi, vooral nu de zon net onder gaat. Omdat Harry en ik pas rond half 4 uit ons bed kwamen, is het nu al rond half 7. Ik pak m'n mobieltje en open notities. Ik schrijf alles op wat ik nodig heb. Ik glimlach tevreden en stop m'n mobiel weer weg. Het is ondertussen al bijna half 8, Harry is vast bezorgt. Ik sta op en loop langzaam terug naar ons huis. Ik op de voordeur en gelijk knuffelt Harry me. 'Was ik zo lang weg?' Vraag ik verward. 'Ja, ik miste je en was bezorgt..' zegt hij met een zacht stemmetje. 'Awh, Hazz.' Ik sla mijn armen ook om hem heen. Na de knuffel trek ik mijn jas en schoenen uit en ga naar de woonkamer waar Harry ondertussen is gaan zitten. Ik plof naast hem op de bank. 'Hazz..??' Glimlach ik. 'Lou..??' 'Ik wil je morgen ergens mee naartoe nemen kan je om, zeg maar, kwart voor 6 klaarstaan?' Glimlach ik. Hij knikt en glimlacht ook.

💙💚💙💚💙💚💙💚💙💚💙💚💙💚💙
765 woorden

Hierna komt waarschijnlijk alleen nog de Epiloog!! Het is bijna af.. 🤔❤️

Smile | Larry StylinsonWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu