Smile | Larry Stylinson

P14

~ 1 maand later ~ (sorry weer 'n timeskip x)

➰L O U I S➰

Ik lig op mijn bed. Doe ik wel vaker de laatste tijd. Ik heb al meer dan één maand niets gezegd. Geen woord. Ik weet niet eens of ik nog wel kan praten. Nee. Oke, praten kan ik nog wel. Harry is heel bezorgd om me. Ik heb de laatste maand alleen water gedronken en misschien in totaal 2 boterhammen op of zo. Maar toch ik ben wel een beetje dik dus ik kan best afvallen. Ik heb Zayn deze maand maar één keer gezien en toen praatte ik ook niet en werd hij boos. Harry legde uit dat ik niet praatte. Hij vond het bullsh*t en ging weg.

*Klop Klop*

Ik reageer niet. Zoals altijd. Het zal Harry wel weer zijn. De deur gaat open. Geen Harry. Wel een dokter. WTF?! Ow. En Harry. 'He, Lou. Ik heb een dokter gebeld. Je praat niet meer en eet bijna niks. Hoeveel heb je de afgelopen maand gegeten? Één boterham?!' Twee. Ik steek twee vingers in de lucht. 'TWEE BOTERHAMMEN IN ÉÉN MAAND!?' Oke. Harry lijkt boos. Ik knik klein. 'Omg Lou! Oke doei. Veel sterkte dokter.' Zegt Harry en loopt de kamer uit. Ik kijk hem verdrietig na. Nu is hij weg. En het is mijn schuld. Ugh. Ik ben echt vreselijk. Ik hou wel van zijn gezelschap. Hij is lief en zo. Ik lig nogsteeds op mijn rug op mijn bed. De dokter zegt dat hij even gaat 'kijken' naar mijn buik of zo. Hij hoeft nu niet al dat vet te zien hoor. Ik beweeg niet terwijl de dokter mijn buik bekijkt. Hij knikt kort. 'Oke..' mompelt hij. 'Je bent veel te dun. Het is zorgelijk. Als je niet meer gaat eten moet je naar een kliniek. Als je dan nog niet in het ziekenhuis ligt tenminste.' Zegt hij. Ik ben wel een beetje geshockt door wat hij zegt. Ik praat nogsteeds niet terug. 'Oh. En je moet misschien weer gaan praten.' Ja hallo. Dat bepaal jij lekker niet. Ik schud mijn hoofd. 'Oke. Dan niet.' Na dat loopt de dokter mijn kamer uit ik denk naar Harry. Even later hoor ik vaag de stemmen van de dokter en Harry. Daarna de voordeur dichtslaan.

Langzaam sta ik op van mijn bed. Ik loop naar de kast en pak een nieuwe joggingbroek en sweater. Iets wat ik de laatste weken alleen maar draag. Ik loop naar de badkamer en laat het bad vol lopen. Langzaam stap ik in het bad en ga zitten.

Na een dik half uur stap ik langzaam uit bad, droog me af en kleed me aan. Ik loop weer terug naar mijn kamer. 'Louis!? Eet je wat?!' Harry wil dat ik eet tuurlijk. Ik loop naar beneden en loop naar de schaal met fruit. Ik pak een appel. Loop naar Harry die aan de tafel zit en duw de appel voor zijn neus. 'Je gaat eten?' Vraagt Harry, iets te, blij. Ik knik en loop weer naar mijn kamer. In mijn kamer doe ik de deur dicht. Ik loop naar het raam en doe hem open. Ik gooi de appel zo ver mogelijk weg uit het raam. Zo klaar.

Het is avond en ik lig, zoals bijna altijd, naar het plafond te staren. Het is denk ik al midden in de nacht maar ik kan niet slapen. Is het nu eigelijk uit met Zayn, ik bedoel ik heb hem al super lang niet gezien. Hij doet ook geen moeite om naar mij te komen. Ik mis hem niet eens. Ik heb Harry die zich zorgen maakt om mij. Denk ik? Ik kan volgens hem altijd naar hem komen als er wat is. Maar er is niks. Of wel. Maar niks waar ik over wil praten. Ik hoor een super harde knal. F*ck onweer. Ik ben super bang voor onweer. Ik kruip helemaal onder de dekens weg. Zo diep mogelijk. Ik hoor nog een knal en zie een lichtflits door mijn deken heen. Nog een knal. Langzaam beginnen een paar tranen over mijn wangen te lopen, en dan meer. Veel meer.

Weer een lichtflits. Zo hard als ik kan sprint ik uit mijn kamer naar Harry's kamer. Ik ren naar zijn bed en kruip erin. Het is een tweepersoonsbed. Ik hou afstand van Harry aangezien hij waarschijnlijk slaapt. Weer een knal. Ik maak een hele spastische beweging. Harry mompelt iets wat lijkt op 'Kom maar, Lou.' En hij doet zijn armen open. Ik kruip heel snel in zijn armen en nestel me heel dicht tegen hem aan. Ik huil nog zachtjes. 'Rustig maar Lou. Je bent veilig bij me.' Zegt Harry zacht tegen mij. Ik word rustig van bij Harry liggen. Ik stop al snel met huilen. Ik voel nog net hoe Harry zacht een kusje op mijn hoofd druk en glimlach klein. Waarom weet ik niet, maar tijd om erover na te denken heb ik niet want ik val al in slaap.

💚💙💚💙💚💙💚💙💚💙💚💙💚💙💚
832 woorden