Smile | Larry Stylinson

P5

➰H A R R Y➰

Louis' hele onder arm zit onder de littekens. Nu huil ik weer. Normaal huil ik bijna nooit, maar nu het om Louis gaat bijna de hele tijd. Wat is er toch met me. Dan toch maar de dokter opvolgen en tegen hem praten.

'Hey LouBear.' Zeg ik zacht. Opeens hoor ik niet meer de regelmatige piep van eerst maar één langtonige piep. Allemaal dokters komen binnen rennen. Ze sturen mij de kamer uit. Verslagen ga ik in de wachtkamer zitten. Had Louis nou een hartaanval!?

➰L O U I S➰

Alles wat ik zie is zwart. Ik zie eigenlijk niks. Ik hoor en voel wel alles. Ik weet dat iemand mijn hand vast heeft vast Danielle. Ik hoor ook een irritant piepje. Ik heb geen idee waar ik ben of wat er is gebeurt. 'Hoe gaat het?' Hoor ik een stem die ik niet ken. Vast de dokter. Ik kan mijn ogen niet openen hoe hard ik ook probeer. Ik kan ook niet praten of bewegen. 'Hm...' Hoor ik. Dat is Danielle niet het is een jongen. Geen idee wie, Harry is in LA. 'Het is goed als je tegen hem praat.' Hoor ik de, waarschijnlijk, dokter. Dan een deur die dicht gaat en dan is het weer stil.

Langzaam komen de herinneringen terug. Ik huilde vanwege Harry. Toen stak ik over, pijn. En toen was het zwart. Nu snap ik het ik had een auto-ongeluk. Nu lig ik vast in het ziekenhuis.

Ik voel iemand mijn arm omdraaien. Nee, nee daar zitten mijn littekens. Die mag niemand zien. Ik probeer mijn arm terug te draaien maar het heeft geen enkele zin. Ik hoor iemand snikken. Wie geeft er nu zoveel om me? Mijn moeder en zusjes zitten in Spanje. Dit kan Dani niet zijn.

'Hey LouBear.' Zegt Harry's stem. Wacht! Harry?! Hij kan hier niet zijn. Nee, nee, nee hij mag me zo niet zien. Dit kan niet. Ik voel mezelf verder wegzakken en hoor heel even een langtonige piep.

➰D A N I E L L E➰

Toen ik Louis zo zag kon ik het niet meer aan. Ik ben snel weggerent en heb tegen Harry gezegt dat ik nog wat moest doen. Toen ben ik naar huis gegaan. Ik zit nu op de bank na te denken. Ik wou het juist gaan uitmaken met Louis, maar dat kan ik hem nu niet aandoen. Hij ligt in coma. Ik vind Louis al best lang niet meer leuk. Nu durfde ik het eindelijk uit te maken gebeurt dit. Ik ben zelfs verliefd op iemand anders, Justin. Hij is zo aardig en lief. Ik ben nog aan het huilen. Ik voel me alleen. Ik bel Justin.

(J:Justin, D:Danielle)

J: Met Justin.
D: Hey Justin met Danielle.
J: Dani! Hoe gaat het?
D: Slecht wil je komen?
J: Ik kom nu meteen ik ben er over 5 minuten. Doei.
D: Doei.

Ik leg mijn telefoon weg en pak een deken. 5 minuten later belt Justin aan ik open de deur en hij geeft me gelijk een knuffel. We lopen naar binnen en gaan op de bank zitten. Ik kruip tegen hem aan. Hij slaat z'n arm om me heen. 'Wat was er nu gebeurd?' Vraagt hij voorzichtig. 'We hadden dus in het park afgesproken en ik zou het gaan uitmaken.' Begin ik terwijl er weer een traan over mijn wang glijdt. 'Toen was hij er bijna. Hij hoefde alleen nog over te steken..' Zeg ik zacht maar Justin hoort me wel. 'Hij huilde, ik weet niet waarom. T-toen stak hij o-over zonder te k-kijken en toen kwam er e-een a-auto en t-toen.' Ondertussen ben ik weer hard aan het huilen. 'Ik snap het, schatje. Het komt wel goed.' Sust Justin me. 'Ik h-hoop het.' Fluister ik bijna. 'H-hij ligt in c-coma..'

'Laten we een film kijken, een beetje afleiding.' Zegt Justin als ik rustiger ben. 'Oke' zeg ik en kruip samen met Justin onder het dekentje.

➰H A R R Y➰

Ik zit al super lang te wachten voor Louis' deur. Ik ben op de grond gaan zitten met mijn benen opgetrokken tegen mijn borst. 'Meneer?' Uch weer die ene dokter. 'Ja?' Vraag ik zacht. 'Louis had een hartaanval.' Goh, dat had ik nog niet door. Ik knik zachtjes. 'En nu?' 'De kans dat hij wakker wordt is nog 45 procent. Hij heeft veel geluk gehad.' Ik knik. 'Mag ik weer naar binnen?' 'Eerst wil ik weten wat er gebeurde, waardoor hij die hartaanval kreeg.' Pff. Laat me gewoon terug naar Louis. 'Nou zoals u zei, ik praatte tegen hem. Ik heb niks verkeerd gedaan ik had alleen nog maar Hey gezegt.' Zeg ik snel. 'Dan herkende hij u stem. U betekend blijkbaar heel veel voor hem.' 'Ja, ik ben z'n beste vriend.' Shit, ik had gezegt dat ik familie was. 'U was toch familie?' Betrapt. 'Ja soort van ik heb heel veel met hem meegemaakt.' Probeer ik me eruit te redden. De dokter fronst 'hmm.. Oke maar ik denk dat je meer voor hem betekend anders zou hij echt geen hartaanval krijgen..' 'Oke?' Zeg ik twijfelend. Beteken ik zoveel voor Louis? Blijkbaar. 'Maar mag ik de kamer in?' Vraag ik nogeens. 'Ja, ja is goed.' Antwoord de dokter afwezig.

Ik ga weer naast het bed zitten en pak zijn hand, weer dat schokje.. Ik pak mijn mobiel en zie dat het al bijna 20 uur is. Ik stuur snel een bericht naar Johanna.

Me; Hi Johanna, Louis had een hartaanval maar alles gaat weer oke. De kans dat hij wakker wordt is 45 procent. H
19.59

'Meneer, het bezoekuur is om.' Zegt de verpleegster die blijkbaar binnen is gekomen. 'Ik blijf hier, bij Louis!' Het is eruit voor ik er erg in heb. Ik kan hem niet alleen laten. 'Wacht even.' Ze loopt weg en komt een paar minuten later terug. 'U mag in dat bed slapen.' Zegt ze en wijst maar het lege bed naast die van Louis. 'Oke, bedankt' zeg ik en ze loopt weg. Ik heb geen pyjama bij maar normaal slaap ik ook in m'n boxers.

Na nog een hele tijd naast Louis' bed te hebben gezeten. Kleed ik me uit tot mijn boxer. Ga ik in het lege bed liggen en fluitster ik 'weltruste Lou.'

💚💙💚💙💚💙💚💙💚💙💚💙💚💙💚
1055 woorden
Veel pov-wissels dit hoofdstuk