Ik ben verliefd op hem geworden. Ik zag hem. Ik wil hem. Ook al weet ik dat het onmogelijk is. Hij is te oud en woont te ver. Hij is alles voor me. Ik help hem. En hij helpt mij. Voor zo ver we kunnen
Ik sloot de videochat af. Ik vind hem leuk. M...
Het is ondertussen alweer een paar dagen later. Vanavond is er een belangrijke voetbal match van de rode duivels. En zoals gewoonlijk is België weer helemaal in de ban van voetbal. Gekker kan het niet. Ik zat op mijn kamer. Wat te spelen met een wilde kat die ik een paar dagen geleden heb gevonden op straat in de stad. Ik heb hem Odie genoemd. Mijn oma had ooit zo'n katje. Ik weet niet wat er is maar alles gaat perfect. Het is beter dan in een film. Oké aan de andere kant is het wel klef. Hartjes en bijnaampjes. Je snapt wel wat ik bedoel. Aan de andere kant ik wil hem genoeg loslaten. Ik wil niet afhankelijk van hem zijn. Ik vind hem echt leuk. En hij is schattig. En nog schattiger als hij zegt dat hij niet schattig is. Hij is gewoon een debiel. Ik ben nooit een persoon geweest die een relatie wil voor maar een week of twee of zo. Als ik een relatie wil dan wil ik hem voor langer. Ook al heb ik een vreemd gevoel hierover. Satan had me al gewaarschuwd. Liefde is breekbaar. Maar waarom heb ik het dan van hem gekregen. Ja, voor hem is dat logisch. Hij had een vreselijke tijd achter zijn rug. Ik hou van hem. Ik denk altijd aan hem. Ik laat hem nooit achter. Ik wil zo graag bij hem zijn. Was dit nu echt toeval. In ieder geval. We bleven maar chatten. Van 's ochtends tot 's avonds. Aan de andere kant... We blijven ook nog chill. Je weet wel gewoon... Grappige foto's... Creepy dingen die we willen doorsturen... Je kent dat wel. Ik liep naar beneden. "En zijn jij en die jongen nu een koppel of niet", flapte tante Margrit eruit. Ik keek haar aan met grote ogen. "Ik... euhm... Ja... Misschien... Nee... Geen idee?" Ik maakte me snel uit te voeten. Ik hoorde haar nog lachen beneden. Meent ze dit nu. Ik ging achter mijn bureau zitten. Ik begon wat te schilderen. Het was ook al een tijdje geleden dat ik had geschilderd. De laatste tijd had ik daar niet veel zin in. En als ik tekende op school. Werden mijn tekeningen afgenomen. Pesters hebben altijd wel een manier om je leven nog erger te maken. Dat weet hij ook. Alleen toch heb ik het gevoel dat dit geen toeval is.
Ikkeek op mijn gsm. Ik had zin om hem te zien. Zou ik nu vragen om te videochattenof niet. Ja, ik ga het proberen. Ik belde hem op. Hij zat voor zijn piano. Hijlachte. Ik had hem letterlijk nog nooit zo blij gezien. Het begon creepy teworden. "Ok, relax. Je ziet eruit alsof je net een moord hebt gepleegd Jeff thekiller." Hij lachte. "Ik speel piano." Ik keek geïnteresseerd naar hem. "Kun jeanders wat spelen?" "Ik heb nooit les gevolgd." "Nou en? Dat is toch niet erg."Hij lachte. Ik stak mijn oortjes in en schilderde terug verder. Ik vind hetleuk als ik muziek hoor terwijl ik bezig ben. Hij speelt prachtig. Ik wou datik het kon opslaan. Dan kon ik het langer en meer luisteren. Hij zegt misschiendat hij niet goed is maar dat is hij wel. Waarom noemt hij zichzelf eenmonster. Dat is hij nooit geweest. Ik hou van hem.
"Hey, je bent zo afgeleid", zei hij opeens. Ik keek op. "Nee hoor, ik luister gewoon graag. Ik vind het leuk als ik muziek luister tijdens het schilderen. Hij glimlachte. Ik schilderde terug verder. "Heeeey, Tessie!" Ik keek terug. Hij speelde met zijn hond. Zijn schattige border collie. Hij is zo lief als hij zo praat. Ik moest er bijna van lachen. Ok, die hond vraagt er gewoon om om vast gepakt te worden en geknuffeld te worden. Ok de jongen die voor me zit, de jongen waar ik verliefd op ben geworden is geen monster. Hij is lief en kwetsbaar. Het maakt mij allemaal niet uit wat anderen zeggen.
Naeen tijdje moest ik toch afleggen. Hij gaat ergens eten. Bij vrienden of zo.Iedereen in België kijkt trouwens naar het EK voetbal. Ik weet niet of ze hethalen. Er zijn sterkere voetbal ploegen. De match is al een tijdje begonnen. Ikzat met Gaia en Odie in de zetel. Tante Margrit is weg vanavond naar eenvriendin. Dat ze die heeft snap ik niet. Misschien ook zo een kluizenaar. Wewaren echt al de hele tijd aan het chatten. Ik weet niet meer hoe het ging maarop een bepaald moment kwamen we bij een punt. Het woord vriendin. Hij schreefvriendin. Ben ik zijn vriendin. Is hij toch op mij. Hebben wij nu een relatie.Ik vraag het wel even. Mijn handen trilden en mijn hart bonkte in mijn keel. 'Vraag je het nu aan met me?' 'Ik dacht datwe al zoiets hadden.' Eerlijk gezegd dacht ik dat ook. Aangezien we hartjesstuurden met elkaar en we elkaar schat noemden. Ok het is een cliché maar nouen. Het is lief. 'Moet ik bellen.' 'Wacht ff' Schreef hij. Enkele seconden later ging mijn gsm af. Ik nam op.Hij zat op de wc. Hij had gelukkig zijn broek aan. "Wil je mijn vriendin nogzijn?" vroeg hij meteen. "Ja, we hadden toch zo al iets." Glimlachte ik. "Weldan zijn we nu zeker", lachte hij. Met zijn lieve glimlach. Zo mooi. "Kijk maarverder. Ik hou van je." "Ik hou ook van jou schat. Ik stuur nog wel eventjesmet je." Ik giechelde. Wat alle meisjes zouden doen trouwens. Zijn schattigegezicht vroeg er om. Hij legde af. Ik nam Gaia vast en gaf haar een dikke knuffel.Ik was nog nooit zo blij. Mijn demon.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
