Ik ben verliefd op hem geworden. Ik zag hem. Ik wil hem. Ook al weet ik dat het onmogelijk is. Hij is te oud en woont te ver. Hij is alles voor me. Ik help hem. En hij helpt mij. Voor zo ver we kunnen
Ik sloot de videochat af. Ik vind hem leuk. M...
De volgende dag was een echte ramp. Mijn laatste examen was een complete ramp. Alsof het nog niet erg genoeg was, had je nog de pesters. Na de pauze bleef ik bij mijn kluisje staan. Het zat vast gelijmd. Ik probeerde het los te wringen. Opeens werd ik naar achteren getrokken. Ik zag de jongens staan. Ik trilde op mijn benen. Ze begonnen me te schoppen. Ik zakte naar de grond. Ze bleven maar door schoppen. Ik schreeuwde. Mijn armen werden blauw. Na een tijdje trokken ze me recht. Ik schelde hen uit. De leider sloeg me in mijn gezicht. De laatste bel ging. Ik nam mijn schooltas en rende nog nooit zo hard naar buiten. Iedereen staarde naar me. "Smurf" riepen ze. Ik was helemaal blauw geslagen. Ik duwde de schoolpoort open en fietste zo snel als ik kon naar huis.
Toen ik thuiskwam zag ik dat Nana er niet was. Er lag een briefje op tafel: 'ik ben boodschappen gaan doen.' Ik liep naar boven. Ik duwde mijn ladekast opzij. Achter mijn kast zat een deurtje. Ik deed het deurtje open. In de kleine ruimte stond er een kastje. Een kastje met al mijn duistere geheimen. Voodoopopjes, skeletten, duivelsogen... Ik deed de onderste la open. Er lagen kleine zakjes. Zakjes met wit spul in. Ik had het nodig niemand wist hiervan. Nam ik het niet dan overleef ik het niet. Ik trok een van de pakjes open. Zo snel als ik kon nam ik alles in. Ik voelde me opgelucht. Ik voelde me weer gelukkig. Voor even.
Ik opende mijn computer. Er stonden nu al foto's van me op internet. Ik was compleet misvormd. Ik zag dat ik een bericht had gekregen. Het was van hem. Hij had mij een bericht gestuurd. 'Het is vakantie' schreef hij. Ik lachte. Ik was ook blij. Twee maanden lang hoefde ik niet buiten te komen. Twee maanden lang hoefde ik me niet zorgen te maken over het gepest. Ik hoorde Nana de deur open doen. "We gaan eten. Dan kun je de rest van de middag rusten." Ik was wel wat beters van plan. Ik wilde de jongen zien.
Na het eten ging ik weer naar mijn computer. Ik opende het chat venster. Hij belde me. Ik nam op. Zijn gezicht verscheen op het scherm. Hij was knap. Ik keek naar hem. Ik had al vaker knappe jongens gezien maar nog nooit staarde of keek ik naar ze. "Hey", zei ik. "Hey", antwoorde hij terug. Geen seconde later zaten we diep in gesprek. Tot ik vroeg naar zijn jeugd en hoe hij gepest werd. Hij klapte dicht. "Dat is verleden tijd. Ik wil niet dat dat het nu al weet." Ik knikte. Hij vertelde wel dat iedereen het raar vond dat hij in Satan gelooft. Ik antwoorde: "Wat is daar nu zo vreemd aan. Ik geloof ook in Satan." Hij keek wat verwonderd. Het was nochtans zo. De duivel stond me bij. Altijd. Terwijl God van me afwijkt. We zwegen. Ik staarde naar hem. Zo keek ik wel een minuut lang naar hem. "Je staart naar me." Zei hij. "Nou en ik heb het recht om te staren. Je weet dat je knap bent." Hij lachte. "Geen enkel meisje vind me knap of kijkt zo naar me." "Waarom dan?" Vroeg ik. Hij draaide zijn hoofd. Ik zag zijn hoorapparaat. "Ik vind dat toch niet erg. Je staat er nog schattig mee. Het maakt je liever bad boy." Hij lachte. Ik vond het leuk hoe hij dat doet. Ik had me nog nooit zo gevoeld. "Niemand noemt me schattig. Behalve mijn moeder." "Dat is toch niet zo erg dat je schattig bent." Na een tijdje moest ik de chat afsluiten. Nog nooit had ik me zo goed gevoeld. En dat kwam niet door die zakjes. Ik voelde me ergens gelukkig. Ik wilde hem vaker zien. Ik ging op mijn bed liggen. Ik sloot mijn ogen. Er was één iets waar ik bleef aan denken. Ik wil hem terug zien.
Ik moet toegeven dat de reads bij dit boek redelijk snel gaan. Ik weet niet waarom. Lezen jullie soms graag deze soort boeken. XD
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
